Het jaar 2013

Nog 2 dagen en dan is 2013 weer historie. Als cijfertjes fetisjist duik ik dan traditiegetrouw in Strava en Garmin Connect om de fietscijfers weer eens te bestuderen. Altijd leuk :-).

De cijfertjes
Ok, daar gaan we. 2013 was het jaar waar ik, tegen mijn verwachting in, toch weer meer kilometers gefietst heb dan de voorgaande jaren. Dat was tegen mijn verwachting in omdat ik dit jaar geen lange meerdaagse toertocht had gepland zoals bijvoorbeeld de Tour for Life van 2012. Om die reden had ik het jaardoel voor 2013 op 10.000km gesteld. Maar al rond september zou blijken dat ik daar dik overheen zou gaan.

Het aantal fietskilometers van de afgelopen jaren

De langste kilometervreters dit jaar waren, in mei, de rit vanuit Den Haag naar Leeuwarden (229km) en de 11-stedentocht (230km). In augustus heb ik de fraaie tocht van Oudehaske, via Amersfoort naar Den Haag gemaakt (233km). En dan waren er natuurlijk de 2 dagen van de Atostour in september (219 en 248km). Deze 5 tochten samen waren al goed voor ruim 1100 kilometer van het jaartotaal.

Atostour 2013.

Jaargemiddelden
Ook leuk is de jaargemiddelden eens naast elkaar te leggen. Enkele dingen die me hierbij opvallen zijn b.v. de gemiddelde snelheid. Deze gaat elk jaar nog steeds omhoog. Nu is het wel zo dat het aantal hoogtemeters dit jaar +/- 10.000 lager lag dan vorig jaar (hoogtemeters fiets je minder snel, dan vlakke meters). Maar als je 2013 vergelijkt met 2011 (dezelfde hoeveelheid hoogtemeters) dan zie je een duidelijke toename van de gemiddelde snelheid. Daar zit dus klaarblijkelijk nog steeds progressie in. Toch leuk te constateren als 47 jarige :-)

De fietscijfers van de afgelopen jaren

Een ander ding is de toename van het aantal fietsritten met gelijktijdig daarbij een afname van de gemiddelde afstand.Klaarblijkelijk maak ik iets vaker een iets kortere rit.
En als laatste de afnemende fietscadans. Dit jaar ben ik zwaarder gaan trappen dan alle voorgaande jaren. Duidelijk gevalletje van muscle powerrrrrrr!

De eindconclusie die ik over 2013 trek is dat het fietstechnisch weer een bijzonder geslaagd jaar is geweest. Nu is meer niet per definitie beter, dus mijn doel voor 2014 zal zeker niet zijn om over de cijfers van 2013 heen te gaan. Het doel blijft primair mooie fietstochten maken en de lol erin te houden. Het jaarkilometrage komt dan zoals het komt.

Vooruitblik 2014
Wat zijn dan wel de plannen voor 2014? Op dit moment van schrijven heb ik me, samen met zwagertje Cees, ingeschreven voor de Tour des Alpes begin juni. Een vijfdaagse toertocht van Valkenburg naar Morzine van +/- 900km.  Daarnaast spelen er vage plannen voor deelname aan de Tour of Nilgiris in december. Een 8-daagse toer van +/- 1000km. Deelname aan deze tour is nog erg onzeker, vooral omdat hij in India verreden wordt. En ik denk dat deelname aan de Atostour er in 2014 ook wel weer in zit. Dat begint onderhand al een klein beetje een traditie te worden.

Kortom al weer genoeg plannen voor 2014.
Ik wens iedereen een voorspoedig en vooral gelukkig 2014 toe!

Een doolhof

Een hele zaterdag komt het met bakken uit de hemel en dan is het precies op zondagochtend even droog. Helemaal goed voor de laatste vossenrit van dit jaar. Nummer 10 uit de 20 ritten totaal van deze wintercompetitie. De laatste 10 ritten worden van januari tot en met maart in het nieuwe jaar gereden.

Geen regen dus en aangezien het nog steeds een spannende competitie is blijft de opkomst nog steeds opmerkelijk voor een koude, winderige dag in december zo vlak voor de kerst. Westlanders zijn duidelijk geen mietjes :-).Veiligheidshalve waren de pijlen toch maar met watervast gele wasco gezet voor het geval er toch nog een bui zouden vallen.

Na de start weer de gebruikelijke taferelen van gedrang en idioot hoge snelheden, want iedereen wil uiteraard van voren rijden. Bij de Zwethkade ging het mis met de kopgroep. Daar stond een doorgestreepte pijl naar rechts. Wat je dan ziet is een fraai staaltje kudde-gedrag. Zon beetje iedereen in de groep ziet de doorgestreepte pijl, maar omdat de koprijder(s) rechtsaf slaan gaat iedereen mee (inclusief het ondergetekend kuddebeest). Pas na een paar kilometer was het duidelijk dat we verkeerd zaten en was het omkeren geblazen. Grote verwarring alom met name bij de nog arriverende rijders. Waar gaat de kopgroep heen? Waar moeten wij heen? Kortom: de bekende vossenrit chaos waar iedereen voor zichzelf moet bepalen met wie je meegaat welke richting op.

De rit ging verder naar het zuiden en dat betekende flinke wind tegen. En niet een klein beetje ook. Volgens buienradar windkracht 4-6. Alleen de allersterksten (of domsten, zo je wilt) reden op kop. Bij mij waren de benen niet dusdanig goed dat ik veel kopwerk kon doen, dus ben ik maar lekker in de groep blijven hangen.

De fiets zat weer flink onder de bagger
na de rit van vandaag.

En toen was het moment waarvan iedereen wist dat het een keer zou komen. Het beleid van FTCW is het afgelopen jaar sterk gefocused op veiligheid. In het heetst van de strijd rijden renners namelijk regelmatig door het rode licht en dat moet veranderen. Vanuit het bestuur is al herhaaldelijk aangegeven de roodrijders te zullen bestraffen, maar tot op heden was daar nog weinig op gecontroleerd. Maar dat was vandaag dus anders. Bij Poeldijk stond aan de overkant van een grote weg een een bestuurslid verdekt opgesteld met een lopende filmcamera. De een na de andere groep vloog door het rode licht naar de overkant en de boefjes werden stuk voor stuk op de film gezet. De sanctie? -10 punten in het klassement. Stom toevallig reed ik in een groep die de camera tijdig zag en netjes voor het stoplicht bleef wachten tot het groen werd.  Meer geluk dan wijsheid.

Met de wind in de rug kwamen we uiteindelijk bij Madestein waar de vos verstopt was in het doolhof dat midden in het park te vinden is.  Veel geren door het doolhof, maar uiteindelijk bleek de stalen paal (vos) ergens aan de rand van het doolhof te staan.

