Jaaroverzicht 2015

Het jaar 2015 begon niet zo lekker. Mijn oude vertrouwde zadel was kapot gegaan en niet meer nieuw verkrijgbaar. Ik moest dus op zoek naar een nieuw zadel. Elke fietser die veel kilometers maakt weet hoe belangrijk een goed passend zadel is. En die van mij was dus stuk.

De eerste helft van 2015 stond dus ondermeer in het teken van zadels testen. Uiteindelijk dacht ik het juiste zadel gevonden te hebben. De Proloq Eva Kappa 2.0.  Maar dat bleek een misvatting. Later hierover meer.

Het was mijn voornemen om in het voorjaar een paar Vlaamse klassiekers te rijden. Nu ben ik geen fan van kasseien maar mijn motto is dat je alles een keer meegemaakt moet hebben dus moest ik er aan geloven.

Maart

Op 28 maart de toerversie Gent-Wevelgem 146km samen met fietsmaatjes Paul en Ton.

Op 4 april, het echte werk. De Ronde van Vlaanderen, 135km. Het was nat, koud, glibberig, maar ook gezellig druk. Flandrien weer, Op de steile kasseienhellingen slipten de wielen voortdurend weg, maar ik had me voorgenomen niet af te stappen. Dat lukte tot de laatste beklimming toen ik helaas noodgedwongen moest afstappen door een rijder voor me. Het was wel een top dag! 

April

Een paar weken later de Amstel Gold Race samen met fietsmaatje Bas. Het wordt onderhand al een beetje een traditie om met de resp. gezinnetjes het weekend te camperen tijdens de AGR. Ook dit jaar weer. Gezellig en lekker met Bas gefietst. Wel pittig! (Strava suffer score 299).

Mei

Een maand later op 14 mei de Klim Classic. 165 kilometer ook weer samen met Bas en zoals gebruikelijk flink pittig. Twee weken later fietsen Bas en ik de Elfstedentocht. 232 kilometer in een record gemiddelde van 30.2km/uur. De vorm is uitstekend!

Juni 

De goede vorm zet zich door en de absolute vormpiek blijkt te liggen bij de Rabobank Prestige Toertocht. Samen met zwagertje Cees en fietsmaatje Ton fietsen we deze 160km lange tocht in een recordtijd. Een gemiddelde van 32,7km/uur. Als de brandweer!

Juli

In juli fietsen we met leden van fietsclub FTCW en de Glazen Stad in pelotonsverband naar de start van de Tour de France in Utrecht. Het Grand Depart!  Een prachtige tocht op een wel erg warme dag! De Garmin klokt maar liefst 31 graden Celcius gemiddeld. Flink drinken onderweg dus om geen zonnesteek op te lopen. In Nieuwegein kleden we ons om en gaan met de tram naar de start van de tijdrit. Na een heerlijke dag wielrennen stappen we in de bus terug naar huis. 

Augustus

En dan is het eindelijk zo ver. Mijn eerste kennismaking met Bike Packing. Het maken van een self supporting, meerdaagse fietstocht, met minimale bepakking. Als voorbereiding heb ik een setje Apidure fietstassen gekocht die zonder bagagedragers of andere hulpstukken aan mijn racefiets gehangen kunnen worden. Bike packing! 

Vertrek vanuit Nevers

Na een city trip met dochter Julia naar London rijden we met de auto door naar Couleuvre. Een klein plaatsje ergens halverwege Frankrijk waar kennissen wonen. Van hieruit zal mijn tocht beginnen. In zes dagen terug fietsen naar Nederland. 

De start gaat voortvarend. De eerste dag fiets ik van Nevers naar Auxerre. Een prachtige rit van 135km over het Franse platteland en langs een soort van Canal du Midi.

Veel water en bruggetjes onderweg

Dag twee gaat door naar La Rothiere. Ik heb wind mee en de vaart zit er lekker in. De laatste 30 kilometer gaan door het schitterende natuurgebied "Foret 'd Orient". Minder lekker is het gevoel in mijn kont. Al snel na de start blijk ik last van mijn zadel te hebben. Het zadel voldeed prima tijdens enkelvoudige tochten maar meerdaagse tochten is toch andere koek. 

