Tot ziens 2012, welkom 2013!

Het is al weer zo ver, het jaar zit er al bijna weer op. Een jaar waar toch wel het een en ander gebeurd is. Uiteraard de Tour for Life, de beklimming van de Stelvio Pass, maar ook 2 valpartijen en natuurlijk de aanschaf van een nieuwe fiets.

Met name de Tour for Life heeft toch wel de stempel op dit jaar gedrukt. Met ons team veel gedaan om de benodigde 15.000,- euro sponsorgeld bij elkaar te krijgen. Daarnaast veel fietsen en natuurlijk uiteindelijk de Tour zelf. Een mooie ervaring voor een mooi doel.

En hoewel ik  het behalen van een totaal aantal kilometers dit jaar niet tot doel had gesteld, was dit wel het "best jaar ever" qua kilometers. Maar liefst 11.326 km heb ik op het moment van schrijven op de teller staan en we zijn er nog niet helemaal. Volgende week hoop ik ook nog wat te fietsen, als het weer het toestaat.

Als ik terug kijk lijken de fiets gebeurtenissen al veel verder weg te liggen dan 2012. Gevoelsmatig liggen de goede conditie en mooie prestaties eerder al jaren dan maanden terug. Mijn conditie staat al een tijdje in de winterstand, ik ben al weer 4 kilo aangekomen sinds de Tour for Life in augustus, en de hartslag in rust ligt ook al weer 15 slagen hoger. Maar goed, de kalender zegt dat we hier het jaar eindigen, dus dat doen we dan ook maar.

Vooruitzicht
Op dit ogenblik ben ik al weer voorzichtig de draad aan het oppakken voor 2013. De eerste contouren van het jaar programma 2013 zijn al weer zichtbaar en ik begin al weer zin te krijgen om frequenter en langer te gaan fietsen. Voorlopig richt ik me op einde februari. Dan gaan we met de twitteraars de ontwakingstocht fietsen (100km). En daar wil ik me natuurlijk wel enigzins fit vertonen.

Doel 2013
Nog steeds ben ik niet tegen hét evenement aangelopen wat ik tot doel van 2013 zou willen benoemen. Er zijn door dees-en-geen wel allerlei mooie suggesties gedaan, maar ik heb nog steeds geen 'aha-erlebnis' gekregen. En wellicht gaat dat ook helemaal niet gebeuren. Het kan niet elk jaar een overtreffende trap van het vorige jaar zijn. En zolang het ultieme doel voor 2013 nog even op zich laat wachten richt ik me in de tussentijd op een mooie lange tocht ergens eind juni. Bij voorbeeld de 201km route van de omloop Math Salden.

Prettige Feestdagen!

Ik wens iedereen prachtige feestdagen en een mooie jaarwisseling. En voor het komende jaar gezondheid, geluk en natuurlijk ook financiële voorspoed..:-). Maar vooral natuurlijk weer veel gezonde en mooie fietskilometers. Pedala!

Met vriendelijke groet,

Johan Barelds

Vossenrit numero 8!

Het was gisteren nog even spannend of de vossenrit van vandaag wel door zou gaan. Met de temparatuur nog onder het vriespunt was overal op de weg nog sneeuw en ijs te vinden en onder dergelijke condities wordt de rit uiteraard afgelast.

Maar buienradar gaf me al goede hoop en vanochtend was inderdaad alles weggedooid door de warme regen van afgelopen nacht. De regen zelf hield er vanochtend rond een uurtje of 8 ook mee op, kortom: ideale condities om op de vos te gaan jagen.

Rond negen uur kwam er een sms'je van buurman Niels. De verkoudheid had doorgezet en hij had besloten om even uit te zieken. Dan maar alleen op pad. In de kantine van Velo aangekomen bleek dat er meer in bed waren blijven liggen. De opkomst was ongeveer de helft van wat te doen gebruikelijk is. Concurrent Niels afwezig.....weinig opkomst....een ideaal moment om de joker in te zetten! De joker is een rode kaart die je 1x in het seizoen kunt inzetten en fungeert als puntenverdubbelaar voor de betreffende rit. Als er al een moment was om toe te slaan dan was het nu wel.

Om 5 voor tien klonk de bel en was het verzamelen aan de startlijn op de parkeerplaats bij Velo. Tien minuten nadat groep 1 vertrokken was mochten ook wij los en zoals te doen gebruikelijk ging gelijk het gas er op. De eerste 20 kilometer kon ik me aardig in de kopgroep handhaven. Maar na een paar keer misrijden en een paar lange stukken (waar de racefietsers duidelijk in het voordeel zijn tov de mountainbikers) moest ik de kopgroep langzaam laten gaan.

De vos had zich bovenin een hooiberg verstopt.

Gelukkig kon ik aansluiten in een 2e groep en daar heb ik rit verder mee uitgefietst. De vos bleek zich uiteindelijk verstopt te hebben bovenin een hooiberg achter bij een boer op het erf. Een heuse klauterpartij door het hooi naar helemaal boven achterin was het gevolg. In één woord: prachtig!

Goed de fiets poetsen / invetten na afloop

Helaas bleek onze groep waarschijnlijk 1 controle emmer gemist te hebben, dus de truc met de joker lijkt niet te zijn geslaagd. Maar goed, wie niet waagt, die niet wint. Na afloop snel de fiets gepoetst en goed in het vet gezet voor de volgende rit. Het blijft een prachtig mooi spelletje, vossenritten.

p.s Oh ja, de nieuwe schoenen waren heerlijk warm en waterdicht. Helemaal goed!

Winterrit!

Vandaag heb ik ervaren als de eerste echte winterdag op de fiets. Buienradar waarschuwde al dat de temparatuur rond de 4 graden zou liggen en daar was geen woord van gelogen. Gelukkig had ik me goed voorbereid met helmmuts, winterjack, schoenhoezen en handschoenen. Met name mijn winterjack is er een die je niet boven de 5 graden aan moet doen. Dan kom je compleet gestoofd weer thuis. Maar voor dit weer is hij prima.

Omdat ik afgelopen woensdag al flink had lopen jakkeren met Niels de buurman had ik vandaag een rustige duurrit gepland. En als het toch niet hard hoeft is het wel leuk om eens een andere route te rijden. Dan zie je nog eens wat. Dus had ik met www.bikeroutetoaster.com een route via de beneluxtunnel, Spijkenisse en via Rozenburg met de veer weer terug gemaakt.  Je komt dan door aardig wat verstedelijking heen, maar omdat het niet hard hoeft is dat geen probleem.

