Zwagertje Cees, buurman Niels en zelfs schoonvader Sies waren vandaag ook van de partij. Ik had ze voor de start uitgebreid gebrieft dat ik in dit stadium nog volop voor de competitie ga en dus niet sociaal samen met ze zou gaan rijden. Dat ze het maar wisten :-)
Onze B-groep start 5 minuten nadat de A-groep vertrokken is en ik kan gelijk voorin met de snelsten mee. Ik hoop dat ik deze keer niet de pech van 2 weken geleden heb waar ik wel goed mee kon komen maar helaas 1x teveel verkeerd reed.
Na een kilometer of 10 belanden we ineens tussen een groep A-rijders. Ze zijn klaarblijkelijk fout gereden en zijn na herstel tussen de B-rijders terecht gekomen. De A-mannen geven gas en rijden direct bij de B-rijders weg. Dit gaat veel B-rijders gelijk te hard dus laten de meesten verstek gaan.
 |
| Enkele uren na de rit volgt de (semi-) officiële uitslag: Ik heb deze vossenrit gewonnen! |
Opeens zie ik vanuit mijn ooghoeken fietsmaatje (en B-rijder) Ton Ooms de oversteek maken naar de groep A-rijders. Ik bedenk me geen moment en spring achter hem aan. Dood of de gladiolen! Als het ons lukt om met de A-rijders mee te fietsen zijn we gelijk van de meeste B-rijders verlost en dus kansrijk voor de punten. Een mooie tactische zet.
Maar we krijgen het niet kado. Het is stoempen, aan het elastiek, voortdurend gaatjes dichtrijden en dat alles tegen de maximale hartslag. Ik heb voortdurend het gevoel dat het elk moment over kan zijn en ik gelost ga worden.
Gedurende de hele rit ben ik er overigens van overtuigd dat ik in een groep achtergebleven A-rijders rijdt en dat er nog een andere A-(kop)groep voor ons uit rijd. Op ongeveer 3/4 van de rit blijken de enkele B-rijders die nog met de A-groep mee konden er ook ineens afgepiert / verdwenen te zijn. Oei, ik zal toch niet weer in de verkeerde groep zitten? Maar veel tijd om daarover na te denken heb ik niet, want het is non-stop volop aan de bak. Op de lange stukken gaat het soms tegen de 45km/uur aan. Ik rijdt mezelf het snot voor de ogen.
Na 40km komen we bij eindelijk bij de vos aan. Ik heb het gered! Het is weer een ouderwetse duw- en trek partij om de ring in de stalen pijp (vos) te krijgen en zodoende de punten binnen te halen. Gezien mijn snelle binnenkomst stort ik me gelijk in het geweld om ook mijn munt in de pijp(vos) te krijgen en mijn goede positie te verzilveren. Tussen al het geduw en gefriemel voel ik ineens de gleuf van de pijp en kan ik mijn ring erin gooien.
Als ik me uit het strijdgewoel terugtrek dringt het langzaam tot me door dat ik met de kopgroep van de A-rijders mee gefietst heb. Geen wonder dat het zo hard ging! Ook is er nog geen enkele B-rijder gearriveerd wat dus inhoudt dat ik nummer één van de B-groep ben. Tjakkaaa! Het is gelukt. Victorie! Een prachtig resultaat voor de competitie! Compleet gelukzalig van de adrenaline en de overwinningsroes rijdt ik naar huis. Het weekend kan niet meer stuk.
6 reacties:
Ik snap niet zo veel on van dat munten mm in pijpen stoppen, of uberhaupt van een vossenrit. Maar afzien in de Agroep is altijd heel goed! En van harte met je victorie.
Leuk geschreven Johan, én goed gereden! Maar wat je dacht klopte wel er was een kopgroepje weg van de A en die hebben nog effe wat harder moeten rijden. Helaas hadden we de tweede emmer gemist! ( Daarom reed de rest van de A zo hard) Ciao Mario ( Erwin van Lier
Dank je Marieke! Misschien een idee om bij jullie het vossenrit rijden te introduceren. Smeed jij de vos (stalen pijp gleuven bovenop)...:-)
Aaah, die info had ik gemist. Dan klopte het vermoeden dus toch! Vandaar dat ik je op een gegeven moment passeerde. Toen was het voor jullie waarschijnlijk al verloren zaak na het missen van de 2e emmer.
Je knalt maar door hè! Een weekje andere dingen dan fietsen kan absoluut geen kwaad hoor! Pas een beetje op dat je jezelf niet voorbij fietst Johan!
Wel goed gedaan hoor vandaag!
Haha, dat lijkt me een gevalletje van de pot verwijt de ketel Ronald. Je ligt maar 500km op me achter in het jaartotaal :-).
Een reactie posten