Nieuw materiaal

Het begint zo onderhand wel de maand van het materiaal te worden. Na de nieuwe wielen voor de racefiets trok ik vorige week mijn fietsbril aan stukken tijdens het schaatsen. Nou was die bril al redelijk gedateerd dus het was eigenlijk best wel tijd voor een nieuwe. Dus ben ik vanmiddag met mijn washandje met verjaardagsgeld naar de fietsenwinkel getogen. Na verschillende brillen gepast (en mezelf mee bewonderd) te hebben ben ik uiteindelijk toch weer op een AGU bril uitgekomen. Hetzelfde merk als mijn vorige bril, alleen een nieuwe modelletje. En dit is hem geworden:

AGU Takatsu White

Voordeel van deze bril is de goede ventilatie waardoor hij praktisch niet beslaat. Ook de kwaliteit van de glazen is uitstekend. Niet te donker en te vervangen door 2 andere meegeleverde setjes lichtere glazen.

Fietsendrager
Maar er is nog meer te melden op het materiaal front. Enkele weken geleden had ik het genoegen om mijn nieuwe leaseauto op te gaan halen. Van de vorige was het leasecontract verstreken, dus mocht ik een nieuwe uitzoeken. Het is een Ford Mondeo Wagon geworden. Nou dacht ik even eenvoudig mijn Twinnyload bevestigingsstuk op de nieuwe trekhaak over te zetten, maar dat viel vies tegen. De nieuwe trekhaak is één van het type afneembare trekhaak en daar paste mijn Twinnyload Classic dus niet meer op. Ook andere hulpstukken bleken niet te passen, dus een nieuwe fietsendrager moest er komen.

Spinder Hawk RH-2-FNE easyfit

Het is de Spinder Hawk RH-2-FNE easyfit geworden. Ik had voor mezelf een aantal minimale vereisten gesteld waar de fietsendrager aan moest voldoen en Spinder Hawk voldoet daar volledig aan:

• Geen extra hulpstukken op de trekhaak monteren (zoals bij de Twinnyload)
• Makkelijk op de trekhaak te monteren met snelsluiting (geen baco of steeksleutels oid nodig)
• Geen bevestiging meer aan de pedaal / crank van de fiets (zoals bij de Twinnyload).
• Fietsendrager kan neergeklapt worden zodat je bij de kofferbak kan als er fietsen op staan.
• Minimaal 2 fietsen.
• Niet te duur (< 250,- euro)

Hij is via het internet besteld en ik verwacht hem binnen enkele dagen. 

Groene Hart

Het moest vandaag maar eens gebeuren; de eerste 100+ tocht van 2012. De schaats- en sneeuwpret is weer voorbij en de wegen zijn weer prima berijdbaar. Daarbij is mijn racefiets weer helemaal " winteâhrklâh gemaak"; nieuwe binnenkabels, cassette, ketting, tandwiel, en natuurlijk de nieuwe Mavic handgespaakte wielen. En die nieuwe fiets stond al een week in de huiskamer te schreeuwen om een testrit.

De gereviseerde racefiets
Ik kan niet anders zeggen dat de fiets rijdt als een zonnetje. De nieuwe wielen zijn mooi stijf en de fiets rijdt erg soepel en stabiel. De wielen geven een lekkere vering die goed aanvoelt. Het rijgedrag is prima. Nu maar kijken hoe lang de wielen houdbaar zijn. Maar dan zijn we hopelijk minimaal een paar jaar verder.

Het fietsen zelf
Het fietsen zelf ging boven verwachting vandaag. Ik wijt dat aan de wintertraining op de dikke banden cross-hybride. Dat is toch een soort van krachttraining in vergelijking met de racefiets. Als je dan na de winter weer op je racefiets stapt vlieg je over de weg met een fractie van de inspanning die je gewend bent. Kortom: een lekkere tocht en een mooi begin van het seizoen op de racer! Vanaf nu hopelijk elke week zon lekker lange duurrit.

Racefiets	348 km (4x)	13:25 uur
Cross-hybride	540 km (12x)	22:51 uur
Totaal	888 km

Meije Toertocht

We schrijven zaterdag 11 februari 8.30 uur. Samen met zwager Cees ben ik onderweg richting Nieuwkoop om daar te gaan schaatsen bij de Nieuwkoopse plassen. Dat hebben we jaren geleden al eens een keer eerder gedaan en dat was toen goed bevallen. Het is flink koud (-12gr.) en ik ben blij dat ik flink wat kleding meegenomen heb.