Pernis

Na de Beneluxtunnel rijdt je dan ineens tussen de gigantische opslagtanks van Pernis. Dat is heel wat anders dan door de weilanden. Maar nadat ik de brug overgestoken was en door Spijkenisse heen gefietst was zat ik toch ineens weer in het fraaie natuurgebied Bernisse. Zo dicht kan industrie en natuur dus bij elkaar liggen.

De brug over naar Spijkenisse

Na uiteindelijk weer in Rozenburg aangekomen te zijn kwam de veer er net aan. Dat was wel lekker want ondertussen was ik toch al aardig afgekoeld. Op de veer kon ik even rustig een broodje eten en weer iets op temperatuur komen.

Op de veer bij Rozenburg

Bij aankomst in Maassluis was het snel het laatste stuk naar huis. Het was een lekker winterritje.

Blog update!

Dag lieve lezertjes,

Het is al weer enige tijd geleden sinds de laatste blog update dus hierbij een teken van leven.
Aanleiding was het verschijnen van het AtoS sociaal jaarverslag 2011 waar ik het voorrecht heb zeer pontificaal in te staan (zie foto hieronder). Dat moet ik natuurlijk even heel trots op mijn blog zetten..:-)



In het AtoS jaarverslag, altijd leuk!



Na de Tour For Life van september j.l. is het schema geruisloos overgeschakeld naar de winterstand. Het kilometrage is teruggezakt naar een gemiddelde van rond de 150km per week en de zondagse vossenritjes hebben hun intrede gedaan .  

Voor die vossenritjes heb ik weer de cross-hybride van stal gehaald en dat bevalt goed. Door de week train ik nog op de VanNicholas-Zephyr racer. Daarvan heb ik de afstelling nu zo goed als rond en ook het Brooks zadel is lekker ingereden. Daarmee is hij klaar om begin volgend jaar aan een nieuw toerseizoen te beginnen.

Voor het seizoen 2013 heb ik me voor de eerste toertochten al weer ingeschreven (Witte Kruis Classic en Joop Zoetemelk Classic). De rest van de toerkalender moet nog ingevuld worden. Wat het jaardoel 2013 gaat worden ben ik nog steeds niet uit. Eigenlijk ben ik nog nergens tegenaan gelopen. Komt wellicht nog en anders moeten we maar iets "normaals"  als doel stellen zoals b.v. een specifieke klassieker.

Voorlopig maar eerst de kou en culinaire aanslag van de feestdagen "overleven"..:-)

To be continued...

Ch..Ch..Ch...Changes..

Nu de toertochten voorbij zijn en de winterperiode is aangebroken is het een mooie gelegenheid om wat te experimenteren met wijzigingen aan de fiets om de afstelling nog verder te perfectioneren.

Zo maakte ik al recent melding van mijn nieuwe Brooks zadel en ditto stuurlint. De afgelopen dagen ben ik verder gaan experimenteren met het afstellen van de racefiets en cross-hybride. Ik heb de volgende wijzigingen aan de racefiets doorgevoerd:

• Stuurpen omgedraaid zodat hij naar boven wijst ipv horizontaal.
• Stuur iets achterover gezet waardoor de remhendels iets hoger komen te staan
• Zadel iets verder naar voren gezet en de punt een paar mm hoger

Het effect van de wijzigingen is dat het stuur iets hoger tov het zadel is komen te staan. Doordat het zadel iets meer met de punt omhoog gekomen is glijdt ik minder naar voren en wordt de druk op de handen/armen minder. Door het iets hogere stuur en remhendels hoef ik de rug minder diep te buigen waardoor ik hopelijk bij lange toertochten wat minder snel een vermoeide rug krijg. De fiets is hiermee ook meer in lijn met de instelling van mijn oude fiets die erg goed is. De eerste bevindingen tijdens mijn tochtje vanmiddag zijn positief.

Aanpassingen cross-hybride

Bij de cross-hybride heb ik aanpassing aan het stuur gedaan. De remhendels, shifters, handvaten en bars heb ik aan elke kant +/-3cm naar het midden geschoven. Hierdoor komen de handvaten meer in lijn met mijn schouderbreedte en kan het stuur aan weerszijden +/- 3cm ingekort worden. Het stuur vond ik nl erg breed en bij het keren en draaien tijdens de vossenritten is dat hinderlijk. Dat inkorten is trouwens gewoon een kwestie van de ijzerzaag erin. Maar hiermee wacht ik nog even mee nadat ik komende zondag met de nieuwe setting gefietst heb en deze in orde bevonden is.  Better safe then sorry zullen we maar zeggen.

Achter de derny

Had het geluk om tijdens de trainingsrit van vandaag tot 2 keer toe achter een snorscooter te belanden. Met 35km/uur een mooie snelheid om even een tijdje in het wiel te blijven hangen. Volgens mij hadden de scooter rijders er ook wel lol in. Die begonnen zich zowaar als volwaardige derny rijders te gedragen..:-)

Vossenrit 1 - 2012/13

Vanochtend was het de eerste vossenrit van het winterseizoen 2012/13. Het was gezellig druk in de kantine van Velo. Iedereen stond te popelen om van start te gaan voor de nieuwe winter competitie. Gisteren heb ik besloten om te starten op de cross-hybride in plaats van de racefiets. Daar win je geen competitie mee, maar in de modder en weilanden fietst dat wel beter. Buurman Niels was op de racefiets en dat bleek een prima krachtsverhouding te zijn. We hebben de hele rit samen kunnen fietsen.

Ik had al zon vermoeden dat we deze eerste rit niet alleen maar verharde weg zouden zien. En dat vermoeden bleek juist. Gelijk vanaf het begin ging de rit over bouw terreinen en door natte, modderige weilanden. Het voordeel van de cross-hybride wordt dan gelijk duidelijk; je kunt gewoon door blijven trappen terwijl de race fietsers af moeten stappen omdat ze wegzakken met de dunne bandjes. Kortom: ik bleek een goede materiaalkeuze te hebben gemaakt.

Gaandeweg de rit vormde zich een vaste groep waar we in fietsten. Het tempo lag weer gruwelijk hoog en het was een kwestie van geen gaten laten vallen met de groep, anders pier je er gelijk af. Helaas misten we  een van de laatste pijlen naar de vos omdat we op dat ogenblik in een grote groep toerfietsers waren beland. Na een kilometer of 2 kwam de fout naar boven en toen we weer omgekeerd en bij de juiste afslag waren, was er helaas al een heel contingent fietsers ons voor bij de vos. Geen punten dus, maar wel heerlijk ouderwets keihard geknoerd.