Geen sanctie voor roodrijden, drie controle emmers en nog bij de eerste 20 rijders, dat moeten punten opleveren dacht ik in mijn optimisme. Op dat moment hoorde ik dat er 4 controle emmers geweest waren. Mmm.... dat worden dus slechts 3 punten voor de moeite. En nou hoop ik maar hopen dat er flink veel rijders door rood gereden zijn om zodoende voor mij de schade te beperken. Ik ben wel heel erg benieuwd naar het aankomende klassement. Door de controle actie kan de boel flink op zijn kop gezet zijn :-).

p.s. Na de rit van vandaag staat de teller op 11.958 km. Nog 42 kilometer te gaan voor de 12.000 kilometer mijlpaal dit jaar.

De laatste loodjes

Uiteraard wist ik dat ik al aardig wat kilometers gefietst had dit jaar en dat was prima zo. Geen doelen meer, alleen nog wat vossenritjes en uitbollen naar het einde van het jaar. Althans....zo was het tot een week geleden....

Toen bekeek ik mijn gegevens op Strava en zag dat ik nog 450 km te gaan had om op een jaartotaal van 12.000km te komen. 450km en nog 3 weken te gaan dit jaar. Dat is "slechts" 150km per week. Dat moest te doen zijn. Zeg nou zelf: hoe vaak ben je in de gelegenheid om de 12.000km jaar grens aan te tikken? Dit was wellicht de laatste keer dat er een dergelijke mogelijkheid zich voor zou doen. Die uitdaging wilde ik nog wel even aangaan zo op het einde van het jaar.

Dus heb ik me afgelopen week maar weer uit de slaapstand getrokken en ben begonnen door 2 dagen op de fiets naar het werk te gaan. Dat is bijna 50km per dag, dus gelijk al 100km op de teller deze week. Na weken lang druk op het werk geweest te zijn deed zich vanmiddag een andere "window of opportunity" voor. Ik had geen afspraken gepland staan voor mijn vrije vrijdagmiddag én het was droog. Kortom: er zou vanmiddag gefietst kunnen worden. Ok, het was wel vies koud, maar daar kun je je tegen kleden.

Dus heb ik vanmiddag de stoute fietsschoenen maar aangetrokken en ben de route gaan rijden die ik gisteravond in Strava had voorbereid. Bij thuiskomst had ik ruim 100km op de teller staan. Dat is dus al 200km voor deze week. Tel daarbij de vossenrit van a.s. zondag op en dan staat de teller op ~250km. Dat betekent dat er na deze week nog maar 200km in twee weken resteren tot het 12.000km doel. Dat moet te doen zijn!

Een bijna veldrit

Vorige week zondagochtend was het bar en boos. Halverwege de vossenrit kwam het bericht door dat de rit afgelast was. Niet zo verwonderlijk als het regent en zelfs bliksemt en door de regen alle pijlen weggespoeld zijn.

Vanochtend leek het even dezelfde kant op te gaan. Toen ik rond achten het slaapkamer gordijn opentrok hagelde het en waren de straten nat. Geen goede condities! Maar bij het vossenritten geldt ook: "it's never over untill the fat lady sings". Dus toch maar naar Velo gereden om daar te constateren dat er nog best wel veel andere fietsers dat besloten hadden te doen.

Gelukkig was het droog bij de start en ging iedereen er weer ouderwets als een raket vandoor. De route ging voor een groot deel over onverharde paadjes, weilanden en modderpartijen. Het gevolg was een loodzware race waarbij er voortdurend met de fiets aan de hand hardgelopen moest worden omdat normaal fietsen niet meer ging. En als je dan nog kon fietsen zakten je banden vaak diep in de modder weg. Loodzwaar!

Het hoogtepunt van deze bijna veldrit was ter hoogte van De Lier. Daar moesten we over een smal pad dat door een vijver liep naar een emmer die aan het einde van het pad stond. Ik smeet mijn fiets neer bij het begin van het pad en trok een van de controle kaartjes van mijn stuur die ik daar altijd met elastiekjes aan vastmaak. Vervolgens rende ik samen met de andere fietsers uit de kopgroep richting de emmer aan het einde van het pad.

Helaas kwam ik bij de 1e emmer er achter dat er nog een 2e emmer op een zijpaadje stond. En stomkop die ik ben had ik maar 1 controle kaartje van mijn fiets afgetrokken. Dus weer in draf terug naar mijn fiets, 2e kaartje pakken, weer terug het pad op en het kaartje in de 2e emmer.

Controle emmers 1 en 2 middenin een plas alleen via een smal modderpad te bereiken.

Door deze stomme actie verloor ik de aansluiting bij de kopgroep waar ik tot die tijd in mee had kunnen rijden. Met een klein groepje zette ik de achtervolging in, maar het mocht niet meer baten. De kopgroep was gevlogen.

Gelukkig kwamen we niet al te lang na de kopgroep bij de vos aan en kon ik zelfs nog een 9e plaats bij de B-rijders bemachtigen. En aangezien de eerste tien rijders in de punten vallen, vielen mij ook nog wat punten ten deel.

Toch nog een 9e plek en dus punten.

Achteraf beschouwd een prachtige, maar loodzware race met een leermomentje :-)

Victorie!

Na het waterballet van afgelopen zondag stond iedereen vandaag bij Velo te popelen om weer te gaan vlammen op de wekelijkse vossenrit. Ik had er zelf ook enorm veel zin in, maar voelde me een tikkeltje onzeker over de vorm na de raar verlopen trainingen van afgelopen week (slecht weer, cross-trainer, schaatsen en gelukkig toch ook nog fietsen).

Zwagertje Cees, buurman Niels en zelfs schoonvader Sies waren vandaag ook van de partij. Ik had ze voor de start uitgebreid gebrieft dat ik in dit stadium nog volop voor de competitie ga en dus niet sociaal samen met ze zou gaan rijden. Dat ze het maar wisten :-)

Onze B-groep start 5 minuten nadat de A-groep vertrokken is en ik kan gelijk voorin met de snelsten mee. Ik hoop dat ik deze keer niet de pech van 2 weken geleden heb waar ik wel goed mee kon komen maar helaas 1x teveel verkeerd reed. 

Na een kilometer of 10 belanden we ineens tussen een groep A-rijders.  Ze zijn klaarblijkelijk fout gereden en zijn na herstel tussen de B-rijders terecht gekomen. De A-mannen geven gas en rijden direct bij de B-rijders weg. Dit gaat veel B-rijders gelijk te hard dus laten de meesten verstek gaan. 

Enkele uren na de rit volgt de (semi-) officiële uitslag:
Ik heb deze vossenrit gewonnen!

