maandag 25 april 2016

ScD Dag 3: Mechelen - Geraardsbergen

De lucht is grauw als ik s-ochtends de gordijnen opentrek van mijn hotelkamer in Mechelen.  Ik pak mijn spulletjes weer bij elkaar en maak toilet.  De baard van twee dagen begint al aardig door te komen.  Ik hen nog geen idee wat er van gaat worden.  Voorlopig blijft het gewoon nog een ongeschoren kop.

De aardige gast van de receptie heeft al een lekker ontbijtje voor me klaargezet.  Hij vraag of ik trek heb in een omelet, met spek. Of ik trek heb in een omelet met spek? Man, man, dat is tovervoer voor een hongerige fietser.

Ik verorber de omelet en nog wat bolletjes, drink drie koppen koffie en een liter jus' d-orange (even het vocht tekort van gisteren aanvullen) en haal mijn fiets uit de afgesloten stalling. Binnen een paar minuten is de boel weer opgeladen en ben ik klaar om te gaan. Ik neem afscheid van de aardige gast achter de receptie. Hij wens me veel succes em bekend nog even dat hij het een hele toffe onderneming vindt.

De eerste stop is de Carrefour een kilometertje verderop in de straat.  Bolletjes,  pinda's en chocolade koeken zijn het krachtvoer voor vandaag. Daarna door naar de St.Rombout kathedraal in het centrum van Mechelen. Bang als ik nog altijd ben dat mn fiets gejat wordt sleep ik hem de trap op mee de kathedraal in. Ik stal hem direct binnen om de hoek.  Geen hond te bekennen dus die staat daar goed. 

De kathedraal is een van de mooiste die ik tot nu toe heb gezien.  Prachtige gewelven,  schilderijen en houtsnijwerk.  Deze krijgt van mij een acht.  Maar ik kwam voor een stempeltje in mijn  paspoort dus ik moet op zoek naar iemand van de kerk.  Bij binnenkomst zag ik een oud gebocheld mannetje in een van de zijvertrekken wegschieten.  Ik besluit hem te volgen.  In zijn blauwe stofjas en pantoffels staat hij een meter van me af met de rug naar mij toe een paar kaarsen bij te snijden.  Ik begin voorzichtig : 'hallo meneer...',  maar hij geeft geen krimp.

Ik probeer het nog een keer,  maar nu wat harder, weer geen krimp.  Ik besluit nu alles uit de kast te trekken en brul ongeveer rechtstreeks in zijn oor.  Niks, nada noppes.  Na een paar flikflakken,  salto mortales,  radslagen en de 14 coupletten van het Wilhelmus op mijn ventieldopje gespeeld te hebben nog steeds helegaar niets.  Die is pas echt doof man! Ik leg mijn hand voorzichtig op zijn schouder om hem niet te laten schrikken.  Gelukkig doet hij dat niet. Klaarblijkelijk is hij het gewend.  Ik brul hem mijn stempelverzoek toe maar het brullen lijkt niet echt nodig.  Als ik hem maar van voren aanspreek gaat het nog redelijk met zijn gehoor.  Hij sloft voor mij uit de kerk door naar het secretariaat om de stempel te zetten.  Als bonus zet hij er ook nog de datum en zijn handtekening bij. Ik bedank hem zeer vriendelijk en hij wenst mij een behouden reis.
Pater Damiaan in de St.Rombout kathedraal
 
De eerste twintig kilometer vanaf Mechelen zijn wat saai. Maar dan kom ik op de Leirekensroute terecht. Dit is een fietspad dat op een voormalig treinspoor gelegd is. Lekker vlak en van alles te zien onderweg. Ik weet dat er aan dit pad zich ook een oude steen moet bevinden waarop 'Santiago 2000 kilometer' te lezen staat. Helaas kom ik hem nergens tegen. Wel zie ik een andere aanwijzing naar Santiago. Een handgeschilderd bordje. De eerste verwijzing die ik op de route tegenkom. Dat zullen er de komende dagen wel meer worden schat ik in.
Gelukkig, we zitten nog goed.
 
Na een kilometer of veertig kom ik in Aalst aan. Omdat de dagafstand niet zo lang is besluit ik hier een koffiestop in te plannen. Ik wijk af van de route en zoek het plein in het centrum op.  Lekker een paar bakken koffie naar binnen. Het is waterkoud en geen straf om even binnen bij de kachel te zitten. 
 
Als ik Aalst weer uit wil rijden volg ik zoals gebruikelijk het blauwe lijntje op mijn Garmin. Helaas het verkeerde blauwe lijntje en ik beland aan de verkeerde kant van Aalst. Misschien moet de leesbril vanaf nu ook maar tijdens het fietsen op. De schade valt mee. Een paar kilometer omrijden. Extra training zullen we maar zeggen.
 
Vanaf Aalst is het weer jaagpad time. En op het jaagpad rijdt ik Peter achterop. Ik zag hem rijden met zijn fietstassen en dacht: dat moet een Santiago ganger zijn. Dat bleek te kloppen alleen ging hij maar tot aan de Pyreneen. Het stuk vanaf de Pyreneen had hij al een keer te voet gedaan. Dat was voordat hij zijn beroerte kreeg waardoor hij een tijdlang niet veel meer kon en lang moest revalideren. Terwijl we aan het keuvelen waren viel het me al op hoe langzaam hij fietste. Niet harder dan 12 a 13km per uur en dat terwijl hij ook nog eens op een elektrische fiets reed. Door zijn beroerte kon hij gewoon niet meer harder en/of op een normale fiets. Maar wel naar de Pyreneen. Respect!
Ondertussen naderde ik Geraardsbergen en ging de miezerregen die al een tijdje gaande was over in een hoosbui. Geen plek om te schuilen dus bij Geraardsbergen aangekomen besloot ik gelijk maar 'de muur' op te knallen. Die stond nog op de to-do list. Boven aangekomen nog even de kapel van Oudenberg bezocht om een kaarsje te branden. 
Even uitpuffen na de klim naar de kapel van Oudenberg
Een indrukwekkende kapel
 
Na het bezoek aan de kapel was het wel weer tijd voor een bakkie koffie. Dit keer in het centrum van Geraardsbergen en met een stukje Mattentaart, een lokale lekkernij. Hierna was het tijd om mijn slaapplaats voor vanavond op te zoeken. Een mooi gerestaureerd oud pand een paar kilometer buiten Geraardsbergen. 
De slaapplaats voor vanavond. En seminarie bovendien. Hatsieflats!  
Na een douche en middagdutje kon ik gelukkig een paar honderd meter verderop in de straat wat eten. Spagetti Bolognese. Niet echt junkfood maar we moeten het er maar mee doen :-).
 
Voor morgen staat onder andere Doornik op het programma. Het centrum daar schijnt erg fraai te zijn en je kan er ook weer een stempel in de kathedraal scoren naar horen zeggen. De dagafstand is weer rond de 100km en we steken de grens over naar La Douce France!. Hopelijk houden we het nog een beetje droog. Op dit ogenblik regent het bijna onophoudelijk. Nog even een paar dagen doorbijten en dan komt hopelijk het betere weer.
 
Tot morgen!
 
De strava gegevens van de dagrit zijn hier te vinden.
 
Dagafstand: 83km
Tot nu toe gereden: 277km
Nog te gaan: 2134km
 

1 reacties:

Wim zei

mooie snelheid op de kapelmuur ???!!! Zettumop !!!