Het zal toch niet weer.....

Het is dinsdag en ik ben er helemaal klaar voor. Het is al een week geleden dat ik op de fiets gezeten heb en dat is me sinds februari dit jaar niet meer overkomen. U begrijpt, ik ben in lichte paniek. Maar nu gaat het gelukkig toch gebeuren. Ik sta met de fietskleding aan op het punt te vertrekken als plots...... het wéér begint te regenen (k@t#$@%). Volledig ontluisterd sta ik nog minstens een half uur, in fietskleding, voor me uit te staren. Het gaat wéér niet gebeuren. Wat een toestand. Van pure ellende besluit ik 's-avonds mijn schaatsen te pakken en een uur rondjes te gaan draaien op schaatsbaan de Uithof. Er moet eenvoudig weg wat gebeuren. (het schaatsen bleek achteraf ook geen straf, maar het is natuurlijk geen fietsen).

Het is woensdag en volgens buienradar wordt het vandaag een droge dag. Maar ik geloof niemand meer. Ieder half uur check ik argwanend buienradar of er zich toevallig niet ergens een regenwolkje vertoont wat roet in het eten kan gooien. En terecht!

Trouble moving our way.

Rond twaalven duikt er ineens een verontrustend wolkenfront op in de hoek linksonder. Ter hoogte van de Belgie heeft zich heel geniepig toch nog een regenfront gevormd! En volgens datzelfde buienradar komt het ding ook nog eens onze kant opzetten en is het rond vieren al bij Zeeland! Say what?? Het zal toch niet waar zijn? Het zal me toch niet weer overkomen dat ik aan het einde van de dag met mijn fietskloffie vanachter het kamerraam treurig naar regen sta te kijken?

Dit schreeuwt om een snelle drastische actie. Met dank aan het nieuwe werken spring ik in de auto richting huis waar ik me als een haas omkleed en op de fiets spring. Dit is een noodgeval. Twee en half uur later kom ik voldaan (en droog) binnen. Het is eindelijk gelukt! Een paar uurtjes droog fietsen. Lekker (en beter dan sex als ik de geleerden mag geloven).

En oh ja, de nieuwe alu pulley's met keramische lagers fietsen als een tierelier.
Ik zeg: goeie shit!