Opeens zie ik vanuit mijn ooghoeken fietsmaatje (en B-rijder) Ton Ooms de oversteek maken naar de groep A-rijders. Ik bedenk me geen moment en spring achter hem aan. Dood of de gladiolen! Als het ons lukt om met de A-rijders mee te fietsen zijn we gelijk van de meeste B-rijders verlost en dus kansrijk voor de punten. Een mooie tactische zet.

Maar we krijgen het niet kado. Het is stoempen, aan het elastiek, voortdurend gaatjes dichtrijden en dat alles tegen de maximale hartslag. Ik heb voortdurend het gevoel dat het elk moment over kan zijn en ik gelost ga worden. 

Gedurende de hele rit ben ik er overigens van overtuigd dat ik in een groep achtergebleven A-rijders rijdt en dat er nog een andere A-(kop)groep voor ons uit rijd. Op ongeveer 3/4 van de rit blijken de enkele B-rijders die nog met de A-groep mee konden er ook ineens afgepiert / verdwenen te zijn. Oei, ik zal toch niet weer in de verkeerde groep zitten? Maar veel tijd om daarover na te denken heb ik niet, want het is non-stop volop aan de bak. Op de lange stukken gaat het soms tegen de 45km/uur aan. Ik rijdt mezelf het snot voor de ogen.

Na 40km komen we bij eindelijk bij de vos aan. Ik heb het gered! Het is weer een ouderwetse duw- en trek partij om de ring in de stalen pijp (vos) te krijgen en zodoende de punten binnen te halen. Gezien mijn snelle binnenkomst stort ik me gelijk in het geweld om ook mijn munt in de pijp(vos) te krijgen en mijn goede positie te verzilveren. Tussen al het geduw en gefriemel voel ik ineens de gleuf van de pijp en kan ik mijn ring erin gooien. 

Als ik me uit het strijdgewoel terugtrek dringt het langzaam tot me door dat ik met de kopgroep van de A-rijders mee gefietst heb. Geen wonder dat het zo hard ging! Ook is er nog geen enkele B-rijder gearriveerd wat dus inhoudt dat ik nummer één van de B-groep ben. Tjakkaaa! Het is gelukt. Victorie! Een prachtig resultaat voor de competitie! Compleet gelukzalig van de adrenaline en de overwinningsroes rijdt ik naar huis. Het weekend kan niet meer stuk.

Het zal toch niet weer.....

Het is dinsdag en ik ben er helemaal klaar voor. Het is al een week geleden dat ik op de fiets gezeten heb en dat is me sinds februari dit jaar niet meer overkomen. U begrijpt, ik ben in lichte paniek. Maar nu gaat het gelukkig toch gebeuren. Ik sta met de fietskleding aan op het punt te vertrekken als plots...... het wéér begint te regenen (k@t#$@%). Volledig ontluisterd sta ik nog minstens een half uur, in fietskleding, voor me uit te staren. Het gaat wéér niet gebeuren. Wat een toestand. Van pure ellende besluit ik 's-avonds mijn schaatsen te pakken en een uur rondjes te gaan draaien op schaatsbaan de Uithof. Er moet eenvoudig weg wat gebeuren. (het schaatsen bleek achteraf ook geen straf, maar het is natuurlijk geen fietsen).

Het is woensdag en volgens buienradar wordt het vandaag een droge dag. Maar ik geloof niemand meer. Ieder half uur check ik argwanend buienradar of er zich toevallig niet ergens een regenwolkje vertoont wat roet in het eten kan gooien. En terecht!

Trouble moving our way.

Rond twaalven duikt er ineens een verontrustend wolkenfront op in de hoek linksonder. Ter hoogte van de Belgie heeft zich heel geniepig toch nog een regenfront gevormd! En volgens datzelfde buienradar komt het ding ook nog eens onze kant opzetten en is het rond vieren al bij Zeeland! Say what?? Het zal toch niet waar zijn? Het zal me toch niet weer overkomen dat ik aan het einde van de dag met mijn fietskloffie vanachter het kamerraam treurig naar regen sta te kijken?

Dit schreeuwt om een snelle drastische actie. Met dank aan het nieuwe werken spring ik in de auto richting huis waar ik me als een haas omkleed en op de fiets spring. Dit is een noodgeval. Twee en half uur later kom ik voldaan (en droog) binnen. Het is eindelijk gelukt! Een paar uurtjes droog fietsen. Lekker (en beter dan sex als ik de geleerden mag geloven).

En oh ja, de nieuwe alu pulley's met keramische lagers fietsen als een tierelier.
Ik zeg: goeie shit!

De vos is verzopen

Het is woensdag en langzaam begin ik al naar de tweede vossenrit van deze competitie toe te leven. De eerste rit, afgelopen zondag, ben ik er vol voor gegaan maar ben ik door wat pech helaas niet in de punten gevallen. Deze zondag wel heb ik me voorgenomen. Ik ben er weer helemaal klaar voor. Totdat....

We horen dat Carla's vader ziek is en we besluiten om het weekend naar ze toe te gaan in Leeuwarden. First things first. Zaterdagavond in Leeuwarden zie ik op buienradar dat het weer in Den Haag voor de volgende dag niet zo gunstig is. Er wordt veel regen verwacht. En wat ik stiekum hoop gebeurd. De volgende ochtend laat buienalarm één grote blauwe plas zien: regen, regen en nog eens regen.

De vos is verzopen.

Snel stuur ik wat sms'jes om te vernemen hoe het met er met de vossenrit voor staat. Niet snel daarna komt het antwoord: "Vossenrit is afgelast. De vos is verzopen".  Ik kan niet voorkomen dat er een glimlach van oor tot oor op mijn gezicht verschijnt. Niemand heeft punten deze week. Er is niks verloren. Volgende week kan ik er gewoon weer tegenaan!

Het FTCW Vossenrit seizoen is geopend!

We zijn er weer aan begonnen! De FTCW vossenrit wintercompetitie. De kantine van Velo was vanochtend behoorlijk afgeladen met wielrenners. Klaarblijkelijk is het iedereen vorig jaar zo goed bevallen dat ze ook dit jaar weer in grote getale aan de start staan.

En iedereen had er ook zin in. De zaal zinderde van de "goesting"..:-). En dat men er zin in had bleek ook wel gelijk na de start. Het tempo lag gelijk hoog met snelheden tegen de 40km/uur. Ik had me voorgenomen om gelijk voorin mee te rijden en dat lukte (conditioneel) goed. Helaas maakt de kopgroep tot 2x toe een fout en moest er nog harder weer gefietst worden om de goed-rijders weer bij te halen en de positie in de kop weer in te nemen.

