100 rondjes
Dus vanmiddag ben ik naar de schaatstempel getogen en heb de stoute schaatsen ondergebonden. Mijn eerste indruk toen ik begon met schaatsen was: dat gaat nog prima. De slag was nog redelijk en de klapvoet leek minimale invloed op de techniek te hebben. Ik had het plan opgevat om ongeveer 2 uur te gaan schaatsen. Toen ik eenmaal aan het schaatsen was heb ik dat doel aangepast naar 100 rondjes non-stop schaatsen. Zo gezegd, zo gedaan. Elk rondje werd geturfd op mijn Edge 500 die ik in de hand meegenomen had. De GPS werkte helaas indoor niet, maar de hartslagmeter gelukkig wel.
Zwaar!
Na een rondje of 60 begon het toch wel erg zwaar te worden. De schaatsen begonnen te zwabberen en ik kreeg een flinke zere plek aan mijn rechterbeen ter hoogte van de schacht van mijn rechterschaats. Klaarblijkelijk stond ik daar toch niet helemaal lekker recht meer op mijn schaats (later bij thuiskomst bleek dat er inderdaad een flink stuk vel afgeschuurd te zijn). Uiteindelijk maar op karakter doorgeschaatst en na 1 uur en 50 minuten had ik er 100 rondjes opzitten (eigenlijk 101, want bij rondje 39 heb ik volgens mij vergeten de rondeteller in te drukken..:-).
Twijfels
Bij terugkomst kon ik nog nauwelijks fatsoenlijk op mijn benen lopen. De hele coördinatie was eruit en het leek wel of ik zwaar gedronken had zo zwabberde ik. Het schaatsen is me eigenlijk vies tegengevallen. Als ik mijn tijd afzet tegen de richtlijnen voor het schaatsen van de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee dan moet er in ieder geval nog heel wat getrained worden. En ook als ik veel train is nog steeds de vraag of ik deze tocht binnen de 10 uur kan rijden (er mag tijdens deze tocht geschaatst worden van 07.00 tot 17.00 uur). Ik ga mij toch nog maar eens beraden of ik het doel van de Weissensee nog wel moet blijven aanhouden voor deze winter.
Wordt vervolgd...
0 reacties:
Een reactie posten