Forêt 'd Orient

Op dag 3 besluit ik met een dubbele fietsbroek te gaan rijden in de hoop dat de pijn te harden is. Al bij vertrek uit La Rothiere regent het en fiets ik in mijn regenkleding. Het eerste gedeelte van de rit gaat over de eindeloze vlakten van het Franse platteland. Misschien komt het door het troosteloze weer, maar er lijkt ook geen einde te komen aan de lange wegen over het platteland.

Champagne streek rond Reims

Uiteindelijk kom ik in de Champange streek in de buurt van Reims. Ondanks de dubbele broek is mijn kont dan al dusdanig verziekt dat ik besluit er een punt achter te zetten. Verder rijden is kansloos. De volgende dag ga ik met ingepakte fiets per TGV naar Parijs waar ik overstap op de Thalys naar Rotterdam. Ook een leuk avontuur maar niet helemaal de manier waarop ik verwacht had thuis te komen.

Fietswielen er uit en alles inpakken voor de TGV / Thalys naar huis

Ondanks de anti-climax op het einde kijk ik toch terug op een mooi avontuur. Het zaadje is gepland en al snel begin ik al plannen te maken voor een nieuw meerdaags bike-packing fietsavontuur. Maar eerst moet het probleem met het zadel opgelost worden!

September

Ik heb nog een paar weken om mijn zadelprobleem op te lossen wil ik nog mee kunnen doen aan de Atostour. Uiteraard heb ik ondertussen een aanvalsplan bedacht en ik koop een goedkoop BBB gel-zadel om in ieder geval direct weer enigszins te kunnen fietsen en de conditie op peil te houden.

Als lange termijn oplossing koop ik een fraai leren Gilles Berthoud zadel. Het summum van de lange afstand zadels dat mijn problemen moet gaan oplossen. Een gokje, dat wel. Het zadel kost 170,- euro en dat is toch best wel veel geld als het experiment mislukt. Gelukkig mislukt het experiment niet en blijkt Gilles Berthoud hét zadel waar ik al die tijd naar op zoek ben geweest.

De Atostour fiets ik ook op het nieuwe zadel en dat gaat perfect! Geen zadelproblemen meer, case closed.

Oktober - December

Na de meerdaagse rit uit Frankrijk van afgelopen zomer lijkt het bike-packing bacil zich definitief gevestigd te hebben. Ik begin te denken aan langere meerdaagse reizen en ga voorzichtig plannen maken voor het nieuwe jaar. In mei 2016 fietsen van Den Haag naar Santiago de Compostela. Een rit van 2500km. En als generale repetitie eind maart een 4-daagse tocht van Hull naar Harwich.

En oh ja, in december is er dan ook eindelijk een Tacx gekomen. Lange tijd wilde ik er niet aan, maar met de intrede van Zwift met daarbij de optie om de kilometers in Strava te loggen ben ik ook uiteindelijk toch overstag gegaan. En dat bevalt prima.

2016
En dan nu op naar 2016! Het belooft een spannend fietsjaar te worden met nieuwe grenzen die verlegd gaan worden. Iedereen de allerbeste wensen en een sportief 2016!

Seven days in a row

Het klinkt misschien gek,  maar in de bijna 70.000km die ik in de afgelopen 6 jaren heb gefietst heb ik - tot afgelopen week - nog nooit 7 dagen aaneengesloten gefietst. Dus 7 dagen zonder een rustdag.

In de Tour des Alpes in 2014 fietste ik 5 dagen achter elkaar. Weliswaar meer dan 900km, maar desalniettemin geen 7 dagen.

En tijdens de Tour For Life in 2012, die acht fietsdagen kende, heb ik als gevolg van mijn knieblessure op dag 7 niet gefietst maar een rustdag genomen. Dag 8 heb ik wel weer mee gefietst, maar toen was de serie van zeven dus al doorbroken.

Tot afgelopen week dus.  In mijn jacht op de 14.000km voor dit jaar moest ik afgelopen week nog even flink aan de bak en het toeval wilde dat ik elke dag de mogelijkheid heb gezien te fietsen. Dit was echt een toeval want ik probeer het fietsen zo soepel mogelijk in te plannen, waarbij een rustdag helemaal niet erg is.