Ze verwachten klaarblijkelijk grote aantallen schaatsers, want we worden al bij Aarlanderveen op professionele wijze opgevangen door verkeersregelaars die ons naar weilanden dirigeren waar grote hoeveelheden auto's geparkeerd kunnen worden. Het weiland ligt vlak naast de plassen en in cafe "de eerste aanleg" kopen we onze startkaarten en binden de schaatsen onder. Fascinerend te zien wat voor een gezellige mierenhoop het altijd in deze cafe's is tijdens schaatstochten.

Krasse Knarren.

De Meije toertocht blijkt het onderste deel van de "8" die we geschaatst hebben (zie Garmin overzicht hieronder). Van voorgaande keer weet ik dat je ook een lus naar het noorden hebt, maar er is nergens een splitsing aangegeven dus schaatsen we de Meije tocht maar 2x. Dat was geen overdeeld genoegen. De banen zijn smal, druk, en er zitten redelijk veel scheuren in het ijs. Met veel bruggetjes waar je onderdoor moet is het meer een tocht voor gezinnen met kinderen dan voor de wat meer sportieve schaatser.



Na 2 ronden slaan we heel eigenwijs ergens naar het noorden af en komen we op de "elektro route". Dit is klaarblijkelijk de route die de elektrische bootjes in de zomer volgen.  Hier is het gelukkig een stuk rustiger en kan er meer doorgeschaatst worden. Deze ronde pakken we ook 2x en dan zijn we er wel een beetje klaar mee. Lekker in de warme auto weer naar huis!

Na afloop de schaatsen slijpen.
Altijd handig die kratjes, maar wel even de hond in de gaten houden..:-)

Lansing tocht, stolwijk

Ondanks mijn verjaardag vandaag toch maar even een tochtje geschaatst. Als er ijs ligt, moet je elke kans aangrijpen nietwaar? Dus vrijdagmiddag met zwager Cees en schoonvader Sies naar Stolwijk afgereisd en daar de ijzers ondergebonden om de Lansing tocht te schaatsen.

Even voor de duidelijkheid: dit is niet mijn geboortejaar..:-)

Veel klunen onderweg.
Kees gaat het vrouwelijk schoon voor
met zijn speciale Unox haarband

Even met Sies poseren

De tocht is een rondje van 20km en gaat met name door de weilanden. Er moest wel regelmatig gekluund worden. Het ijs was er prachtig. Praktisch geen scheuren en met name voor de wind was het heerlijk glijden. Door dat klunen en omdat Sies ook de jongste meer is hebben we het op het gemak geschaatst en vooral van de omgeving genoten. En als jarige krijg je na afloop natuurlijk een medaille..:-)

Voor in de prijzenkast

Westland Toertocht

Na een week vorst kon vandaag weer voor het eerst (officieel) de Westland Toertocht geschaatst worden. Die had ik in de voorliggende jaren nog niet op mijn konto kunnen bijschrijven dus dat moest nog even gebeuren. Even voor drieën vanmiddag ben ik bij cafe "de Bonte Haas" in Wateringen opgestapt.

Een wel toepasselijk standbeeld bij "De Lier".
Vooral het verhaal van Piet Keyzer in deze tijd van 11-steden koorts.

De tocht kent een soort ster-parcour die je daardoor op allerlei manieren kan schaatsen. Ik ben via de Lier, Schipluiden, Maasland en Vlaardingen gegaan en vervolgens weer via Schipluiden terug naar Wateringen.  Er waren flink wat mensen op de been (schaats) en het was onderweg één en al gezelligheid met koek-en-zopie. Wel apart om alle bekende wegen en fietspaden nu eens vanaf het ijs te zien.

De stempelpost bij Maasland
halverwege op 20km

Na in Maasland weer omgekeerd te zijn moest ik uiteraard ook nog even "het zuidelijke been" naar Vlaardingen schaatsen. Ik was al door een collega gewaarschuwd, maar het ijs op dit stuk was werkelijk allerbelabberst. Door praktisch alleen maar sneeuwijs was normaal glijden er niet meer bij. Bovendien moest voortdurend oppassen niet in scheuren en gaten te rijden. Gelukkig heb ik de score tot 1 valpartij (zonder erg) weten te beperken.

De molen van Schipluiden

Vanaf Vlaardingen was het wind tegen en samen met slecht ijs zorgt dat voor weinig snelheid. Ik was dan ook blij toen ik Schipluiden weer voorbij was en uiteindelijk Wateringen in het zicht kreeg. Redelijk geradbraakt kon ik na ruim 2 uur weer het ijs afstappen. Die zit in de knip! Slotconclusie: Wel leuk om een keer te doen, maar het ijs was matig tot slecht. En dan nu de 11-stedentocht nog! Op de fiets welteverstaan, want 200km schaatsen daar begin ik toch echt niet aan.

Wateringen, home sweet home!