So far, so good. Tot de 3e keer fout rijden bij Vlaardingen. Het duurde even voor we er achter kwamen dat de groep achter ons verdwenen was. Als een haas weer omgekeerd en de juiste route weer opgezocht. En ondanks het hoge tempo wat we toen ontwikkelden lukte het niet meer om de nieuwe kopgroep bij te halen. Achteraf hoorden we dat deze ook met snelheden tot 40km/uur aan het doortrekken waren, dus het was niet zo verwonderlijk dat we daar niet meer bijkwamen.

De uitslag in groep 2, vers van de pers.
Helaas geen punten voor mij dit keer.

Eenmaal bij de vos aangekomen waren de eerste tien posities al vergeven, dus slechts 3 punten voor de moeite deze keer. Eindconclusie: vorm is uitstekend, je moet alleen ook wel een beetje geluk hebben. En dat beetje geluk miste net vandaag.

Volgende week gaan we er gewoon weer volle bak in en hopelijk dan wat meer geluk!

Lek!

Hij gaat lekkerrrrr! Dat wil zeggen...tot 1 kilometer in het zicht van de haven. Vanochtend vroeg op de fiets naar het werk gegaan (wel koud, 6 graden!) en vanmiddag met een ommetje weer terug naar huis. Dat ging dus goed tot vlak voor de deur. Pffffftttt.. lek! De eerste dit jaar.  Balen, want ik sta praktisch voor de deur.

Ik besluit het laatste stukje maar uit te gaan lopen en het bandje thuis te vervangen. Na 100 meter gelopen te hebben begint het getik van schoenplaatjes op de stenen met te irriteren. Weet je wat? Het is lekker weer. Ik doe mijn schoenen gewoon uit. En mijn sokken ook. Lekker op mijn blote voeten!

De Barefoot Biker!

Onderweg kijken de voorbijgangers me wat meewarig aan. Lekke band en dan op blote voeten naar huis lopen. Heeft hij ze wel allemaal op een rijtje? Maar het is eigenlijk best wel lekker. Ik voel me net weer een klein jongetje. Ik moet aan de enthousiaste Barefoot verhalen van Angelo Roeland denken. Zijn dit mijn eerste Barefoot stapjes?

Thuis gekomen ga ik eerst even douchen en eten. Na het eten ga ik de band vervangen. Ik haal het reserve bandje uit het zadeltasje en vervang de lekke band. Even oppompen en.....Pffffff....ook lek! WTF@!#$>?. Het reservebandje heeft een grote scheur. Het lijkt er op dat het door het slijten in het krappe zadeltasje gebeurd is. Daar kunnen ze dus ook lek gaan. Nadeel van een jaar lang met een reservebandje in je zadeltasje rijden. Als ze niet van het gebruik lek gaan, gaan ze wel in de tas lek. Dat maakt dus ook niets meer uit zo. Het moet niet gekker worden!

Een voor de prijs van twee!

Gelukkig heb ik nog een hele batterij aan nieuwe bandjes in de schuur dus gaat snel bandje nummer twee er in. Nu gaat het wel goed. Althans......voor nu. Morgenvroeg nog maar even weer checken voor de zekerheid.

Core Stability

Dat is nou het handige van een blog: je kan nog es wat terugzoeken. En zo ben ik te weten gekomen dat ik van begin 2010 (rond mijn hernia operatie) tot en met begin 2012 Pilatus les gehad heb (heb geen hoofd voor data). Even snel rekenen leert dan dat ik al ruim 1.5 jaar niets meer aan core stability training gedaan heb. Toch maar weer eens aan gaan werken deze winter.

Zwemmen
Nu had ik me al voorgenomen om deze winter te gaan zwemmen, maar daar ben ik na 1x zwemmen weer van teruggekomen. Ondanks dat ik vroeger veel heb gezwommen als onderdeel van mijn triathlon trainingen zag ik mezelf niet meer elke week naar het zwembad gaan deze winter. Geen zwemmen dus.

Sportschool
Tweede plan was de sportschool. We hebben een gezinspas voor onbeperkt sportschool bezoek en de sportschool ligt letterlijk om de hoek. Maar na een tijdje op dat idee gekauwt te hebben is dat ook in de prullenbak beland. Ik had er simpelweg geen zin in.

Huisvlijt
Afgelopen weekend had ik weer wat last van rugpijn en ben ik mijn grote boek met oefeningen maar weer eens gaan opzoeken. De oefeningen zijn grotendeels gelijk aan hetgeen ik ook altijd op de Pilatus lessen trainde dus dat was bekende stof. En het ging eigenlijk best wel lekker met die oefeningen. Zo lekker zelfs dat ik besloten heb om de core stability oefeningen /training gewoon lekker thuis te gaan doen deze winter.

Dat dus voor wat betreft core stability deze winter. Maar het kan er natuurlijk volgende week weer helemaal anders uitzien :-)

Karl Noten mag dan fout zijn,
maar met zijn boek vol rugoefeningen is niks mee.

Proefvossenrit

Schitterend weer, mooie opkomst en lekker gereden. Dat was de proefvossenrit van vanochtend in een zin.

Prima opkomst.

Samen met buurman Niels rond 9.30 uur richting Velo gereden en tot onze grote vreugde troffen we zwagertje Cees daar ook. Deze vossenrit was bedoeld als het formele startschot voor de wintertraining in aanloop naar de Tour des Alpes volgend jaar Juni. Vandaar dubbele vreugde toen Cees zijn goede voornemens in daden omgezet bleek te hebben en ook in de kantine van Velo opdook.

De opkomst was (voor een proefrit) prima. Bij benadering de helft van het aantal rijders wat er voor de competitie, start volgende week zondag, verwacht wordt. Al snel na de start was ik Niels en Cees kwijt, wat wel in de lijn der verwachting lag. Met mijn 10.000+ vlieguren voor dit jaar is mijn conditie gewoon ietsje beter. Cees moet helemaal weer van scratch starten en Niels heeft ook duidelijk minder uren op de fiets gezeten.

Ik zat lekker vanaf het begin in de kopgroep mee tot die groep bij Delft de fout in ging. Een paar kilometer later kwamen we achter de fout, maar toen was het kwaad al geschied. Een nieuwe kopgroep zat nu voor ons uit die we niet meer bij hebben kunnen halen. Ondanks die ene misser toch nog redelijk van voren aangekomen en wellicht voor de B-groep nog wel wat punten kunnen sprokkelen. Helaas dat die dan weer niet meetellen omdat het een proefrit was.

De vos stond bij Velo.

Conclusie na vandaag is dat vorm en de moraal goed zijn en ik er volgende week vol voor ga. Hopelijk dan geen missers en gelijk punten scoren. We zullen zien!


Nagekomen bericht:
De informele uitslag van groep 2 stond al na 10 min op Facebook. Toch nog de 7e plek ondanks het fout rijden. Mooie start!