Winter programma

De toertochten zitten er op en nog ruim 100km en de 10.000km mijlpaal is weer gepasseerd. De beenstukken kunnen regelmatig al weer aan en het weer is herfstachtig. Veel buien en harde wind. De cross-hybride heeft een winterbeurt gehad en afgelopen zondag was de eerste proef vossenrit. Alle tekenen geven onmiskenbaar hetzelfde aan: het zomerprogramma is voorbij, lang leve het winterprogramma.

Naast het luxe probleem van, wat zal ik deze winter eens gaan trainen, (niks moet en alles mag) komt bij mij in deze periode ook altijd de vraag naar boven: wat wordt het doel voor volgend jaar? Nou heb ik nog even de tijd om daar een definitief antwoord op te geven, maar er zijn al een aantal ideeën de revue gepasseerd. Zo heb ik onderzocht of de Vikingtour wellicht iets is. Deze meerdaagse tour vindt plaats in Noorwegen en schijnt in een erg relaxte sfeer verreden te worden. Helaas valt hij in 2013 precies in de zomervakantie en dat zou betekenen dat de zomervakantie opgeofferd moet worden. En dat is een dikke No-Go kan ik wel verklappen.

Verder is deelname aan de "Duchenne Heroes" voorbijgekomen, maar dat is MTB'en en daar heb ik toch wat minder mee. Momenteel speel ik met het idee om volgend jaar alle Belgische BIG's te gaan rijden. Daar houdt ik het voorlopig maar even bij tot er een nog beter idee voorbij komt. Wordt vervolgd.

Brook's update

Ik heb het net even snel zitten uitrekenen. Vandaag heb ik 335km op mijn nieuwe Brooks zadel gereden. Aan het zadel te zien is hij al goed ingereden en hoef ik niet tot de 500km te wachten. Ondanks eerdere berichten waar ik nog mijn twijfels uitsprak of het ooit wel goed zou komen tussen mijn Brooks zadel en mijzelf ben ik de afgelopen weken na elke rit positiever geworden over het zadel. Na gisteren nog even wat minimale bijstelling gedaan te hebben fietste hij vandaag ook weer heerlijk.

Ook heb ik de afgelopen weken geen last meer gehad van broei op het zitvlak, wat bij mijn gel zadel toch wel na elke lange rit het geval was. Nou heeft dat wellicht ook te maken dat ik momenteel kortere afstanden fiets (max. 80km), maar toch.

SS Rotterdam
De FTCW toertocht ging vandaag naar de SS Rotterdam. De koffiestop was zelfs aan boord van het -tot hotel omgebouwde- schip. Een aangename verassing!

Fotoshoot
Afgelopen week mocht ik zelfs met mijn titanium vriend op de fotoshoot. De foto's zijn bestemd voor het sociaal jaarverslag 2011 van AtoS waar ik paginavullend aanwezig zal zijn bij het hoofdstuk "AtoS en goede doelen".  Je moet wel getraind zijn overigens voor zon fotoshoot. Ik ben zo ongeveer 50x over hetzelfde pad komen aanfietsen om de ideale foto te krijgen. En maar stoer kijken. Geen fotomodel carrière voor mij, da's me wel duidelijk geworden.

Vossenritten
Volgende week zondag is er een proef vossenrit. Kunnen we allemaal even weer wennen aan het gejakker om de week daarop weer voor de competitie van start te gaan. Ik heb er zin an!

Captain Haddock's Dilemma

Ik heb sinds de aanschaf van mijn Brooks zadel 2 ritjes met het zadel gemaakt. Gisteren een klein uurtje en vandaag ben ik er ruim 50km mee op pad geweest. Ik weet het, nog veel te weinig kilometers om het zadel goed ingereden te hebben. Daarvoor moet ik er minstens 500km mee gefietst hebben. Maar desondanks betwijfel ik het of het een langdurige relatie gaat worden tussen mij en mijn Brooks zadel. 

Bij vlagen rijdt hij prima, maar ook zit hij regelmatig niet lekker bij mijn zitbotjes. Het is me dan niet duidelijk of ik met mijn zitbotjes helemaal achter op het zadel moet gaan zitten of juist iets voor het brede stuk. Beide posities voelen niet helemaal lekker aan. Het is een soort Captain Haddocks Dilemma; moet ik met mijn baard nou onder of boven de dekens slapen? ..:-)

Captain Haddock's dilemma

Voorlopig houdt ik het er maar op dat de, bij vlagen oncomfortabele zit, een gevolg is van het nog harde leer. Mijn buurman zei gisteren heel treffend: "oh, dat is net zoiets als je kistjes inlopen in dienst. Dat duurt ook altijd even en geeft in het begin vaak ook schuurplekken of blaren". Nou, zoiets is het inderdaad.

Nou is er een trucje wat we in dienst ook toepasten op de nieuwe kistjes. Dat is het leer flink nat maken en er dan mee gaan lopen. Hierdoor vormt het leer zich sneller naar het lichaam. Iets dergelijks kun je me het Brooks zadel ook doen, maar voorlopig houdt ik het nog even op regelmatig invetten met proofide. Daar wordt hij ook snel soepel van. To be continued....

Proofide van Brooks.
Soort van zadel wax.

Brooks Looks

Het doel van 2012 is bereikt. Alhoewel...technisch gezien niet helemaal, want ik heb niet de volledige Tour for Life gefietst. Toch beschouw ik het doel maar als bereikt mede ingegeven door het feit dat ik hem niet weer wil fietsen..:-). Niet dat het niet leuk was, het was geweldig! Maar elk jaar moet er een nieuw doel zijn, geen herhaling.

After season knutselen
Op dit ogenblik ben ik aan het revalideren met mijn knie en maak ik weinig kilometers op de fiets. Een mooi moment om het eea te overpeinzen en wat te experimenteren met het materiaal. Al langere tijd was ik voornemens om iets met mijn zadel te gaan doen. Mijn huidige zadel is een dik gel zadel wat oorspronkelijk van mijn Cube Cross-hybride afkomstig is. Het is het enige zadel gebleken waarbij ik geen pijn in mijn zitbotjes kreeg. Toch is het geen ideaal zadel; het gel geeft een broeikas effect bij langere ritten en ook qua vorm en kleur past het niet bij mijn nieuwe titanium VanNicholas Zephyr fiets. Tijd voor een experiment met een nieuw zadel dus.

