Een bijna veldrit

Vorige week zondagochtend was het bar en boos. Halverwege de vossenrit kwam het bericht door dat de rit afgelast was. Niet zo verwonderlijk als het regent en zelfs bliksemt en door de regen alle pijlen weggespoeld zijn.

Vanochtend leek het even dezelfde kant op te gaan. Toen ik rond achten het slaapkamer gordijn opentrok hagelde het en waren de straten nat. Geen goede condities! Maar bij het vossenritten geldt ook: "it's never over untill the fat lady sings". Dus toch maar naar Velo gereden om daar te constateren dat er nog best wel veel andere fietsers dat besloten hadden te doen.

Gelukkig was het droog bij de start en ging iedereen er weer ouderwets als een raket vandoor. De route ging voor een groot deel over onverharde paadjes, weilanden en modderpartijen. Het gevolg was een loodzware race waarbij er voortdurend met de fiets aan de hand hardgelopen moest worden omdat normaal fietsen niet meer ging. En als je dan nog kon fietsen zakten je banden vaak diep in de modder weg. Loodzwaar!

Het hoogtepunt van deze bijna veldrit was ter hoogte van De Lier. Daar moesten we over een smal pad dat door een vijver liep naar een emmer die aan het einde van het pad stond. Ik smeet mijn fiets neer bij het begin van het pad en trok een van de controle kaartjes van mijn stuur die ik daar altijd met elastiekjes aan vastmaak. Vervolgens rende ik samen met de andere fietsers uit de kopgroep richting de emmer aan het einde van het pad.

Helaas kwam ik bij de 1e emmer er achter dat er nog een 2e emmer op een zijpaadje stond. En stomkop die ik ben had ik maar 1 controle kaartje van mijn fiets afgetrokken. Dus weer in draf terug naar mijn fiets, 2e kaartje pakken, weer terug het pad op en het kaartje in de 2e emmer.

Controle emmers 1 en 2 middenin een plas alleen via een smal modderpad te bereiken.

Door deze stomme actie verloor ik de aansluiting bij de kopgroep waar ik tot die tijd in mee had kunnen rijden. Met een klein groepje zette ik de achtervolging in, maar het mocht niet meer baten. De kopgroep was gevlogen.

Gelukkig kwamen we niet al te lang na de kopgroep bij de vos aan en kon ik zelfs nog een 9e plaats bij de B-rijders bemachtigen. En aangezien de eerste tien rijders in de punten vallen, vielen mij ook nog wat punten ten deel.

Toch nog een 9e plek en dus punten.

Achteraf beschouwd een prachtige, maar loodzware race met een leermomentje :-)