I am back!

Veel bloggen was er niet bij dit jaar. De motivatie was een beetje weggezakt en korte berichtjes op Facebook vulden het gat op. Maar hier wil ik wat verandering in brengen. De reden? Een nieuw doel voor 2014. Jawel.

In tegenstelling tot vorige jaren was de teerling snel geworpen. Soms heb je mazzel en loop iets tegen het lijf zonder er naar te zoeken. En wat is het dan geworden? De 'Tour de Alpes'. Voor velen ook wel bekend bij zijn voormalige naam de "Petit Tour de France".

De TDA wordt gehouden van 9-14 juni 2014 en wij kiezen de optie om van Maastricht naar Morzine te fietsen in 5 dagen (andersom of heen én terug zijn ook opties). Ik zeg 'wij', want ook zwagertje Cees (wie kent hem niet), buurman Niels en fietsmaatje Ernst gaan mee. Leuk!

Tot en met juni volgend jaar hoop ik dus weer regelmatig een stukje te bloggen over met name de voorbereidingen naar de Tour des Alpes.  Tot laturrr!

Gr Johan

"Tai Chi"

Vandaag was al weer de laatste toertocht van FTCW voor dit jaar. De tijd vliegt! Gisteren liep ik zwager Cees tegen het lijf en tot mijn grote verbazing had hij ook wel oren naar de toertocht van vandaag. Dat is goed nieuws, want hij heeft praktisch het hele jaar stilgestaan. Qua fietsen dan he? Ook buurman Niels had wilde plannen. Vandaag zou hij de 100km barrière gaan nemen. Tot op heden had hij in 2013 nog geen tocht boven de 100km gereden en het plan was om vandaag de 110km variant te nemen. Om de spanning alvast maar weg te nemen: Niels heeft de 100km grens niet overschreden. We zijn op 98km blijven steken, maar dat was dan wel zijn langste rit tot nu toe in 2013. Dat dan weer wel.

"Tai Chi"
Voor vanochtend hadden we om 09.00 uur bij Velo afgesproken en om 08.18 uur kwam het eerste "cover your ass" smsje van Cees al binnen:

"Heb last van de rug -stop- 
heb een BBQ om 1600 uur -stop- 
kan dus niet op tijd terug zijn als we 110km fietsen -stop- 
Ga 85km fietsen -stop-".

Nou heb ik geleerd dat je in dat soort situaties het beste de "Tai Chi" approach kunt hanteren. Gewoon meebewegen dus. Vooral niet gaan proberen te overtuigen van het tegendeel. Dat was dus de te hanteren tactiek vandaag.

Rond 9.00 uur stonden we met z'n drieen bij Velo klaar voor de tocht. Nou ja, 09.05 uur dan. Niels kwam weer es te laat. Die kreeg bovendien nog een klapje te verwerken toen hij hoorde dat Cees zijn 100km+ ontmaagdingsplannen in honderd aan het gooien was. Gelukkig was hij klaarblijkelijk ook ingevoerd in de "Tai Chi" methode, want er werden geen pogingen zijnerzijds ondernomen om Cees op andere gedachten te brengen.

"At your service"
De rit ging richting Leiden en we hadden windje tegen. Om de fragiele trainingsopbouw van Cees niet gelijk naar de klooten te helpen werd er gekozen voor een gematigd tempo van rond de 26km/uur. Mijn credo voor vandaag was "At your service" en met deze gedienstige instelling nam ik het grootste deel van het kopwerk voor mijn rekening. Het was nog wel een hele klus om niet telkens achter de eerste de beste renner die voorbij kwam aan te gaan, maar heel juist heel steady die 26km/uur vast te houden. Maar met een "mind over matter" instelling lukte dat uiteindelijk vrij aardig (af en toe een stuiptrekking).

Vlak voor Leiden stond "afslag 80km linksaf" op de weg gekrijt. De overige afstanden gingen rechtsaf. Als een stoïcijnse analfabeet sloeg ik rechtsaf en de club volgde gedwee. Alhoewel, gedwee...na enkele honderden meters kwam Niels bezorgd informeren of we niet zojuist de 80km afslag gemist hadden. Na dit met slechts een enkele hoofdknik bevestigd te hebben bleef ik doorfietsen zonder er verder ook maar één woord aan vuil te maken. Niels keek me nog eens in grote vertwijfeling aan. Langzaam begon de situatie tot hem door te dringen en liet hij zich weer naar achteren afzakken alwaar hij weer in de groep aansloot zonder ook maar met één woord over de zaak te reppen tegen Cees. Als goede vrienden help je elkaar..:-)

Koffiestop Leimuiden
Ergens bij Leiderdorp misten we ook nog eens afslag van de 110km variant. Dit keer was het een echte misser en voor we het allemaal goed en wel doorhadden reden we op de oude pijlen van de Braassemermeertocht van 28 april j.l.. Zelfs bij Cees begonnen nu wat alarmbellen af te gaan en voorzichtig kwam hij vooraan in de groep eens zijn licht opsteken. Of we nog wel goed zaten en hoe ver we al waren en hoe ver we nog moesten etc. Met de geruststellende woorden dat we al 50km gereden hadden en de de rest van de rit alleen nog maar wind mee zou zijn liet hij zich weer mennen. Gelukkig konden we gelijk aansluitend in Leimuiden de koffiestop met appeltaart doen. Rookgordijn, afleidingsmanoeuvre, alles onder controle.

Diva Cees!
Na de koffiestop ging het met windje in de rug weer richting Den Haag. Ondanks dat bij Cees het beste er nu wel een beetje af was lag het tempo nog steeds mooi boven de 30km/uur. Wel begon Cees als vanouds weer op iedereen te foeteren. Ik had Niels instructies gegeven om bij Cees een gelletje naar binnen te douwen elke keer als hij weer begon te sputteren. Hierdoor konden we het Diva gedrag van Cees redelijk goed onder controle houden. "Everytime you are tired you turn into a rotten Diva Cees!"



Home sweet home
Met 98km op de teller kwamen we rond 13.00 uur weer thuis aan. Het was een aardige compromis geworden. Cees op tijd terug voor zijn BBQ, Niels een -bijna 100km- tocht gereden (98 dit rekenen we ook goed) en zelf was ik ook wel tevreden met de afstand. Het leuk om zo weer eens met zijn 3'en te fietsen. Ouderwets gezellig. Nou maar kijken of Ceessie weer de fietssmaak te pakken krijgt. Alleen jammer dat juist nu de FTCW toertochten afgelopen zijn ..:-)

Fiets Update

Van stukjes schrijven op het blog komt dit jaar niet veel. Weinig stukjes schrijven lukt mij net zo min als weinig roken. Niet dat ik rook, maar ik herinner mij dat van vroeger toen ik nog wel rookte. 1 of 2 sigaretten per dag gaat gewoon niet. Zo ook met stukjes schrijven op dit blog. Óf ik schrijf voortdurend, óf niet. Een tussenweg lijkt er voor mij niet te bestaan. Met dat ik dit schrijf realiseer ik me overigens wel dat ik met dit stukje mijn eigen stelling hier enigszins tegenspreek, maar dat zie ik gemakshalve nu maar even over het hoofd.