Seven days in a row cycling

Wat ik me afgelopen week ook nog realiseerde is dat ik aankomende maand mei ook 3 weken bijna onafgebroken op de fiets zit als ik onderweg ben naar Santiago de Compostela. Deze week, en wellicht ook nog de volgende twee weken, zijn dus ook mooie graadmeter hoe dit voelt. Het zadel zit in ieder geval goed, dus daar verwacht ik geen problemen meer mee :-)

Pedala!

Eindsprint 2015

Ik schrijf dit artikel met een blog app op mijn smartphone. Het is een testje of ik de app kan gebruiken tijdens mijn reis naar Santiago de Compostela.  Op alle fronten zijn we aan het voorbereiden :-)

We naderen het einde van het jaar en het all-time-high van 13.500 fietskilometers per jaar ( in 2014) komt in bereik. Zoals alles is ook dit aanstaande record het directe gevolg van de Global Warming.  Beter weer, dus kon er meer gefietst worden.  Maar ook de nieuwe Tacx Bushido heeft meegeholpen.  Ondanks wat gesputter van Strava 'vrienden'  reken ik de virtuele kilometers mee in het jaartotaal.  Dit  jaar voor het eerst omdat ik sinds de aanschaf van mijn nieuwe Tacx nu ook de mogelijkheid heb om de indoor kilometers op Strava te loggen. 

Het jaartotaal. Naast een nieuw record heb ik besloten de lat nog een beetje hoger te leggen. We gaan voor 14.000km dit jaar.  Dit betekend wel dat ik drie weken lang 350km per week weg moet trappen.  Dat komt in de praktijk neer op zon 50km per dag.  Ondertussen zit de eerste week er bijna op en heb elke dag op de fiets gezeten.   Een stuk pittiger want normaliter fiets ik om de een a twee dagen.

Ik realiseer me plotseling dat dit dagelijkse fietsenpatroon ook het geval zal zijn tijdens mijn rit naar Santiago.  Elke dag op de fiets maar dan zelfs 100 tot 120km per dag.  Deze laatste drie weken van het jaar geven dus een goed gevoel hoe het is om dagelijks elke dag te fietsen.

De komende weken moet ik dus nog even flink aan de bak maar dan heb wel een mooi record en de feestdagen.

To be continued...

Eindelijk aan de Tacx

Ik heb er lang tegenaan lopen hikken. Wel of geen Tacx kopen. De tegenzin kwam met name voort uit de geestdodendheid die van binnen fietsen uitgaat. Na een uur heb je het echt wel gehad, zelfs als je een filmpje of TV programma op je Laptop voor je neus laat draaien.

Tot er vrij recent veel goede berichten te horen zijn over Zwift, het nieuwe game platform voor virtuele fietsers. Onder andere Laurens ten Dam en Jens Voigt blijken fanatieke gebruikers te zijn. Maar waarin verschilt Zwift nou bijvoorbeeld van multiplayer fietsen van Tacx zelf? Het veschil zit hem in de benadering. Bij Zwift is men vanaf het begin er vanuit gegaan dat het een Game moest worden. Je kan competatief tegen andere fietsen, verschillende levels halen, fiets accessoires unlocken door veel kilometers te maken en verschillende truien te veroveren tijdens het fietsen (bolletjes trui, groen trui enzv.).  Het is dus net of je een game aan het spelen bent in plaats van aan het sporten.

Daarbij heeft men een volwaardige integratie met Strava. Kilometers die bij Zwift gefietst zijn verschijnen in Strava en tellen gewoon mee voor je jaartotaal. Dat lijkt misschien triviaal maar veel fietsers vinden het leuk om veel kilometers te registreren in Strava.

Tacx Bushido Smart

Dus heb ik de knoop doorgehakt en afgelopen week een Tacx Bushido Smart trainer gehaald. Het "smart" slaat op de mogelijkheid dat Zwift (of andere trainingssoftware) de mogelijkheid heeft om de zwaarte van de trainer in te stellen. Ga je dus bijvoorbeeld in Zwift bergop dan stelt Zwift je trainer zwaarder in al naar gelang het stijgingspercentage. Omgekeerd gebeurd ook. Bergaf praktisch geen verzet en kan het grote blad er op.