Brooks B15 Swallow zadel.
Speciaal bedoeld voor racefietsen.

Brooks
Al sinds ik fiets kijk ik al met een steels oog naar de Brooks zadels. Het zijn fraaie leren zadels die een leven lang meegaan bij goed onderhoud. Een Brooks zadel moet eerst een paar honderd kilometer ingereden worden maar gaat zich dan naar je achterwerk vormen. Doordat het leer ademt zal er niet snel broei ontstaan zoals bij gel zadels. Wel zijn de Brooks zadels iets onderhoudsgevoeliger dan de moderne zadels. Ze moeten periodiek ingevet worden en regelmatig blootgesteld worden aan regen versneld het verouderingsproces. Even een hoesje of plastic zak over het zadel dus als het regent (en je er niet op zit). Dat Brooks onderhoud is trouwens ook nog een religie op zich. Check deze site maar eens: http://swhs.home.xs4all.nl/fiets/tests/zadels/brooks_nl.html

Brooks Looks
Nadat ik gistermiddag mijn nieuwe Brooks zadel en bijkleurend leren Brooks stuurlint heb binnengekregen ben ik gelijk de schuur ingedoken om de spullen te monteren. Het resultaat is in de foto hieronder te zien. Heb gelijk ook maar het ligstuur verwijderd. Dat staat natuurlijk niet bij een dergelijk imago. Nou hoop ik maar dat het zadel ook daadwerkelijk goed zit (na de inrijd periode) anders moet ik weer terug naar mijn gel zadel. Die heb ik veiligheidshalve nog maar even weggelegd op de plank achter in de schuur.


De VanNicholas Zephyr met "Brooks looks".

Tour For Life 2012

Afgelopen week heb ik de Tour For Life 2012 gefietst. Althans, een deel er van. Zoals in eerder artikel ook al vermeld heb ik een week of 2 voor aanvang mijn linker knieband verrekt. De knie is tijdens de TFL af en toe weer dik en gevoelig geworden, waardoor ik delen niet kon fietsen. Toch viel het me alleszins mee wat ik nog aan kilometers heb kunnen maken.



Met de 2 transportbussen op weg naar Italie

 Dag 0 - zaterdag 25-aug (42km, 486hm)

Met het team een proefritje gemaakt rond Bardonecchia. De rest van het team heeft iets van 90km gemaakt. Ik ben na 20km weer omgekeerd om de knie te sparen voor de eerste officiele TFL dag morgen.



Bij het Startdoek in Bardonecchia

Zwager Cees is er ook klaar mee, euhh...voor.

Dag 1 - Bardonecchia - Bourg d'Oisans (98km, 1499hm)
De eerste echte rit! Nadat we door de startboog als team weggestart zijn beginnen we met de beklimming van de Col de l’Echelle (1860m). Ik blijf bij teamlid PB van wie al duidelijk is dat hij te onervaren en te weinig getrained is om de hele TFL te fietsen. Samen gaan we op ons gemak naar boven terwijl de rest van het team zichzelf de sporen geeft. Boven aangekomen hergroeperen we weer en dalen we af en na het eerst Controlepunt aan de klim van de Lautaret (2058m) te beginnen. Ook hier hetzelfde patroon: ik blijf bij teamlid PB terwijl de rest gas geeft. Bovenop de Lautaret treffen we elkaar weer en dalen we gezamelijk af naar Bourg d'Oisans. Van daaruit staat nog een tijdrid de Alp d'Huez geplanned, maar deze laat ik aan mij voorbij gaan om mijn knie voor de volgende dagen te ontzien.


Henk laat zich even lekker masseren op de Alp d' Huez

 Dag 2 - Bourg d'Oisans - Lathuile (Annecy)  (85km, 3051hm)


Omdat de knie dag 1 goed verteerd heeft besluit ik om te proberen dag 2 volledig te fietsen. We beginnen in de vroege ochtend aan de klim naar de Col de Glandon (1924m) en door naar de Col de la Croix de Fer (2067m). Er is nog veel schaduw en het klimmen gaat prima. Als we aan het einde van de ochtend op het Controlepunt bij de Croix de Fer aangekomen zijn kunnen we aan de afdaling van de Glandon beginnen. Er wordt gewaarschuwd dat deze stijl en gevaarlijk is dus rustig afdalen is het devies. Redelijk snel zijn we aan de voet van de Madeleine (2000m) om daar aan de 2e beklimming van de dag te beginnen. Het is warm en de beklimming is lang. Als ik uiteindelijk als laatste bij het Controlepunt op de Madeleine aankom zit ik er redelijk doorheen. Tot mijn grote verbazing is niet mijn knie het breekpunt, maar blijkt mijn onderrug er mee op te houden. Het is niet meer verantwoordelijk om met de rug op slot aan de afdaling te beginnen dus ik besluit er een punt achter te zetten. De rest van het team begint aan de afdaling en de laatste col van de dag, col de Tamie (907m). Na afloop zien we elkaar weer op onze volgende camping aan het meer van Annecy. Het was met recht een koninginnerit vandaag. Zwaar!

's-Avond laat ik mijn rug behandelen door het massageteam/fysiotherapeut. Een pittige behandeling die met de nodige krachttermen van mijn kant gepaard gaan...:-). Gelukkig voelde de rug de volgende dag weer een stuk beter aan.

Dag 3  Lathuile (Annecy) - St. Lauret en Grandvaux (96km, 1429hm)

Ik begin de etappe bovenop de Col de la Saleve (1375m) om de rug vandaag nog iets te onzien. Na een prachtige afdaling en tocht door het dal beginnen we aan de beklimming van de Col de la Faucile (1323m). Door mijn (extra) genoten rust ben ik goed hersteld en ga ik gelijk goed van start bij deze klim. Halverwege gaat het zo lekker dat ik besluit het tempo nog wat omhoog te gooien en het 2e steilere gedeelte (8/9%) van de klim fiets ik tegen mijn omslagpunt. Het gaat heerlijk en bovenop de col bij het Controlepunt overheerst een gelukzalig gevoel. Geen last van de rug of knie en heerlijk geklommen. "Meer moest dat niet zijn"  zou mijn Belgische fietsblogger collega Johan Devroe zeggen. De afdaling van de Faucile loopt in het begin niet lekker. Er moet bijgetrapt worden en daar heb ik een hekel aan. Gelukkig verloopt het 2e gedeelte zoals het hoort: zonder bijtrappen in volle vaart naar beneden. De laatste klim naar de Col de la Savine (1048m) verloopt ook goed en samen met Zwager Cees en Siep kom ik zonder problemen bij de volgende camping aan.