De laatste update dateert alweer van 24 april. Wat is er in de tussentijd allemaal gebeurd? Uiteraard veel fietsen. Het fietsen is gelukkig niet gestopt, en stop hopelijk ook nooit. Ik heb even snel in mijn Garmin connect overzicht gekeken en geconstateerd dat ik de volgende fiets activiteiten heb ik in de tussenliggende periode heb verreden:

• Een stuk of 8 Vossenritten bij TC Glazen Stad.
• Een aantal prachtige toertochten bij mijn eigen cluppie FTCW
• Een mooie tocht van Den Haag naar mijn schoonouders in Leeuwarden
• En natuurlijk de Elfstedentocht

De "fietsscore" op het moment van schrijven te zien in dit tabelletje:

De stand van zaken op 8 juni 2013

Den Haag - Leeuwarden 

Dat was een mooi avontuur. 's-Ochtends voor dag-en-dauw vertrokken om naar mijn ouders in Leeuwarden te fietsen. Volgens de voorspellingen zou ik nog wel wat regen mogen verwachten maar dat gebeurde gelukkig pas ná Lemmer, dus de laatste 40km zeg maar. Bij Lemmer stond ook TFL maatje Siep Luinenburg ineens in zijn auto naast me, met in de achterbak een pan met warme eigengemaakte soep. En dat is na 200km een aangename verassing kan ik je vertellen. Onderweg heb ik ook nog 80km opgereden met een andere fiets idioot die van Oegstgeest naar Delfzijl onderweg was. Omdat ik de hele rit wind mee heb gehad viel de tocht eigenlijk best nog wel mee qua inspanning. Maar een mooi avontuur was het zeker!

De elfstedentocht
Ook dit jaar weer een mooie happening. De bovenste lus heb ik met schoonvader Sies en zijn fietskornuiten meegefietst. Met TFL maatjes Bas en Siep had ik bij de stempelpost in Sneek afgesproken voor de onderste lus. De timing was perfect! Bas, die ruim 2,5 uur later vertrokken was dan ons (7.45 uur), had ons vlak na Bolsward al te pakken. In Sneek stond Siep te wachten, die ivm te weinig training, alleen de onderste lus wilde rijden Bij de stempelpost heb ik mijn schoonvader en zijn fietsmaten gedag gezegd. Met z'n 3-en (Bas, Siep en ik) zijn we vervolgens verder gereden. En dat ging (zoals verwacht) in een doldwaas tempo. Onderweg tijdens de 2e lus schijnen we ook nog veel regen gehad te hebben maar daar heb ik door de adrenaline weinig van vernomen..:-). Achteraf constateerde ik trouwens wel dat mijn schoenen vol water stonden.

Ondertussen is het zowaar (na al die regen) nog mooi weer geworden ook en zit de zomervakantie er al weer voorzichtig aan te komen. Na de zomervakantie in september fiets ik weer met de AtosTour mee. We zijn ongeveer halfweg het fietsseizoen en ik hoop dat we nog een prachtige 2e helft krijgen.

Tot later, en blijf fietsen!

Time is passing by when you have fun!

Nu het fiets seizoen eindelijk op gang gekomen is valt het me ineens op hoe snel de tijd dan wel niet gaat. Sinds maart zijn alweer de Joop Zoetemelk Classic, Volta Limburg Classic, Veenendaal-Veenendaal en Luik-Bastenaken-Luik verreden. Ook zijn er al weer 4 vossenritten bij TC Glazen Stad afgejakkert. De tijd vliegt klaarblijkelijk voorbij als je het naar je zin hebt.

Maar wat voor leuke tochten heb ik nog in het vooruitzicht in de periode tot aan de zomervakantie?

• 28 april, zondag, Omloop Breda, 120km
• 5 mei, zondag, De grienden van Carnisselanden, FTCW, 110km
• 11 mei, zaterdag, Waalse Pijl, 169km 
• 19 mei, zondag, Smaakmaker van het groene hart, FTCW, 135km
• 25 mei, zaterdag, Koos Moerenhout Classic, 125/160/200km 
• 27 mei, pinkstermaandag, Elfstedentocht, Bolsward, 240km 
• 2 juni, zondag, Bos en Vlist, FTCW, 130km
• 8 juni, zaterdag, Jean Nelissen Classic, DTC Luxemburg, 135/165/220km
• 15 juni, zaterdag, Vael Ouwe, 160 km
• 22 juni, zaterdag, Jan Janssen Classic, 115/150/200km 
• 29 juni, zaterdag, Omloop Math Salden, 120/150/210km 

De Elfstedentocht is nog enigszins ongewis omdat ik er nog geen deelnemerskaart voor heb (en ook geen zin heb er te veel moeite voor te doen). Verder laat ik de te verrijden afstand van een aantal tochten afhangen van het moment. Het zal daar overwegend een een keuze worden tussen de 150km of de +200km variant.

Die keuze moet ik al snel maken voor de eerste tocht in die categorie te weten "de Waalse Pijl". Deze had ik voor 169km op mijn programma staan, maar afgelopen week werd ik benadert met de vraag of ik zin had de 220km variant mee te rijden (inclusief overnachting op de camping in Spa). En als je dan realiseert dat hier meer dan 4000 hoogtemeters overbrugt moeten worden dan zet je dat nog wel even aan het denken.

Maar dat zijn natuurlijk allemaal luxe problemen voor de verstokte fietser. Het weer wordt steeds beter en we hebben nog een mooi aantal tochten voor de boeg. Ik hoop alleen niet dat de tijd te snel gaat.

Opgaande lijn

Met het mooie weer en de start van het toertocht seizoen is de opgaande lijn qua fiets kilometers maken eindelijk weer gevonden. Afgelopen week was zelfs de week met de meeste kilometers tot nu toe dit jaar.

Met al die kilometers afgelopen weken lig ik ineens weer op schema voor het 10.000km doel dit jaar. Door het slechte weer liep ik daar al een tijdje op achter, maar ik ben weer 'back-in-business'.

Doorkomst op de Italiaanse weg.

Afgelopen woensdagavond de eerste vossenjacht bij TC Glazen Stad en zaterdag lekker gereden bij de jaarlijkse toertocht Veenendaal - Veenendaal . Met de wekelijkse 100km+ toertochten is het duidelijk te merken dat de duurconditie weer met sprongen toeneemt. Nu maar hopen dat het mooie weer de komende periode een beetje doorzet. Pedala!

