Afgelopen woensdag begon de dag niet erg goed. Krampen in mijn buik en misselijk. En dat werd er gaandeweg de dag niet beter op. Het kwam zelfs zo ver dat de geplande trainingsrit werd gecancelled(!), de helft van mijn avondeten is blijven staan en ik al rond 20.00 uur als een zieke puppy in bed lag. "s-Nacht ging het helemaal mis. Midden in de nacht hing ik kotsend en schijtend boven de WC pot. Trillend als een espenblad en zo slap als een vaatdoek. Een compleet wrak. Na zo ongeveer alle inhoud uit maag en darmen gewerkt te hebben viel ik tegen de ochtend eindelijk in slaap.
De volgende morgen voelde ik me opmerkelijk goed. Nog wel wat kramp en buikloop maar het ergste leek achter de rug. Het voelde zelfs zo goed dat ik 's-avond besloot om de volgende dag weer aan het werk te gaan. Weliswaar vanuit huis en, zoals elke vrijdag alleen 's-ochtends maar toch, ik voelde me weer fit om te werken.
Na vanochtend gewerkt te hebben begon het toch wel een beetje te kriebelen. Als ik nou eens vanmiddag heel voorzichtig een klein rondje Westland om de fiets ging proberen? Niet te gek, gewoon even kijken hoe het gaat. Zo gezegd, zo gedaan. Even na enen zat ik op de fiets, en dat ging best wel lekker. Het ging zelfs zo lekker dat ik na Vlaardingen nog even een extra lusje via Berkel en Rodenrijs te pakken in plaats van de kortste weg weer naar huis te gaan.
Bij Berkel en Rodenrijs ging het eigenlijk nog steeds wel prima, dus waarom niet gewoon nog even doorgefietst naar Zoetermeer? Na Zoetermeer kreeg ik de wind in de rug, dus dat was uitbollen richting Den Haag. Om een lang verhaal kort te maken is het een rit van 98 kilometer geworden. En dan te bedenken dat ik woensdagnacht nog zo ziek als een hond in bed lag. Klaarblijkelijk kun je in sommige gevallen erg snel herstellen. De gebruikelijke 100+ rit op de vrijdagmiddag is door het hele gedoe dit keer een 100- rit geworden. Maar ik teken er voor!
0 reacties:
Een reactie posten