Dag 4  St. Lauret en Grandvaux - Seppois en Bas (190km, 2028hm)
Vandaag is een lange dag en een goede test hoe de knie zich houdt. Veel kilometers maken (190km) en slechts drie kleine colletjes. Het fietsen gaat prima. Alleen na Checkpoint 2 bij Saint Hypolite heb ik wat moeite om de goede benen weer te vinden. Maar als we aan de voet van de laatste col Montancy staan gaat het weer als vanouds. Deze col kan ik in 1 ruk door naar boven knallen en het gelukzalige gevoel komt weer boven. Heerlijk! Via een fietspad over een oud treinspoor komen we bij de camping in Seppois Le Bas aan.


Iemand van een ander team wordt aangereden door een auto in de afdaling.
Hij heeft wonderwel alleen een wond aan zijn lip.
Zijn fiets komt er minder goed vanaf.

Dag 5  Seppois en Bas - Chapelle devant Bruyeres (139km, 2028hm) Voor vandaag staat de laatste serieuze beklimming op het programma: de Col du Grand Ballon (1325m). Maar voor we daar zijn moeten we eerst nog bij de Col du Hundsrück (748m) naar boven. Die eerste col loopt bij mij nog wel goed, maar op de Grand Ballon is het afgelopen. De klim naar boven wordt een lange worsteling en ik ben blij als ik uiteindelijk boven ben. Bovenop blijkt het ook nog eens koud en mistig en ik ben letterlijk kilometers lang aan het afzien (klappertanden). Bovenop gaan we als team eens even lekker aan de crepes en warme drank in een restaurant. Hierna blijven we een stuk op hoogte in de koude en mist doorfietsen. Als we via Col de la Schlucht eindelijk weer de afdaling inzetten, wordt het (ik) weer wat warmer en na het laatste controlepunt rest nog een zeer aangename afdaling naar de volgende camping in Corcieux. Bij de camping aangekomen ben ik gelukkig weer redelijk hersteld.


In Bruyeres camperen we aan de rotonde. De camping zit vol..:-)

Dag 6 Chapelle devant Bruyeres - St Mihiel (166km, 1096hm) Volgens het boekje zou deze dag een "overgangsetappe" zijn door de "graansschuur van Parijs". Redelijk vlak en niet echt zwaar. Helaas blijkt 's-ochtends al dat we een stevige wind tegen hebben. Ook is het langschap heuvelachtig waardoor er telkens weer aangezet moet worden. Tot overmaat van ramp krijgen we 's-ochtends ook nog een regenbui op ons dak. Bij de eerste controlepost zit ik er al aardig doorheen. Gelukkig is het 2e gedeelte beter te doen en kan ik zelfs wat kopwerk voor mijn rekening nemen. Maar zon 30km voor de finish loop ik tegen de hongerklop aan en krijgen we nog een leuke klim met bijbehorende regenbui over ons heen. Compleet uitgewoond kom draai ik in St Mihiel de camping op. Leuk die "overgangsetappe's"....not!


Elke dag gaat de rotzooi weer in de bus naar de volgende camping.

Dag 7 St Mihiel - Grand Halleux (220km, ?? hm) Gisteravond constateerde ik al dat de knie weer dik en geirriteerd was geraakt. Het plan was toen om na het eerste checkpoint pas op de fiets te stappen. Maar aangezien er vanochtend nog niet veel verbetering was heb ik besloten vandaag helemaal niet te fietsen. Even herstellen voor de Grande Finale morgen.


Onze "superverzorgers" Marinus en Roelof

 Dag 8 Grand Halleux - Cauberg (113km, 1437hm)
Na 's-ochtends eerst de Wanne over te zijn gejaagd begint het bij alle teams echt te kriebelen. We zijn bijna thuis en dat is te merken. Onvermoede krachten worden aangesproken en bij de zweep gaat er nog eens flink over. Ook in ons team worden voor de grens van Nederland alle duivels ontbonden en jakkert ons "AtoS for Life"  treintje met snelheden van meer dan 40km/uur over 's-Heeren wegen. De laatste stop is een paar kilometer voor de Cauberg. Hier worden vervolgens de teams met tussenpozen van een paar minuten losgelaten zodat ze team-voor-team op de Cauberg arriveren en toegejuichd kunnen worden.

Het arriveren op de Cauberg is een groot feest. Alle teams worden door alle toeschouwers toegejuichd en ik ontvang regelmatig schouderklopjes van compleet onbekenden. Een prachtige belevenis. Het "erepad"  eindigt op het terrein van het Kuuroord. Hier vinden we ook onze eigen supporters en mogen we bloemen en knuffels in ontvangst nemen.


Finish op de Cauberg

Totalen In de onderstaande tabel heb ik een overzichtje gemaakt van de totale Tour For Life kilometers en de hoeveelheid kilometers die ik zelf gefietst heb. Ondanks de verrekte knieband en rugklachten heb ik toch nog 931km van de 1254km kunnen fietsen. Dat was veel meer dan ik vooraf had durven hopen.

Dag	TFL km	TFL hm	JB km	JB hm
0	0	0	43	486
1	100	2800	98	1488
2	160	4200	85	3051
3	162	3400	96	1429
4	190	1900	191	2028
5	132	2500	139	2082
6	175	1200	166	1096
7	225	2200	0	0
8	110	1200	113	1437
	1254	19400	931	13097



Van welk bedrijf zijn die gasten ook al weer?

Slotconclusie

De Tour For Life was een avontuur wat ik niet had willen missen. De voorbereidingen, de sponsoring, het team en de uiteindelijk tocht zelf waren een prachtige ervaring. Maar nu ik het allemaal meegemaakt heb is het ook mooi geweest; "been there, seen that, done that". Ik houdt er ook een beetje een dubbel gevoel aan over. Ondanks dat het niet realistisch was had ik toch ergens de tour wel volledig willen rijden. Maar dat gevoel is niet sterk genoeg om me volgend jaar nog maar eens keer in te schrijven. Het is mooi geweest. Volgende jaar gaan we weer wat anders doen. Wat? Geen idee, daar ga ik van het winter maar weer eens over nadenken.