Paasgoed!

Het was voor de fietstraining een zeer goede Paas! Afgelopen zondag stond de Volta Limburg Classic (voormalig "Hel van het Mergelland") op het programma. Om rond 08.00 uur te kunnen starten stond ik om 05.30 uur bij clubgenoot Ton voor de deur in Wateringen. Aangezien de voorliggende nacht net de zomertijd was ingegaan was het effectief nog maar 04.30 uur. Het was dus een kort nachtje slapen met +/- 4 uren nachtrust. Sta ik daar om 05.40 uur brood te smeren, komt zoonlief Niels thuis van het stappen. Wisseling van de wacht..:-)

1e paasdag: De Volta Limburg Classic
Maar die korte nachtrust mocht de pret niet drukken. Rond 8.30 uur vertrokken Ton en ik vanuit Eijsden voor de 120 kilometer variant met +/- 2000 hoogtemeters. Het was steenkoud en onderweg lag de sneeuw nog langs de wegen. Ook kwam er af en toe nog wat sneeuw naar beneden. Gelukkig had ik de kou voorzien en had 4 lagen kleding aangetrokken waardoor ik het niet koud heb gehad. Ton was (als de betere klimmer) al snel verdwenen. Omdat er weinig fietsers op pad waren (bij de controle post was ik nummer 5 en dat was niet omdat ik zo snel ben..:-)) heb ik het grootste gedeelte van de route alleen gereden. Pas na het 85km punt kwamen de 85 en 150 kilometer varianten ook weer op dezelfde route en werd het wat drukker.

De laatste 20 kilometer waren ligt dalend met lange rechte stukken. Heerlijk om nog eens even op het ligstuur te gaan liggen en er nog een snok aan te geven. Ondanks de barre condities toch lekker gereden. Een tocht die ik volgend jaar zeker weer op het programma ga zetten.

2e paasdag: FTCW Engelandtocht
Ik kon de verleiding niet weerstaan en ben 's-maandags rond 10'en naar sporthal Velo gereden om de 70km lange "Engeland tocht"  met de fietsclub FTCW mee te rijden. "Engeland tocht"  omdat het doel de terminal naar Engeland, Hull op de Maasvlakte was. Al snel belandde ik in een groepje van een man of vijf die een lekker tempo aanhielden. De rest van de tocht heb ik met datzelfde groepje gereden. Op de terugweg kregen we een flinke wind tegen. Maar door kop-over-kop elkaar af te lossen was het goed te doen. Heerlijk gereden en klaarblijkelijk goed hersteld van de Volta Classic van gisteren.

Met 200 Paaskilometers op de tellers was het weer een mooi trainingsweekend!

De laatste vossenrit FTCW

Terwijl buiten de ijskoude oostenwind om het huis giert en gevoelstemperaturen van -15 bereikt worden maak ik me klaar voor de laatste vossenrit van dit seizoen. Want weer of geen weer, er zal gefietst worden! Ook buurman Niels heeft nog ergens de kracht gevonden om zich uit zijn bed te hijsen en het strakke pak aan te trekken. De opkomst in de Velo kantine is door de barre omstandigheden niet zo groot als anders. Maar er vallen nog punten te verdienen, dus de echte  die-hards zijn aanwezig.

Na het startschot gaat iedereen er gewoontetrouw weer als een dolle vandoor. Buurman Niels kan al snel niet meer volgen dus die ben ik al snel kwijt. Ik beland in een mixed groepje van groep 2 en veteranen rijders. Het gaat kop-over-kop dus geen moment rust.

Rijdende controle emmers
De controle emmers heeft men deze keer weer op een zeer ludieke manier langs het parcours gesitueerd. Onopvallende mannen op bakfietsen met de rode emmer voorop de bagagedrager fungeren als controlepost. Wel goed opletten dat ze aan je rechterkant fietsen anders tellen ze niet! ..:-)

Dubbele pech
Onderweg komen we ook nog een paar groep 1 rijders tegen waarvan er een, die kort in het klassement staat, lek heeft gereden. Een maat van hem biedt hem zijn fiets aan en na kort oponthoud zijn ze weer los. Van dergelijke hardrijders kunnen we mooi meeprofiteren en we blijven een tijdje bij het groepje in het wiel hangen. Plotsklaps paniek in de tent. De lek-rijder heeft ontdekt dat hij zijn controle kaartjes nog aan de andere fiets heeft hangen. Ai, ai, dubbele pech! Met een noodgang keert hij om om ze te halen. Dat wordt een mooie verhaal voor bij de borrel vanmiddag.

Eigen pech
Ook zelf heb nog wat pech. Bij de laatste controle emmer kom ik tot de ontdekking dat ik geen kaartjes meer in mijn achterzak heb. Waarschijnlijk heb ik bij de een-na-laatste controle 2 aan-elkaar-geplakte kaartjes ingegooid. Ok, dan geen 5 maar 3 punten deze keer. Voor het klassement maakt het toch niet veel meer uit. Ik heb lekker gereden en daar gaat het voor nu om.

Zomer vossenrit competitie
Vanaf 3 april begint de zomer vossenrit competitie bij fietsclub "de Glazen Stad". Om de interval conditie ook in de zomer op peil te houden heb ik me bij wijze van experiment ook voor die competitie ingeschreven. We gaan dus gewoon lekker de zomer door met vossenritten. Hopelijk een goede aanvulling op de wekelijkse toertochten.

Rondje Uithoorn

Nou ja, rondje. Laten we zeggen 'ronde'. Wel op het gemak gefietst, maar door de wind kon dat ook bijna niet anders. De eerste 60km had ik een dikke vieze vette wind tegen (kracht 5-6). Pas na een kilometer of 70 begon ik hem eindelijk een beetje in de rug te krijgen.

Ondanks alle fietskilometers heb ik vandaag toch een redelijke kledings-inschattingsfout gemaakt. Door alle horror berichten over gevoelstemperaturen van -10 en lager had ik mezelf veel te warm ingepakt. Ik had mijn winterjack aangedaan met daaronder een skipully en een hemd. Het ding met mijn winterjack is dat het zo warm is dat je het eigenlijk pas moet dragen bij temperaturen lager dan -5. En ik had in mijn wijsheid besloten hem vandaag aan te doen. Met de pully en het hemd eronder begon ik dus al snel oververhit te raken. Foute boel. Onderweg eerst mijn hemd uitgedaan en ergens rond de 80km pully uit en hemd weer aan, en dus alleen met het hemd onder het jack gefietst. En dan nog steeds niet koud hebben he? Pfff....