IJsclub Vlietland, Schipluiden

Aangezien er toch niet fatsoenlijk gefietst kan worden heb ik vanavond mee gedaan aan de tijdelijke volksgekte genaamd "schaatsen op natuurijs". Om 20.00 uur stond ik voor het eerst deze winter met de noren onder gebonden. Plaats van handeling: "IJsclub Vlietland" te Schipluiden. Na stug 2 uurtjes doorschaatsen kwam ik, net voor sluitingstijd, weer als één van de laatsten van het ijs af.

Er schijnt ook nog een RTL televisieploeg geweest te zijn, maar daar had ik uiteraard geen tijd voor. Gewoon 2 uur stug mijn rondjes doorschaatsen. Toen was ik er ook wel klaar mee. Volgens mij moet ik morgen het bed uit getakeld worden. Ik zal wel lekker spierpijn/rugpijn hebben. Maar dan kan je wel zeggen dat je op natuurijs geschaatst hebt. Kan iemand trouwens in het Garmin plaatje hieronder even het aantal rondjes tellen? Die ben ik namelijk even vergeten te tellen..:-)
 

De "Dunea man"

Tot nu toe elk jaar een terugkerend succes item op de agenda: de sneeuwrit. Zodra er een flink pak sneeuw gevallen is met de MTB een lekker stuk crossen. Daar moet je niet te lang mee wachten anders is de sneeuw tot ijs plat gereden en is het gevaarlijk fietsen.

Gisteravond al kreeg ik een smsje van buurman Niels: "Morgen ff door de sneeuw raggen op de fiets?".  Tuurlijk Niels! Vanochtend rond 10.00en waren we, goed ingepakt, klaar voor de rit. En dat dik inpakken is geen overbodige luxe  als het 's-ochtends nog steeds -14gr is. Het is voorzichtig fietsen geblazen. IJzige stukken proberen we te vermijden en daar waar mogelijk zoveel mogelijk in de knirsperende, bevroren sneeuw fietsen. Het is een prachtige dag en we kijken onze ogen uit onderweg. Alles ligt onder een witte deken en de lucht is kraakhelder en ongekend blauw.

In de duinen richting Hoek van Holland

Buurman Niels

De "Dunea man"
Omdat het fietspad door de duinen richting Hoek van Holland bij tijd en wijle wat ijzig was, fietsen we op het hazepad direct naast het fietspad. In de verte zien we een auto van waterleidingbedrijf Dunea ons op het fietspad tegemoet komen. Dunea beheerd het duingebied, en mag klaarblijkelijk daarom met de auto over het fietspad. Als de auto bij ons is stopt hij, wordt het raampje omlaag gedraaid en krijgen we te horen: "dat is geen fietspad heren".  "Say what???"

De eerste gedachte die door mijn hoofd flitst is: ik wordt in de maling genomen. Maar deze stakker van de buitencategorie is uitermate serieus. Na wat ongelovig over en weer gepraat raken we er van doordrongen dat hij het echt meent. De man probeert het gesprek nog een luchtige wending te geven door nog wat over koetjes en kalfjes te beginnen, maar voelt al aan zijn theewater dat dit nooit meer goed gaat komen. Met een allerlaatste poging: "nog een prettige dag heren" draait hij zijn raampje dicht en taait af.

Het kan niet anders of dit moet wel de meest eenzame man van Nederland zijn. Je bent van een ongekende droevigheids klasse als je op een steenkoude ochtend, als alles bedekt is onder sneeuw en ijs, een 2-tal fietsers gaat vermanen die 1 meter naast het, nauwelijks te onderscheiden, fietspad fietsen omdat ze op het ijzige fietspad anders tegen de vlakte gaan. Vanaf heden krijgen dergelijke figuren van mij de naam "Dunea man". Hét nieuwe begrip in 2012!

Mavic CXP 33 wielset

Afgelopen week heeft mijn Bulls racefiets een winterbeurt gehad. Tijdens deze beurt kwam een scheurtje in de achtervelg aan het licht waardoor het achterwiel niet meer goed gespannen kon worden. Gevolg: een achterwiel dat niet meer recht te krijgen is; geen acceptabele situatie bij de start van het nieuwe seizoen.

Mavic Aksium
Ik ben voor dit verhaaltje even snel in mijn blog historie gedoken en mijn Mavic Aksium wielen dateerden al weer van 25- juni 2010 (http://johansdoel.blogspot.com/2010/06/spaak-kaputt-2-stukkies-55-kilometer.html). Waar blijft de tijd..:-). Volgens mijn Garmin connect rapportage hebben ze er dan 13.211 kilometer op zitten. En dat is dan in zomer en winter, inclusief vossenritten, ze hebben het flink voor de kiezen gehad. Ik ben namelijk niet erg zuinig op mijn materiaal. Terugkijkend moet ik constateren dat ze me prima zijn bevallen: nooit ene keer spaakbreuk gehad, alleen de laatste maanden moesten ze wel regelmatig rechtgetrokken worden. Toch wil ik graag nog wat meer robuustere wielen hebben. En zodoende ben ik uitgekomen op het fenomeen handgespaakte wielen.

