ScD Dag 4: Geraardsbergen - Somain

Het is weer een koude nacht geweest. Als ik de gordijnen opentrek staan de ijsbloemen op het dubbele glas van de Velux ramen. Brrr... ik moet even denken aan Petra die ik op dag 1 tegenkwam en die snachts van plan was te kamperen. Ik ben haar overigens niet meer tegengekomen. 

Ik pak mijn spulletjes maar weer in. Het begint al een aardige routine te worden. Net als bij rukzaktochten krijg je op een gegeven moment een systeem waardoor je weet waar al je spulletjes zich bevinden en je je boeltje ook weer snel ingepakt hebt. 

 Mijn gastheer Luc staat al eitjes  te koken als ik naar de eetzaal kom voor het ontbijt. We praten nog wat en hij verteld me dat de Transcontinental Race ook dit jaar weer start in Geraardsbergen (vrijdag, 29 Juli 2016). Dat was ik even helemaal vergeten.

Afgelopen jaar heb ik de verslagen van verschillende deelnemers aan de race met veel interesse gelezen. De race gaat naar Istanbul, Turkije en het is de bedoeling dat de deelnemers deze zo snel mogelijk afleggen waarbij ze onderweg een aantal controle punten verplicht moeten aandoen. Voor de rest mag men zelf bepalen welke route men neemt. De deelnemers moeten volledig self-supporting zijn. Je ziet dus veel racefietsen met bike-packing tasjes zoals ik ze nu ook bij me heb. Het is een race tegen de klok waarbij elke deelnemer zijn eigen keuzes maakt qua route, dagafstand, slaaptijd, slaapplaats (er zijn gevallen bekend van slapen in bushokjes) en materiaal.  

 De winnaar van 2015 was Josh Ibbett en hij fietste er 4240km over in 10 dagen. Dat is een gemiddelde dagafstand van ruim 420km. Da's andere koek dan een ritje naar Santiago de Compostela! 

 Het eerste doel van mijn rit vandaag is Tournai (of Doornik in goed Vlaams). Ik draai vanuit Geraardsbergen richting het westen en dan is het gebeurd met de dagenlange pret van windje mee. De wind is gedraaid en komt nu uit het westen. Hij is bovendien flink in kracht toegenomen tot 4/5 Beaufour met uitschieters naar 7. Het gevolg is dat ik flink aan de bak moet. Tournai is een kilometer of 50 te gaan en op het hele traject is het hard werken.

Bij tijd en wijle wordt ik bijna van mijn fiets geblazen en moet ik flink corrigeren. Het landschap is bovendien een stuk heuvelachtiger geworden waardoor er regelmatig licht omhoog gefietst moet worden. Ik merk dat het ook gelijk een stuk kouder is als je wind van voren krijgt. Ik blaas regelmatig in mijn handschoenen om de handen een beetje op te warmen. 

Onderweg krijg ik af en toe de bevestiging dat ik nog steeds op de juiste weg ben. Alhoewel ik trouwens wel eens in gesprek wil met diegene die dit opschrift gemaakt heeft. Klaarblijkelijk weet hij een shortcut die zon 300km korter is dan de reguliere route..:-).   Het valt me tijdens deze tocht pas echt op hoeveel kerken er wel niet zijn. Elk zichzelf respecterend dorp heeft wel een kerk en elke grote plaats minstens een kathedraal. Het doet me beseffen hoe groot de macht van de Room-Katholieke kerk wel niet geweest moet zijn of nog is. Ik stel me zo voor dat een hedendaagse multinational in elke europees dorp een filiaal laat bouwen waarbij men elkaar onderling nog de loef probeert af te steken in grootte en hoogte. Dat is praktisch ondenkbaar (alhoewel ik wel erg veel ING filialen in Belgische dorpen ben tegengekomen de afgelopen dagen:-))

Na ruim twee uur bikkelen komt dan eindelijk Tournai in zicht. Ik heb mijn zinnen gezet op een stempel van de Onze Lieve Vrouwe kathedraal en speer dus gelijk door naar het centrum. Bij de kathedraal aangekomen pas ik de truc van de fiets-in-de-kerk weer toe. In het huis van God wordt niet gestolen. De kathedraal is vollop in verbouwing en veel mooie plaatjes vallen er daardoor helaas niet te schieten. De RK kerk draait klaarblijkelijk op bejaarde vrijwilligers want ook hier weer een bejaarde dame die de informatie balie bemand. Ze zit een beetje te suffen en schrikt wakker als ik aan het loket verschijn. Ze verwijst me vriendelijk door naar de 'Tresor' achter in de kerk voor een stempel. 

Een boodschap van algemeen nut

De Tresor bevat klaarblijkelijk heuse schatten want de deur wordt elektronisch van binnenuit ontsloten als ik aankom.  

Een jongeman staat al met de stempel klaar. Via de beveiligingscamera's heeft hij me al zien aankomen. Nu weet ik helemaal zeker dat het goed komt met mijn fiets. Vertrouwen is goed, controle is beter.

Onze Lieve Vrouwe kathedraal van Doornik wasknijpervlijt

Na de kathedraal duik ik een eetcafe binnen voor een lekkere warme bak koffie. Een aantal gasten naast me genieten van een enorme bak tomatensoep. Dat ziet er prima uit dus ik bestel er ook een. Na weer opgewarmd en afgetankt te zijn begin ik aan het tweede deel van de rit. 

Tot aan de Franse grens gaat het weer over een jaagpad. Na Tournai ben ik weer afgebogen naar het zuiden en heb de wind weer schuin in de rug. Das weer lekker fietsen. Nadat ik de grens (geruisloos) overgestoken ben verandert het landschap. Het wordt wat eentoniger en er valt weinig meer te beleven. Niet dat dat erg is want ik ben er wel klaar mee voor vandaag.

In Somain aangekomen moet ik even zoeken naar het hotel. Ik blijk de route naar een verkeerd hotel uitgezet te hebben en moet nog een stukje verder. Gelukkig is het hotel snel gevonden en kan ik inchecken. Het is een soort van truckers hotel even van de snelweg af waar iedereen zijn eigen huisje heeft. Das mooi want dan kan gelijk de fiets op de kamer waar hij velig staat.

Het hotel heeft ook een restaurant. Das handig want dan hoef ik niet meer op zoek naar een plaats om vanavond te dineren. Ik doe snel nog wat boodschappen bij de InterMarche om de hoek en dan ga ik plat voor mijn welverdiende middagdut. Morgen een relatief korte rit naar Sant-Quentin met aansluitend een rustdag. Lekker!

De Strava koers van vandaag is hier te vinden.

Dagafstand: 102km

Tot nu toe gereden: 379km

Nog te gaan: 2037km