Tour for Life: het is mooi geweest,
maar dat doen we niet weer..:-)

Revalidaasie

Vanochtend had ik een afspraak met de fysiotherapeute die mijn knie behandeld. Na de knie onderzocht te hebben kwam al snel haar verdict: geen (volledige) Tour For Life fietsen. Het herstel van de opgerekte knieband zal nog zeker een week of 3 in beslag nemen dus de Tour For Life komt net een week of 2 te vroeg.

Revalidaasie
Da's natuurlijk balen, maar we gaan niet bij de pakken neerzitten. De komende week ga ik dagelijks revalidatie ritjes maken om het herstel van de knieband te bespoedigen. Hierbij geldt het criterium om bij terugval gelijk weer rust te nemen. Tijdens de Tour For Life is het dan proefondervindelijk vaststellen wat en hoeveel er gefietst kan worden dan wel wanneer ik in de volgauto zal zitten (wel een geruststellende gedachte overigens als het regent..:-).

Nog 1 weekje slapen
Volgende week nog de laatste spullen in huis halen en dan is het vrijdagochtend vertrekken. 's-Ochtends vroeg worden we dan in Arnhem opgepikt door de 2 teambussen die vanuit het noorden komen. Vrijdagavond hopen we dan in Bardonechia, Italie aan te komen. Het eea is nog na te lezen in de laatste nieuwsbrief: https://docs.google.com/a/good-it.com/document/d/151hA49jlTppwyurOSGPb9xSakQTY8z5WYdK1qE8RJ2M/edit

Wie dut mij wat?

Alles wat fout kan gaan, gaat ook een keer fout Na 3 jaar praktisch probleemloos gefietst te hebben sloeg Murphy gisteravond genadeloos toe.

Het ongeval
Op een trainingritje samen met zwager Cees moest er na 25km op een smalle landweg een busje gepasseerd worden. Na goed gekeken te hebben wat de bus ging doen besloten we uiteindelijk de bus te passeren, ik voorop. Op het moment van passeren opende de bestuurder plotseling zijn portier (de sukkel had duidelijk niet in zijn spiegels gekeken) waardoor ik uit moest wijken. Door deze uitwijkmanoeuvre raakte ik uit balans en kwam op de weg voor de bus ten val. Cees die achter mij fietste kon mij vervolgens niet meer ontwijken en viel met fiets en al over mij heen.

De schade
Nadat we weer overeind gekrabbeld waren bleek de schade in eerste instantie beperkt tot een verschoven/beschadigde remhendel en kapot stuurlint van mijn (nog geen week oude) fiets. De rem en versnelling waren nog dusdanig dat er doorgefietst kon worden. Cees had geen schade opgelopen en ook fysiek leek er met ons beide, op wat schrammen en krassen na, niets aan de hand. Nadat we met de bestuurder gegevens hadden uitgewisseld voor de financiële afhandeling zijn we weer verder gefietst. Na over de eerste schrik heen te zijn hebben we toch nog even flink gas kunnen geven.

Au!
Helaas begon, na thuiskomst gisteravond, mijn linkerknie aan de binnenkant pijnlijk te worden. In eerste instantie dacht ik aan een 'normaal pijntje' wat wel weer wegtrekt. Maar tegen bedtijd kon ik mijn knie amper meer buigen.

Fingers crossed
Vanochtend was de situatie helaas niet veel beter. Na bezoek aan de fysiotherapeut vanochtend stelde deze de diagnose: een verrekte knieband, wellicht zelfs met een klein scheurtje. Waarschijnlijk is de knieband verrekt toen ik tijdens de val mijn met schoen in de pedalen ben blijven vastzitten. Ik moet de knie nu zoveel mogelijk rust geven en hopen dat het er over 2 weken beter uitziet. Het zal spannend zijn of dat nog gaat lukken. Een belangrijke indicatie is in hoeverre er de komende 3 a 4 dagen herstel zal zijn.



p.s. Misschien moet ik bij nader inzien de teamsong van ons Tour For Life team,  "Wie dut mij wat" van Skik toch nog maar eens herzien...

Titanium regeert!

Na de (meer rustige) lange toertocht van afgelopen zondag heb ik vanavond de nieuwe fiets maar eens goed op zijn donder gegeven op mijn vaste rondje Westland. Sprinten, bochtenwerk, kortom flink wat krachtwerk  op de fiets losgelaten. Het resultaat is dat ik steeds enthousiaster wordt van de rij-eigenschappen van de fiets. De Zephyr gedraagt zich voorbeeldig en geeft geen krimp.

Een maatpak
Het frame is een maatje kleiner dan mijn oude fiets en zit gegoten als een maatpak. Ik merk dat ik daardoor veel rustiger op de fiets zit en gemakkelijker langere afstanden in eenzelfde houding kan volhouden. Op mijn oude fiets moest ik nog wel eens regelmatig verzitten. Niet dat dat vervelend was of problemen opleverde, maar het viel me vanavond op dat ik dit bij deze fiets praktisch niet meer doe. Daarbij rijdt hij heerlijk 'smooth'. Trillingen worden erg goed gedempt wat een erg prettig rijgedrag oplevert. Geen gespannen stuiterende fiets, maar eentje die aan de weg lijkt te plakken zonder overigens dat dit ten koste van de snelheid gaat.

De investering pakt goed uit
Je neemt toch altijd een risico door een dure fiets te kopen. Zal hij goed rijden? Ontdek je geen vervelende eigenschappen of fietst hij misschien toch niet zo lekker als je had gehoopt? Ondanks dat je in/bij de winkel een proefrit mag maken zijn dit toch zaken waar je past echt achter komt als je hem hebt gekocht er een langere tijden/afstanden mee gaat rijden.

Een van de voordelen van titanium (het gaat een leven lang mee) kan in dat geval dan gelijk ook een nadeel worden. Je wilt natuurlijk niet je leven lang op een fiets fietsen die net ietsje tegenvalt.

Dat alles maakt dat ik gaandeweg steeds enthousiaster raak door de bevestiging de juiste beslissing te hebben genomen om voor deze fiets te gaan. Of zoals een collega onlangs op Facebook over zijn Van Nicholas fiets schreef: "Titanium regeert!".

Blog Update, watieskebuurt?

De laatste tijd is er van bloggen niet veel terecht gekomen. Dit komt deels door tijdgebrek en eerlijkheidshalve ook deels door gebrek aan motivatie. Wat is er gebeurd in de afgelopen periode?