De fiets was gelukkig helemaal top na de grote beurt van gisteren. Alleen ben ik er nog steeds niet uit of ik het Brooks zadel wel ga gebruiken voor de lange afstanden. Het nadeel is dat je er niet in de lengerichting op kan schuiven. Dit komt omdat het zadel niet plat als een strijkplank is, maar zich helemaal naar je kont heeft gevormd. Voordeel hiervan is wel dat je veel stabieler zit. Tja, het blijft een gepuzzel. To be continued....

Zephyr onderhoud

Na 3/4 jaar was mijn VanNicholas, Zephyr racefiets toe aan zijn jaarlijkse beurt. Gisteren zijn bij Bikezone Den Haag de cassette, ketting en middenblad voor vervangen. Gezien de slechte ervaringen met het afzonderlijk vervangen van deze onderdelen doe ik dat tegenwoordig in 1 keer. De ketting en tandwielen kunnen dan beter op elkaar inslijten en dat voorkomt problemen met b.v. een overspringende ketting.

Aangezien mijn zadelpen ook al begon schilveren (de coating kwam los) is deze ook maar gelijk vervangen. Bleek nog geen eenvoudige klus want hij leek wel min of meer in de frame vast-gecorrodeerd te zijn. Dat schijnt overigens wel vaker voor te komen tussen titanium en andere metalen.

Verder is de spaakspanning even nagelopen en zijn nog wat remblokken vervangen. En toen ik hem gisteren kon ophalen heb ik ook nog maar even een passend zadeltasje aangeschaft. De oude moest ik provisorisch vastknopen en dat is natuurlijk geen stijl op zon mooie fiets..:-). Prima gasten overigens bij Bikezone. Zelfs mijn zadel was weer helemaal in de oude stand terug gemonteerd. Prima!  

De hele boel is dus weer in orde en we gaan de fiets vanmiddag eerst eens flink aan een test onderwerpen. 130 kilometers staan er op het programma. Met een ijzige koude noord-oost wind en temperaturen rond het vriespunt wordt dat mezelf flink inpakken. Ik beschouw het maar als een soort van compensatie van de schaatstochten die er deze winter niet geweest zijn...:-)

Rondje Uithoorn, 130km

Joop Zoetemelk Classic - 2013

Weinig training en veel wind

Door het wisselvallige (slechte) weer en de wintersport was er van lange afstanden fietsen nog niet veel gekomen tot nu toe. Ook de Witte Kruis Classic van afgelopen weekend heb ik om het slechte weer laten schieten. Het regende de hele dag. Maar vandaag gaven de voorspellingen aan dat we het droog zouden houden. Wel een beste wind (5-6), dat dan weer wel.

75km variant

Het begint al een beetje traditie te worden. Ik fiets naar Leiden, fiets de JZC en fiets vervolgens weer terug. Dat levert een extra 45km fietskilometers voor de heen- en terugreis op. Ik had met voor de 100km ingeschreven, maar door hiervoor genoemde redenen besloot ik vandaag de 75km variant te rijden. daarmee komt het totaal dan op +/-120km. Lang zat voor vandaag.

Klimmen tegen MS

Bij de start tent van Swift in Leiden aangekomen kom ik ook nog Theo Visser tegen. Hij staat daar bij zijn "Klimmen tegen MS" stand. Daar worden stroopwafels verkocht voor het goede doel. Theo zelf fiets voor datzelfde goede doel ook dit jaar weer 3x de Mont Ventoux op. Weer goed bezig die Theo!

Fietsen maar!

Na even met Theo bijgepraat te hebben stap ik op de fiets. De tocht verloopt prima. Een enkele sputter onderweg maar verder droog. In het begin kon ik nog wel wat met groepjes meefietsen, maar al snel kwam de splitsing voor de overigen afstanden (100, 150) en toen bleken de meeste rijders toch wel voor die afstanden te gaan. Het gevolg was dat ik de rest praktisch alleen gereden heb. Met name de laatste 25km waar je weer afbuigt richting Leiden was dat nog wel even bikkelen. Hier kreeg je de wind (kracht 5) vol tegen. 

Bij terugkomst in de tent nog snel even de JZC bidon opgehaald en voor ik helemaal afgekoeld ben weer op de fiets richting huis. Ook hier nog even 20km flinke wind tegen. Al met al geen slechte toertocht gefietst. Het horror scenario van een hele dag fietsen in de regen bij een lage temperatuur en met windkracht 6 tegen is gelukkig niet uitgekomen.

Ik kon wel merken dat ik al een tijd de 100+ afstand niet meer gefietst had. Als het weer nu eens een beetje meezit is dit hopelijk de echte start voor het rijden van deze langere afstanden en het opbouwen van de conditie hierin.

Toerseizoen 2013: we gaan er aan beginnen!

Het is al weer een tijdje geleden sinds mijn laatste blogupdate. Maar uiteraard heb ik niet stilgezeten. Vossenritten, al ettelijke +100km tochten en een wintersport zijn al gepasseerde zaken. De racefiets is afgesteld en staat te popelen om aan de wekelijkse toertochten te gaan beginnen (net als ik..:-)).

Aanstaande zaterdag is het zo ver. Dan wordt de Witte Kruis Classic verreden. 100 kilometer op eigen vertrouwd trainingsgebied, een mooi begin. Dit jaar wordt er gestart vanaf de Houtrusthallen in Den Haag. De oude locatie werd te klein, een goed teken!

Iedereen veel (fiets)plezier het nieuwe toerseizoen!

Groeten,
Johan

Week 1 - Een goede start is het halve werk!

De kop is er af, en het was gelijk al een mooie start van 2013. Door het zachte weer, en nog wat vrije dagen, heb ik gelijk al de nodige kilometers kunnen maken.  Op nieuwjaarsdag gelijk al een duurrit van 70km en later in de week op vrijdagmiddag zelfs mijn eerst 100+ tocht van dit jaar. BAM! De zondagochtend is natuurlijk weer traditioneel afgesloten met een vossenrit.

Op het gebied van materiaal kan ik alleen melden dat ik mijn ligstuur weer op de Zephyr gemonteerd heb. Voor de langere afstanden is het toch wel erg lekker om bij tijd en wijle even te kunnen "liggen". Ook erg prettig voor de rug die op deze manier net wat meer ontzien wordt.

De vooruitzichten voor aankomende week zijn wat minder (koud, sneeuw?) dus hopen maar dat ik de goede start kan doortrekken. Gisteren in ieder geval al weer 70km kunnen trainen. De rest van de week valt nog te bezien. Vanaf vrijdag worden temperaturen onder het vriespunt verwacht. To be continued..

p.s. Oh, ja bijna vergeten. Ik heb me ook weer ingeschreven voor de Atostour die dit jaar september voor de 10e keer wordt verreden.