Mavic CXP 33
Die moderne wieltjes met praktisch geen spaken zijn bij mij al bij voorbaat verdacht. Ik houdt wel van een setje oerdegelijke normaal gespaakte wielen. Die trekken niet gelijk krom als je al uberhaupt eens een spaakbreuk krijgt, zodat je accuut moet stoppen met fietsen. Nadeel is wel dat degelijke wielen wat zwaarder zijn. Na veel research heb ik, via het internet, bij Rose Versand uiteindelijk het volgende setje besteld:

Mavic CXP 33 - handgespaakte wielset

http://www.rose.nl/artikel/racewielset-28700-c-399439/aid:399441
Velg: Mavic CPX 33 (36 spaaks, zwart)
Naven: Shimano Ultegra 6700
Spaken: DT Competition, zwart
Nippels: DT Prolock (messing, zwart)
Prijs: 281,- euro per set.

Het hele setje weegt wel 2120 gram heb ik berekend. Redelijk zwaar als je het afzet tegen de 1850 gram van mijn huidige Mavic Aksiums. Maar dat is niet zo verwonderlijk: er zitten bijna het dubbele aantal spaken in (36 tegen 20 in mijn huidige wielen). 36 spaken is (voor mijn gewicht) een redelijke overkill; met 32 spaken had het ook prima gekund, maar ik wil een wiel waar ik letterlijk mee kan crossen (vossenritten). En dat kun je met dit wiel zeker.

De spaken zijn van het type 'normaal rond' in tegenstelling tot mijn huidige 'Aero' spaken. Het hogere gewicht van de wielen in combinatie met een iets mindere aerodynamica gaat er dus voor zorgen dat mijn gemiddelde rondetijden dit jaar iets lager gaan liggen. Bij deze heb ik me dus daarvoor ingedekt..:-)

De wielen worden momenteel gebouwd en over ~2 weken verwacht ik ze geleverd te krijgen.
To be continued.....

Winter!

Nu de temperatuur eindelijk onder de nul gedoken is kan er met een beetje mazzel over een paar dagen op natuurijs geschaatst worden. Met een beetje pech valt er ook nog sneeuw de komende dagen. En sneeuw betekent einde fietsen zolang het nog vriest. Te glad, dus te gevaarlijk. Om die reden wilde ik vandaag nog even wat kilometers pakken op de fiets.

Om niet geheel stijf bevroren in Zoetermeer op het werk aan te komen heb ik me vanochtend flink ingepakt. 4 lagen kleding in plaats van de gebruikelijke 3. Verder een muts en dikke sjaal om mijn hoofd en de ski-handschoenen aan. Geen overbodige luxe, want de thermometer wees vanochtend -9c aan met een stevige NO wind tegen. Het leek wel of ik midden in een Siberische poolstorm beland was! Tot overmaat van ramp bleek mijn derailleur ook nog vastgevroren te zijn dus kon er niet geschakeld worden tijdens de rit. Een echte heroïsche rit dus!

Terugreis
De terugreis 's-middags naar huis verliep een stuk aangenamer. "Slechts" -2c en wind mee; zomerweer! Dus maar even een ommetje langs de Rottemeren gemaakt. Die zijn nog lang niet dichtgevroren kan ik u melden, dus nog geen schaatstochten op de Rottemeren voorlopig.

Anti-biotica
Afgelopen zondag begon de verkoudheid zich ook in mijn longen te nestelen. Diep geroggel en regelmatig fluimen opgehoest sputum waren het gevolg. Met mijn longontsteking van 3 jaar geleden nog vers in het geheugen weet ik dat je hier niet te lang mee rond moet lopen. Tijd dus om bij de dokter langs te gaan. Deze heeft mij fluks een breed-spectrum anti-biotica kuurtje voorgeschreven. Of het nou met deze anti-biotica te maken heeft of niet, de hartslag was vandaag niet omhoog te krijgen. Dus maar rustig aan gedaan.

Winterbeurt
De racefiets is voor de winterbeurt bij Bikezone. Hij wordt even grondig onderhanden genomen: nieuwe binnenkabels, remblokken, kransjes, ketting, etc. etc. Uiteraard allemaal om te voorkomen dat de "Tour for Life" geen "Tour to Survive" wordt materiaaltechnisch gesproken. Vrijdag kan ik hem weer ophalen. "Eis en weder dienende" kan er dan vrijdagmiddag nog een lange rit gemaakt worden.