Je kunt ook samen met een groep rijden in Zwift

De parcoursen van Zwift zijn er met veel klimmetjes waardoor je flink aan de bak moet. Al met al dus een veel zwaardere training dan mijn reguliere, vlakke rondjes Westland. En dan kon ik gelijk goed merken toen ik afgelopen vrijdag met de fietsmaten een 100+ rit buiten ging doen. Bij de eerste de beste viaduct moest ik afhaken omdat mijn benen nog niet hersteld waren van het klimwerk in Zwift.

Door gebruik van Tacx icm Zwift zit de opgaande trainingslijn er goed in.

Zwift in combinatie met een Smart trainer heeft me dus uiteindelijk over de streep getrokken om een Tacx aan te schaffen. En ik moet zeggen dat ik tot nu toe erg blij met mijn aanschaf ben. Integratie met Strava, veel afleiding door het game element in Zwift, pittige trainingen en geen gestress meer omdat het regent als je buiten wilt gaan fietsen. Ik kom er de winter wel mee door!

El Camino, en plannen voor de generale repetitie

Afgelopen zomer moest ik mijn 6-daagse fietstocht vanuit Frankrijk na 3 dagen afblazen in verband met zadelproblemen. Dat was wel even jammer, alhoewel met de fiets in de TGV terug ook een hele ervaring was. Maar toch, dergelijke lullige problemen wil je niet meemaken als je een maand vrijgenomen en een reis naar Santiago de Compostela gepland hebt.

Om die reden heb ik één maand voor mijn pelgrimage naar Santiago een proefrit gepland van een paar dagen. Een soort van generale repetitie zeg maar. Doel: het testen van alle "gear". Mocht er toch nog iets fout zitten, dan valt het wellicht nog tijdig te verhelpen.

Zelf zat ik te denken aan een rondje Nederland, een rondje door de Eifel, of een rondje UK voor deze generale repetitie, maar ik was er nog niet helemaal uit.  Tot vandaag toen Pelgrim en collega Nico Weening met een nog leuker idee op de proppen kwam:

Met de ferry van Rotterdam naar Hull. Vervolgens in een dag of vier van Hull naar Harwich fietsen. En daarna weer van Harwich met de ferry terug naar Hoek van Holland. En dan komtie vervolgens ook ook nog een site te op de proppen waar de hele route Hull-Harwich op beschreven is. Kortom: helemaal leuk!

De fietsroute van Hull naar Harwich

En als dan diezelfde collega ook wel zin heeft om die generale repetitie mee te fietsen dan heb je al snel een serieus plan in de steigers staan:

Het wordt steeds leuker..:-)
To be continued...

El Camino, de eerste contouren

Welke fiets(zaken) en kleding neem ik mee? Hoeveel kilometer rijdt ik per dag? Hoe ga ik mijn navigatie verzorgen? Leg ik mijn dagetappes op voorhand al vast of ga ik op de bonnefooi? Allemaal onderwerpen waar ik afgelopen weken flink op heb lopen broeden.

Afgelopen zaterdag had ik ineens de geest en de tijd om de routes uit te stippelen en op te slaan. Uitgangspunten bij het plannen:

Routes vooraf vastleggen in Strava en uploaden naar Garmin

niet meer dan 120km per dag fietsen en vanaf de Pyreneeën niet meer dan 100km per dag. 

Een paar rustdagen inbouwen.

tot en met de Pyreneen volg ik het Jacobspad niet (letterlijk) maar in Spanje doe dit ik dit wel (route El Camino Frances). 

Overnachtigen vooraf vastleggen via booking.com (zijn tot aan de voorafgaande dag nog te annuleren).

En zo ziet het (voorlopige) etappe schema er nu uit:

To be continued....

El Camino

Dat je al heel lang met iets in je kop loopt wat er niet uit wil. En als het er niet uit wil betekent dat je er iets mee moet gaan doen. Dus heb ik dat idee dat al tijden door mijn kop spookte afgelopen week thuis op tafel gelegd en na een goed gesprek de knoop kunnen doorhakken. Het nieuwe doel voor 2016 is op de racefiets naar Santiago de Compostela. Ergens rond mei.