Vakantie Italie / Zeeland
Ik ben op vakantie in Italie geweest en heb daar een paar prachtige tochten kunnen fietsen zoals:

Monte Bondone - http://connect.garmin.com/activity/197757832
Passo Rolle - http://connect.garmin.com/activity/200544352
Stelvio Pas - http://connect.garmin.com/activity/202369341

Nieuwe Fiets
Het zat al een tijdje in mijn hoofd en vorige week was het zo ver. Ik heb een nieuwe racefiets gekocht. Op de shortlist stond een "De Rosa Merak 2012 - Redline"  (carbon) en een "Van Nicholas Zephyr 2012" (titanium). Ondanks dat ik de eerste het mooiste vindt qua uiterlijk ben ik toch gegaan voor de functionaliteit en kwaliteit van de Van Nicholas. De Nederlands producent geeft zelfs levenslange garantie op haar frames.

Van Nicholas Zephyr - 2012

Titanium staat bekend om haar comfortabele rij eigenschappen en de Zephyr is specifiek voor het toeren bedoeld. Dit neemt niet weg dat het frame goed stijf is. Gisteren heb ik er de eerste toertocht mee gefietst en dat is uitstekend bevallen!

Hel van de Heuvelrug
Zoals gezegd gisteren de Hel van de Heuvelrug gereden. 180km met +/- 1500 hoogtemeters. Op een klein buitje na prima weer gehad. Volgende week nog Luik-Bastenaken-Luik en dan zijn we onderhand wel uitgetraind voor de Tour for Life. Ik ben d'r klaar voor!

Baumberge tocht

Ik had voor dit weekend niet vooraf een toertocht ingepland. Mijn idee was: ik zie wel wat ik doe. Omdat ik toch nog wat hoogtemeters wilde maken ben ik afgelopen week op de NTFU toerkalender gaan kijken wat er nog aan geschikte toertochten voorhanden was.

De enige toertocht met hoogtemeters die dit weekend verreden zou worden was de "Baumberge Tocht" als onderdeel van de Winterwijkse fietsdagen. Den haag, Winterswijk is toch al snel 2 uren met de auto, maar ja, je moet er wat voor over hebben nietwaar?

De Condor van Varsseveld
Winterswijk ligt aan de grens met Duitsland en de toertocht ging dan ook direct over de grens richting het Baumberge natuurgebied. Ik weet overigens nu ook waar Varsseveld, de woonplaats van Robert Gesink, ligt (vlak bij Winterswijk..:-).

Skitterend!
De tocht blijkt echt een (verborgen) juweeltje. Nog geen last van enorme horden fietsers. Je fietst de hele dag door prachtig natuurgebied en praktisch autoloze (binnen-)wegen. En als je daar dan ook nog het zomerse weer bijtelt dan kom je uit op een schitterende fietsdag. Vakantieman, het is hier fantastisch!

Pittig
De heuvels van Baumberg zijn bij tijd en wijle best nog wel pittig (sommige tot 15%) dus er moest wel gewerkt worden. En ondanks dat er 600 hoogtemeters minder gereden zijn dan bij de Jan Janssen Classic van afgelopen weekend vondt ik de tocht van vandaag zwaarder. Dit was ook mede te danken aan het feit dat de laatste 40km met flinke wind tegen gefietst moesten worden. Strava is het met mijn oordeel eens en geeft mijn rit een sufferscore van 265 (tegen 261 voor de JJC).

Adler Radfahrer Verein
Onderweg kruisen we regelmatig een Duitse toertocht van de "Adler Radfahrer Verein". Zo rond het 100km punt kruisen de routes weer en laten onze Duitse vrienden daar nu net een verzorgingspost ingericht hebben. Dat deze verzorgingspost voor onze Duitse fietsvrienden bedoeld was hadden we meest fietser van onze toertocht niet in de gaten en binnen de korte keren stond er een gezellige club van Duitse en Nederlandse fietsers elkaar in geuren en kleuren te vertellen dat er toch zoveel buitenlanders aan de tocht meedoen dit jaar. Humor!

Zoals gezegd waren de laatste 40km pittig door een stevige tegenwind. Omdat ik de hele tocht praktisch alleen gefietst heb kreeg ik het rond dit tijdstip ook nog even zwaar. Gelukkig kwam er de laatste 10km versterking in de vorm van een groepje fietsers waar ik nog even bij kon aanpikken.

p.s. Oh ja! Onderweg kwam ik ook TFL team "Eroi delle strada" tegen. Nog even gezellig met de mannen staan kletsen tijdens de verzorgingspost. We zien elkaar over een paar weken in Italie!

Jan Janssen Classic - 2012

De Tour For Life is niet ver meer. Nog een week of 10 en dan reist ons team af naar Bardonecchia, Italie. Er is al veel getraind maar als team gezamelijk hebben we nog niet veel gereden. Er was daarom afgesproken om te proberen de Jan Janssen Classic gezamelijk te fietsen. Dit resulteerde dat we vandaag met 4 van de 9 rijders aan de start stonden; Pieter, Harry, Bert en ik.

Blessure leed

Bij de start in Wageningen hebben we elkaar al snel gevonden en even na achten zitten we op de fiets. Van Bert weet ik hoe hij fietst omdat we al eerder dit jaar samen Veenendaal-Veenendaal gefietst hebben. Het is wel de eerst keer dat ik met Harry en Pieter fiets. De eerste 2 uren verlopen rommelig. Al vanaf de start blijkt dat Pieter last van zijn knie heeft en daardoor moeite heeft het (rustige) tempo te volgen. Er moet dus regelmatig gewacht worden. Na de eerste verzorgingspost op 45km geeft hij er dan ook de brui aan en fietst linea-recta weer naar de start terug.

We laten ons bij de start allemaal ringeloren.

Mooie condities

Het blijft de hele dag prima fietsweer: iets bewolkt, regelmatig zon en niet te warm. En ondanks de wat frisse start (+/- 12gr) kan er de rest van de dag zonder arm- en beenstukken gereden worden. De organisatie blijkt ook flink aan de weg getimmert te hebben. Er zijn veel extra waarschuwingsbordjes langs de routes geplaatst en op het start/finish terrein is ook van alles te beleven. Een dikke pluim!

De maat nemen

Zonder Pieter gaan we dus na de verzorgingspost verder. Harry en Bert lijken goed aan elkaar gewaagd. Op de klimmetjes spurten ze regelmatig samen naar boven. Het tempo wat ze daarbij ontwikkelen is mij meestal net iets te gortig en op eigen snelheid ga ik naar boven. In de afdaling of de rechte stukken trek ik dan weer bij. Het is een mooie manier om elkaar alvast eens de maat te nemen. 

Harry, Johan en Bert na aankomst.
Helaas zonder Pieter.

