SdC Dag 17: Moustey - Dax

Als ik rond 7.30 uur even de ontbijtruimte inspecteer blijkt onze gastvrouw al druk bezig zijn alles klaar te zetten. Naast alle sapjes en broodjes staat er ook een fel rood lichtgevende bol waar water in borrelt. Het lijkt me een soort van eierkoker maar bij navraag blijkt het een apparaat te zijn die de lucht zuivert. Hij ioniseert, fluoriceert en hallucineert er flink op los. 'From Allemagne' zegt mijn gastvrouw trots.

Of het nu door het apparaat komt of niet, er hangt wel een gezellige stemming in de lucht als we aan het ontbijt aanschuiven.

Naast het Franse echtpaar waar ik gisteren wat mee gedronken heb is er nu ook een Belgische wandelaarster aanwezig. We zijn allemaal in een opperbeste stemming ondanks de regen buiten. Iedereen heeft zin om weer op pad te gaan.

 

Het Franse stel vraagt nog om een 'tampon' (stempel) in hun paspoort en dat lijkt me een prima idee. Ik haal ook snel mijn paspoort en krijg er een stempel in. Het is een mooie stempel en ik laat het niet achterwege om mijn gastvrouw dat te vertellen. Dan verteld ze hoe de stempel eigenlijk ontstaan is.

 

Het blijkt dat jaren terug een mannelijke inwoner van het dorp Moustey als pelgrim naar Santiago de Compostela is gelopen en weer terug. Hij was zo enthousiast dat hij voor een tweede keer wilde gaan. Er werd echter kanker bij hem geconstateerd waarvan duidelijk was dat hij het niet zou overleven. Hij besloot toch te vertrekken, liep de tocht voor de tweede keer heen en terug en overleed niet lang na zijn terugkomst. 

Zijn vrouw had tijdens zijn afwezigheid de stempel laten maken zodat hij niet vergeten zou worden. Nadat hij overleed werd er ook een Santiago steen en beeld in het dorp ter ere van hem geplaatst. Onze gastvrouw verteld dat zij de man nog gekend heeft. We zijn het er aan de ontbijttafel over eens dat het best wel een bijzonder verhaal is.

Na ons gezellige ontbijt trekken we onze regenkleding aan en maken ons klaar om te vertrekken. De wandelaars met regenponcho's, ik mijn korte broek en gabbaatje. Het is warm genoeg dus kou lijden zal er niet bij zijn vandaag. Eerder andersom door de regenkleding.

Nadat ik op de fiets gesprongen ben fiets ik nog even terug naar het begin van het dorp om een foto van het beeld en het standbeeld te nemen. Daarna ben ik vertrokken. Een paar kilometer verder rijd ik het Franse echtpaar achterop en we groeten en zwaaien nog even als afscheid. Omdat ik veel langere dag afstanden fiets dan zijn lopen (20km) weet ik dat ik ze niet weer zal zien.

De wegen zijn kilometers lang kaarsrecht en ik kom weer geen kip tegen. Nou begrijp ik dat een rechte lijn de kortste verbinding tussen twee punten is, maar een stout frivool slingertje had de route geen kwaad gedaan. Het zijn per slot van rekening Fransen en geen Duitsers. Gelukkig was het lekker vlak alhoewel de weg bij tijd en wijle toch behoorlijk slecht was. Goed opletten dus met mijn dunne racefietsbandjes.

Ongeveer halverwege de etappe, na 50km kom ik in het dorp Lesperon aan. Ik stop even bij de plaatselijke bar om een paar koppen koffie te verschalken. Van andere fietsers nog steeds geen enkel spoor. Het miezert nog steeds en aangezien er weinig te beleven valt besluit ik het gas maar weer open te draaien voor het tweede deel van de etappe.

 Af en toe stop ik nog even om een fotootje te schieten en de benen te strekken.

Omdat er toch weinig te beleven valt ga ik ook nog even met mijn camera op statief spelen. Ik probeer een filmpje te maken van mezelf terwijl ik langs mijn camera rijdt. Dat wil nog niet echt lukken, maar ik houdt er wel een foto aan over.

De laatste tien kilometer is het gedaan met de rechte wegen en er valt weer van alles te beleven. Er is weer steeds meer bebouwing langs de weg en ik begin in de buurt van Dax te komen.

Ik ben uiteraard weer veel te vroeg in Dax (14.00 uur) en besluit de kathedraal (Notre-dame Dax) maar alvast weer op te gaan zoeken. 

In de kathedraal tref ik een aardige medewerker die mijn paspoort van een stempel voorziet. Hij blijkt bovendien enorm zorgzaam en vraagt of ik al onderdak heb. Als ik dat bevestig vraagt hij of ik al gegeten heb. Als ik dat ook bevestig vraagt hij of er nog iets is wat hij voor me kan doen. Hoe graag ik het ook zou willen, ik ben van alles voorzien. Uiteindelijk haalt hij een doosje uit zijn zak en geeft me een dropje om me op die manier toch wat te kunnen geven. Ik vindt het erg aandoenlijk om te zien hoe hij als goed christen voor een passerende pelgrim wil zorgen. Ik ben dat op deze manier nog niet eerder tegengekomen onderweg. Best wel mooi.

Na het bezoek aan de kathedraal verken ik al fietsend de binnenstad van Dax. Er blijken thermische bronnen aanwezig te zijn en de bron in het centrum produceert 2.4 miljoen liter water per dag met een temperatuur van 61 graden! De damp slaat er af als ik er even bij sta te kijken. Heel bijzonder is dat de terrasjes van het centrum zich gewoon om de bron heen bevinden. Nou wil het toeval dat ik morgen in Dax een rustdag heb, dus ik heb al een vermoeden wat ik ga doen... :-).

Na nog een bakje koffie op een terras ga ik richting hotel om in te checken en het gebruikelijke ritueel van douchen, wasje doen, boodschappen doen en avond diner. Op het moment van schrijven is het 21.00 uur en is er zojuist een enorrrrrme onweersbui losgebarsten. Best lastig, want dan droogt mijn wasje niet :-). 

Zoals gezegd morgen dus een rustdag en de thermische boel maar eens verkennen. Volgens mijn hotelbaas geven ze er ook heule goede massages bij. Het zal me benieuwen! 

A demain!

De Strava dag etappe is hier te vinden.

Dagafstand: 102km

Tot nu toe gereden: 1462km

Nog te gaan: 955km