En met dat doel ligt de lat gelijk dusdanig hoog dat ik al gelijk bij aanvang bij vlagen loop te twijfelen. 2400 kilometer in 4 weken, zal dat wel goed gaan na al mijn zadel perikelen van afgelopen jaar? Is gemiddeld 120km per dag niet teveel van het goede, en is 4 weken fietsen nog wel leuk? Kortom: het is een doel waar je wel even goed voor moet gaan zitten (excusez moi de flauwe woordspeling :-)) But then again: een doel moet prikkelen. Het moet niet iets zijn wat je even "tussen de soep en aardappelen" door doet. Of om het aloude cliché maar weer eens van stal te halen: Een doel moet je grenzen verleggen.

Maar genoeg gefilosofeerd. Wat zijn concreet de plannen?

St.Jacobsroute 

Nou dit dus. De St.Jacobsroute naar Santiago de Compostela. Een heuse pelgrimage. Religieuze motieven? Neen. Soul-searching? Nope (maar wat niet is kan onderweg natuurlijk best nog wel komen :-)). Vooralsnog is het de sportieve prestatie en het avontuur. Eén keer in je leven die grote lange tocht maken. En je moet het doen nu (je) het nog kan. Op wat rugklachten na ben ik nu nog topfit. Maar dan kan natuurlijk best wel snel veranderen. We zijn geen 20 meer, dus nu is het moment daar.

Op de (vernieuwde) website van Europafietsers staat een boel nuttige informatie voor de fietsende pelgrim.  De website van het Belgische compostelagenootschap probeert daarentegen antwoord te geven op het waarom van een dergelijke tocht. Ook leuk om te lezen.

En nu het doel bepaald is kan het feest van de voorbereiding beginnen. Er moet ieder geval vooraf nog een keer een week proefgereden worden met de volledige uitrusting om te kijken hoe alles zich houdt. Kortom: genoeg om me de hele winter lekker bezig te houden. Ik heb er zin in!

Wordt vervolgd....

[Update] 7-okt:  Ik werd er door een vriend op geattendeerd dat "Camino" mannelijk is en dus niet als "La Camino" maar als "El Camino" geschreven dient te worden. Omdat de mannelijkheid hiervan mij wel aansprak heb ik de titel van dit artikel desgenoemd aangepast.

"War on saddle soreness"

Toen ik in 2010 begon met het serieuze fietswerk liep ik ook al vrij snel tegen het fenomeen zadelpijn aan. Als je de frequentie en de rit afstanden gaat opschroeven moet je zadel in orde zijn. Pijntjes die voorheen nog triviaal waren, worden bij langere en frequentere ritten ineens een ding. 150 kilometer met pijn in je hol fietsen houdt niemand lang vol.

Zoektocht 1
Toen de zadelpijn zich manifesteerde en na een paar maanden allerlei zadels geprobeerd te hebben kwam ik uiteindelijk uit bij een goedkoop gel zadel, type Scarpe, wat standaard meegeleverd was met mijn Cube hybride. Ik kon nog een zelfde type zadel ergens op de kop tikken en die heb ik op mijn racefiets gemonteerd. Het zag er bijzonder lomp uit maar het belangrijkst was: ik had geen zadelpijn meer. Wat ik nog wel had was een broeierig kruis bij lange ritten, want gel sluit het zaakje namelijk goed af.

Zoektocht 2
Eind vorig jaar is helaas mijn laatste Cube Scarpe zadel overleden en deze was bovendien nergens meer verkrijgbaar. Ik moest dus opnieuw op zoek naar mijn ideale zadel. Mijn voornemen was om dit keer ook de "echte" racezadels weer eens te proberen. Misschien had ik na al die jaren toch wat meer eelt op mijn kont gekregen en zaten ze nu beter. Je weet maar nooit. De zoektocht bleek lang en moeizaam. Na veel speuren en testen kwam ik uiteindelijk bij een Prologo zadel uit wat als "minst slecht" uit de bus kwam. Ik kon er een tocht van 150km mee rijden, maar super comfortabel was het nu ook weer niet.

The proof of the pudding (mislukt)
Het zadel was in ieder geval wel comfortabel genoeg om er een meerdaagse fietstocht vanuit Frankrijk mee aan te durven. Dat moest lukken was mijn overtuiging.... Het plan was om in 6 dagen vanuit Couleuvre, Frankrijk terug naar Den Haag te fietsen. Dag etappes van 120km, dus niet al te gek lang. Helaas bleek op dag 2 de zadelpijn al flink de kop op te steken en op dag 3 was het al niet meer te harden. Enorm veel huid irritatie en pijn aan de "weke delen" als gevolg van wrijving met het zadel. Met veel pijn en moeite (staand fietsen) heb ik de etappe naar Reims af kunnen maken, maar aldaar aangekomen besloten om de handdoek in de ring te gooien. Verder fietsen op deze manier was gekkenwerk en dat is niet de bedoeling van fietsen. Het moet wel leuk blijven. Gelukkig was ik met de fiets in de TGV en Thalys de volgende dag weer thuis in Den Haag. Ook een leuke ervaring trouwens.