En zo komen we, na de rustige start toch met een mooi tempo weer in Wageningen aan. Een prachtige dag en een mooie team training. Alleen jammer van de blessure van Pieter (die bij aankomst in de auto blijkt te liggen slapen, want hij rijdt met Harry mee terug).

Nabeschouwing: Garmin gedoe en Strava
Onderweg blijkt mijn Garmin wat van slag en dat resulteert in een herstart van het apparaat. Hierdoor blijkt ik bij thuiskomst met 2 koersfiles te zitten. Na wat google werk vindt ik een tooltje waarmee je 2 .tcx bestanden weer aan elkaar kan plakken tot 1 file. Altijd handig!

Die gerepareerde file upload ik ook naar Strava (http://app.strava.com/rides/11528719). Er blijkt een "sufferscore" van 261 uit te komen, wat volgens Strava "Epic" is. Ik ben uiteraard benieuwd hoe de scores zich verhouden tot eerder gereden langere/zwaardere toertochten dit jaar. Na wat nazoeken hier het overzicht:

Toertocht	Afstand	Suffer score
Jan Janssen Classic	160	261
Elfstedentocht	226	201
Koos Moerenhout Classic	167	275
Elfmerentocht	150	296
Amstel Gold Race	157	356

Grappig te zien dat de elfstedentocht, die ik grotendeels op wandeletappe snelheid gefietst heb, ook een beduidend lagere score daardoor heeft.

Strava

Afgelopen week ben ik in de Strava app gedoken. Strava is net als Endomondo een (gratis) applicatie die je fietsgegevens op je mobiele telefoon kan bijhouden. Maar je kan ook je Garmin gegevens rechtstreeks naar Strava uploaden. Enkele kenmerkende verschillen tussen Endomondo en Strava zijn:

Strava

• Focus op competatief ingestelde sporters
• Segments.
• Suffer Score en analyse (premium account only)
• Power analyse (premium account only)
• Rechstreeks inlezen ritgegevens van je USB aangesloten Garmin device

Endomondo

• Focus op tracking van sporter
• Realtime upload van positie en koersgegevens (zodat je op het internet gevolgd kan worden).

Segments

Segments bij Strava zijn -zelf te selecteren- delen van een parcours waar je je kan meten met andere Strava gebruikers. Als iemand het betreffende segment fietst wordt hij automatisch in de ranglijst voor dat segment opgenomen. Diegene die het segement het snelst gefietst heeft is "King Of the Mountain" (KOM) of voor vrouwen "Queen Of the Mountain" (QOM). Segments zijn erg leuk om de competitie aan te gaan met anderen fietsers zonder de noodzaak om ook daadwerkelijk samen met hen te fietsen. Je kan er dus alleen gaan trainen, terwijl je je toch sportief meet met andere fietsers.

Na afloop van je rit kun je je eventueel behaalde "Achievements" zien. Een achievement bereik je als je jezelf in de top tien van een segment fietst. Je kunt segments ook markeren als "private". Het betreffende segement is alleen zichtbaar voor jezelf en de ranglijst bestaat uit enkel uit de eigen keren dat je het segment gefietst hebt.

Strava widget voor week activiteiten

Suffer Score
Een andere leuk feature van Strava is de Suffer Score.  Hierin wordt op basis van je hartslag en je gefietste afstand een score berekent die aangeeft hoe zwaar je geleden hebt tijdens de workout. De duiding van de score is alsvolgt:

Recreatief 0-49
Gemiddeld 50-99
Zwaar 100-149
Extreem 150-249
Epic 250+

Bij de score wordt ook een "Heart Rate Distribution" tabel getoond waaruit blijkt hoeveel procent je in een specifieke hartslagzone getrained hebt. Erg handig als je een doelgerichte training in een bepaalde hartslagzone wilt uitvoeren.

Power analyse
De Strava app berekent het (theoretische) vermogen dat je tijdens je rit genereert. Met name handig voor diegene die serieus met hun training bezig zijn maar niet het geld willen uitgeven aan dure vermogensmeters (momenteel gem. > euro 1000,-).  Als je een andere Strava rijder selecteert zie je automatisch een tabel waarmee je eigen vermogens vergelijken wordt met diegene die je geselecteerd hebt. Erg leuk om eens te zien hoeveel vermogen jezelf kan produceren in vergelijking met b.v. Laurens ten Dam die ook Strava gebruikt.

Conclusie
Strava is app met erg leuke unieke features. Voor mij reden genoeg om tijdelijk een premium abonnement te nemen en app eens goed verder te onderzoeken. Een aanrader!

Strava widget voor op je website

13 heuvelentocht - Ravenstein

Het was oorspronkelijk de bedoeling om dit weekend in Vianden, Luxemburg de Jean Nelissen Classic te rijden. Maar helaas was zwager Cees verhinderd en om nou alleen in een hotelletje te gaan zitten da's ook zo wat.  Om toch nog maar wat heuvels te pakken had ik de 13 heuvelentocht in Ravenstein (160km) als alternatief geselecteerd. Anderhalf uur rijden vanaf Den Haag, dus dat is nog wel te doen.

De kenmerken van de tocht van vandaag:

• Het was een relaxte tocht door een prachtige omgeving. Met name rondom Groesbeek is het prachtig. Zelfs nog een stukje door Duitsland gefietst. Als je meer een natuur- dan prestatie fietser bent is deze tocht een regelrechte aanrader.
• Het parcour ging overwegend over verkeersarme wegen/weggetjes met veel keren en draaien. De eerste 90km van de route was het vlak rijden daarna begonnen de heuvels. Dus eigenlijk een soort van halve heuvelen tocht..:-)
• Prima organisatie door TWC het Stalen Ros op de wegbewijzering na.
  De route werd herhaaldelijk doorkruist door bordjes van een andere tocht.
  Ook waren de eigen bordjes vaak onduidelijk geplaatst wat herhaaldelijk fout rijden tot gevolg had. Ik heb uiteindelijk hierdoor maar145km van de 160km gefietst.

Eind resultaat: een relaxte dag fietsen door een mooie omgeving.

Update 10-jun: Totaal niet bij stilgestaan dat tijdens deze tocht de enige Nederlandse BIG aangedaan wordt die ik nog niet op mijn palmares had kunnen bijschrijven: BIG nummer 103. de oude Holleweg. Die zit dus nu in de knip! Hiermee heb ik alle Nederlands BIG's een keer gefietst. Met dank aan Ronald van Schaik voor het attenderen!