Dag 1 in Frankrijk. Toen het leven (lees zitvlak) nog goed was.

"War on saddle soreness"
Thuisgekomen ben ik gaan broeden op een definitief aanvalsplan die al mijn zadel problemen eens en voor altijd op moeten gaan lossen. De "war on saddle soreness" was nu echt geopend. Op dit moment van schrijven heb ik nog 3 weken en dan staat de Atos Tour weer op het programma. Twee dag etappes van elke 250km lang. Dan moet het zadel en het zitvlak dus wel weer in orde zijn. Na veel speurwerk ben ik met het volgende aanvalsplan gekomen:  Voor de korte termijn heb ik een BBB BSD-04 comfort zadel gekocht waar een laag gel in zit die vergelijkbaar is met mijn oude Cube Scarpe zadel. Deze heb ik op mijn nieuwe Sensa trainingfiets gemonteerd. Er kan nu in ieder geval weer redelijk pijnloos gefietst worden.

"BBB BSD-04" gel zadel. Korte termijn oplossing. 

Maar zon dikke laag gel blijft broei geven op de langere afstanden dus een lange termijn oplossing blijft noodzakelijk. Na veel research werk heb ik vanmiddag uiteindelijk gekozen voor een "Gilles Berhoud" type "Aspin" zadel voor op mijn VanNicholas titanium racer. Aangezien het wel een kilometer of duizend duurt voor dit leren zadel ingereden is, is dit -zoals het er nu uitziet- geen oplossing voor de aanstaande Atos tour. Er rest simpelweg te weinig tijd om het zadel in te rijden. De verwachting is dat hij wel dusdanig goed gaat bevallen dat hij op langere termijn voor de langere ritten ingezet kan worden.

"Gilles Berhoud, type Aspin". Lange termijn oplossing.

Vanavond vindt in ieder geval de "maiden ride" plaats. Hopelijk ben ik na afloop nog steeds enthousiast alhoewel ik er op ingesteld ben dat het nog wel eens een paar maanden kan duren voor het zadel echt lekker gaat zitten. Tot slot nog een leuk filmpje over het productieproces van de Gilles Berthoud zadels.



12-aug: Update
Gisteravond 70km met het nieuwe Gilles Berhoud zadel gefietst. Ik had me ingesteld op een teleurstelling omdat deze eerst goed ingereden moet worden. Maar ondanks zijn hardheid zat hij verrassend goed. Hoe dit bij langere afstanden is zal moeten blijken maar het eerste resultaat is positief. I am a happy man!

Lang leve de CO2 patroon!

Na afgelopen vrijdag 3x lek gereden te hebben in één rit was ik even klaar met banden oppompen met minuscule fietspompjes. Zaterdag bij de lokale fietsenmaker (http://www.allesvoorderacefiets.nl/) dus maar even rap een CO2 patroon met opzetstukje gehaald.

De nieuwste aanwinst.

Voor vandaag stond de Rabobank Prestige Toertocht op het programma samen met zwagertje Cees en fietsmaatje Ton.  Tot mijn grote geluk krijgt zwagertje Cees me daar toch een enorm lekke band onderweg. Hoera! Een proefkonijn! Het lek was snel gevonden, een stuk hout met spijkertje stak nog in de band. Na een nieuwe bandje ingelegd te hebben ging ik los met mijn patroon. Binnen een paar seconden bandje weer vol en weer knallen op die fiets!  U begrijpt het, ik ben om. Vanaf nu behoort de CO2 patroon tot mijn standaard fietsuitrusting.

Tour de Couleuvre

Er staat weer een leuk fietsavontuur op het programma.
In week 32 fiets ik van Couleuvre, Frankrijk alleen terug naar huis in zes dag etappes.
Overnachtingen in B&B's en Hotelletjes.

Waarom Couleuvre zul je wellicht denken?  Omdat vrienden daar wonen en we bij hen op bezoek gaan. Het gezin gaat vervolgens weer met de auto naar huis, en papa de MAMIL (middle aged man in lycra) zonodig weer op de fiets moet :-)

Omdat ik "self-supporting" zal fietsen heb ik een paar Apidura fietstassen aangeschaft voor mijn racefiets. De bepakking die ik meeneem zal minimaal en lichtgewicht zijn. Dan schiet het lekker op.

Het doel is relaxed te fietsen en elke dag nog wat tijd over te houden voor local sightseeing.

Fiets met Apidura tassen

Het etappe schema
Dag 1 (zo 2-aug): Couleuvre - Auxerre  172km
Dag 2 (ma 3-aug): Auxerre - La Rothiere 120km
Dag 3 (di 4-aug): La Rothiere - Reims 140km
Dag 4 (wo 5 aug): Reims - Maubeuge 130km
Dag 5 (do 6-aug): Maubeuge - Antwerpen 128km
Dag 6 (vr 7-aug): Antwerpen - Den Haag 123km
Totale afstand: 813km

To be continued....

Servais Knaven Classic

Toertochten in Brabant vindt ik altijd een aparte ambiance hebben. Diegene waar ik aan mee gedaan heb zijn niet druk bezocht en daardoor krijg je meestal een gelegenheidsgroep waarmee je de hele toertocht fietst.

Ook afgelopen zondag was dit weer het geval toen ik samen met fietsmaatje Ton Ooms naar Etten-Leur afgereisd was om deel te nemen aan de Servais Knaven Classic. Er waren verschillende afstanden te fietsen en deze waren te rijden door bepaalden lussen te combineren. Zo Ton en ik besloten om de 150km afstand te fietsen en deze bestond uit een lus van 125 en een lus van 25 kilometer.

Toen we rond 8.00 uur bij de start arriveerden was het niet druk en we besloten gelijk maar te vertrekken. Niet lang na onze start werden we achterop gereden door een groep die er flink de sokken in had. Snelheden varieerden van 35-40km/uur, maar de ochtend was nog jong en wij ook, dus we besloten bij deze groep aan te haken.

Helaas sloeg na enkele tientallen kilometers de pech toe en raakte het plaatje van mijn linkerschoen los. Noodgedwongen stoppen dus en de snelle groep laten gaan. Gelukkig was het euvel met het plaatje snel verholpen en konden we de tocht weer hervatten. Na een tijdje alleen gefietst te hebben kwam er weer een leuke groep voorbij en konden we weer aanhaken.

Na een kilometer of tachtig kreeg ik een dipje en liet ik de groep langzaam lopen om even te kunnen herstellen. Ton had nog goede benen en bleef bij de groep aangehaakt. Ik kon na een kilometer of tien weer aanhaken bij een achteropkomende groep en niet lang daarna kwamen Ton en zijn groepje ook al weer in zicht. In de laatste samenstelling zijn we vervolgens naar de finish gereden.

Bij de finish aangekomen besloten om ook het laatste lusje van 25km toch nog maar te doen.
In het begin nog wel even doorgetrapt, maar de laatste kilometers lekker uitgebold.

In het kort: een rustige, maar goed georganiseerde tocht. Lekker (door)gereden in goed gezelschap. Het was weer een mooie dag!

Gent-Wevelgem. En dat is één.

Gent-Wevelgem
De eerste toertocht zit er op. Afgelopen zaterdag heb ik samen met fietsmaatjes Paul en Ton de voorjaarsklassieker Gent-Wevelgem gereden. Wind, regen, modder, kasseien, alles zat er in. Dat was overigens nog niets vergeleken bij de koers omstandigheden van de profs de zondag daarop volgend. De storm blies toen de wielrenners als blaadjes van de weg en sommigen werden zelfs in het water geblazen.

Een blij trio na een pittige Gent-Wevelgem

Fiets beurt
Maar goed, de eerste toertocht is een feit. En dat was gelijk een mooie generale repetitie voor de Ronde van Vlaanderen die we aanstaande zaterdag gaan fietsen. Wat bleek namelijk? Mijn fiets voor het zware werk (waarmee ik al de hele winter vossenritten heb gereden) bleek toch nog de nodige euvels te vertonen. Het een en ander kwam aan het licht toen tijdens de tocht van afgelopen zaterdag de ketting ineens regelmatig over begon te slaan. Een duidelijk teken van slijtage.

Dus bij terugkomst maar snel naar de fietsenmaker gesneld met voor hem de opdracht: de fiets klaar te maken voor de Ronde van Vlaanderen van a.s. zaterdag. Bij een snelle eerste inspectie door onze fietsenmakert kwam al hele een waslijst aan gebreken boven tafel. Oeps! En ik heb er het volste vertrouwen in dat ook tijdens de beurt nog het nodige aan ellende tevoorschijn komt :-). De volgende gebreken zijn op voorhand geconstateerd:

• kransjes cassette versleten
• ketting versleten
• tandwiel voor versleten
• crank lagers versleten
• speling op het balhoofdstel
• zadelbrug doorgezakt / versleten (nieuw zadel nodig)
• rem/versnellings kabels aan vervanging toe

Kortom: het was hoog tijd voor een heeele grote beurt. Niet dat dat mij verraste want de fiets heeft het afgelopen jaar/winter flink op z'n kl#$%ten gehad. Wel een lekker gevoel dat het zo voor de tocht van zaterdag allemaal gerepareerd is. Vrijdag kan ik mijn gereviseerde liefde weer ophalen.  Dat wordt lekker knallen op een "nieuwe" fiets a.s. zaterdag!

Adieu vossenritten, welkom toertochten!

Afgelopen zondag werd de laatste vossenrit van het FTCW seizoen 2014/15 verreden. Mijn doelstelling was om dit seizoen in de top-10 te eindigen. Ondanks dat ik afgelopen zondag op wintersport was en dus de laatste rit geen punten kon scoren is het toch gelukt om het klassement met een 10e plaats af te sluiten. Dat was niet zo zeer mijn eigen verdienste maar ook mede te danken aan de mannen die vlak onder mij in het klassement stonden en net niet genoeg punten scoorden in de laatste rit om mij in het eindklassement nog te passeren. Dank daarvoor heren! :-)

Top10 doelstelling net gehaald!

Toertochten
En dan is het nu toeren geblazen.  Mijn programma staat nog niet helemaal vast maar voor de volgende toertochten heb ik me al ingeschreven:

4-apr:  Ronde van Vlaanderen
18-apr: Amstel Gold Race
14-mei: De klimklassic
30-mei: Koos Moerenhout Classic

Op de zondagen in de weekenden daartussen uiteraard de FTCW tochten en wellicht ook nog wat andere toertochten afhankelijk van het weer en mijn zin.

Laat maar kom en die toertochten, ik heb er zin in! (dat is, als het niet regent)

Gedraaide trainingskilometers als voorbereiding op het toertocht seizoen zijn in orde.

Een jaar later

Afgelopen week bekeek ik weer eens mijn blog en zag dat het bijna een jaar geleden was sinds ik het laatste artikel geplaatst had. Ook toen liep het vossenrit seizoen net ten einde alhoewel ik er nu een stuk beter in het klassement voorstond dan toen (nu op de 7e plaats).

Wat ik toen rond die periode al wel wist was dat ik zou meerijden met de Tour des Alps. Het jaardoel 2014 was toen al bekend. Maar dat jaardoel lijkt elk jaar moeilijker te verzinnen. Het enige wat ik tot op heden als jaardoel voor 2015 kon verzinnen is dat ik een week wil fietsen met overnachting in B&B's.  Self-supporting fietsen met minimale bepakking. Ik heb er zelfs al een mooi setje bikepacking tassen van Apidura voor op mijn verjaardag voor gekregen.

Apidura bikepacking tassen

Nu alleen nog verzinnen waar de reis heengaat. Tot op heden nog geen idee, maar er zal een week gefietst worden in 2015 zoveel is zeker. Het mooiste zou een rondje ergens in zuid-europa zijn waar je na een week fietsen zo weer terug bij je auto uitkomt. Maar een dergelijk kant-en-klaar rondje heb ik nog niet kunnen vinden. Nog maar even verder zoeken dus en anders zelf iets uitzetten. Maar eerst gaan we het vossenrit seizoen in de top-10 afsluiten. Nog 4 ritten te gaan!