zaterdag 19 maart 2011

Joop Zoetemelk Classic

We schrijven zaterdag, 19 maart het jaar onzes Heren 2011. Het is al weer tijd voor de 2e toertocht van het seizoen 2011; de Joop Zoetemelk Classic. Ik lees op Wikipedia dat "onze Joop" in Den Haag geboren is en in Rijpwetering is opgegroeid. Hij heeft dus waarschijnlijk veel getrained in het Groene Hart, en dat is precies waar de Joop Zoetemelk Classic zich vandaag afspeeld.

Nieuwe Pion en Ketting
Afgelopen week heb ik nog snel even mijn pion en ketting laten vervangen door mijn fietsenmaker. Na de 8000km van afgelopen jaar leek me dat geen overbodige luxe. Maar wat doet die pannekoek? Zet hij er een 12-25 pion op in plaats van de 12-27 die er op zat. En voor een non-klimmer als ik, die komend zomer de Mont Ventoux op wil, is 12-25 geen optie. Ik zie er waarschijnlijk wel uit als een berggeit, maar ben dat absoluut niet. Dus de fiets vrijdag maar snel weer terug gebracht om dit foutje te laten corrigeren. Gelukkig was alles weer op tijd hersteld zodat de stalen ros vandaag stond te popelen om weer bestegen te worden.

Op de fiets naar Leiden
Zwager Cees en ik beginnen deze toertocht vanuit Den Haag, ons thuis. Om 07.30 uur scherp sta ik bij Cees voor de deur. Het is nog deksels koud en het wegdek is ook nog behoorlijk nat. Een heel andere start van de Witte Kruis Classic van afgelopen weekend! Op ons gemakkie fietsen we richting Leiden. Onderweg komen we de 150km rijders al tegemoet die vanaf 07.30 uur al mogen starten. Wij fietsen zelf de 75km variant en die start pas vanaf 08.30 uur.
Cees wordt extra goed gecontroleerd (ze zijn waarschijnlijk vooraf gewaarschuwd..:-))
Drukte
Bij het clubgebouw van Swift aangekomen is het enigzins chaotisch. De wegen rondom het gebouw zijn niet afgezet wat bij tijd en wijle "gedoe" met automobilisten oplevert. We besluiten snel onze startspullen te gaan halen en te vertrekken. Maar niet voordat we nog snel even een bakkie koffie naar binnen gegoten hebben.
Het is al gezellig boel in de starttent 's-ochtends
En daar gaan we
En dan zijn we los. De eerste kilometers is het net een rijwielvierdaagse; te veel fietsers op te smalle wegen. Er zit niets anders op dan rustig met de stroom mee te fietsen en wachten tot de massa zich wat uitspreid over de route. Na een kilometer of 10 is dit gelukkig het geval. We zitten in een groep die een kruissnelheid van rond de 30km/uur aanhoudt en dat is prima te doen.
Die kant op. Kan niet missen!
Cees en de hamer
Na ongeveer 50 kilometer gefietst te hebben begint bij Cees de klad er in te komen. Gelukkig hebben we nog een paar stops om weer wat extra krachten op te doen, maar ook die blijken uiteindelijk niet meer te helpen. Cees heeft de afgelopen 3 weken niet getrained en dat is duidelijk te merken. Zijn tempo zakt naar een bedenkelijke 25km/uur. Na ampel overleg besluiten we dat ik tot de volgende verzorgingspost even alleen het gas er op zet om mijn energie kwijt te raken. Cees fiets op eigen tempo door om te voorkomen dat hij voortijdig helemaal de vernieling ingaat.
Cees zit niet meer zo fris!
Anblasen!
Ik pik bij de eerste groep die ons voorbij fietst aan. Het tempo ligt rond een stevige 35/40 km/uur. Even flink aanpoten, maar ik slaag er zelfs in af en toe kopwerk te doen. Het gaat heerlijk! Na een kilometer of 10 bereiken we de volgende verzorgingspost en dan komt de straf voor mijn gejakker; ik moet wachten op Cees. Het duurt een flinke tijd hij eindelijk verschijnt. Gelukkig is ondertussen het zonnetje doorgebroken, en is het wachten niet echt een straf te noemen.
Mooie landschappen onderweg!
Uitvieren
De laatste 15 kilometer fietsen we samen op het gemak. Zodra we Leiden weer binnenkomen is het zowiezo afgelopen met het hardrijden. Stoplichten en stadsfietsers beletten je om tempo te maken, dus gaat alles op het gemakkie. Uiteraard zijn er altijd wel een stel quasi-professionals die denken dat ze bij stoplichten over de stoep iedereen voorbij moeten om hun gemiddelde snelheid te handhaven. En uiteraard zijn hun medefietsers niet te beroerd om hen op niet mis te verstane wijze te kennen  te geven wat voor sukkels ze toch eigenlijk zijn..:-)
En wat krijgt de toerfietser na afloop?
Juist! Koffie met Appeltaart en Slagroom! 
Finish
De laatste kilometer gaat over het parcour van Swift. Er zit notabene nog een colletje in dus de klimbenen worden nog even van stal gehaald. Maar dan is het dan toch eindelijk zo ver: de finish met koffie en appeltaart. De ultieme beloning voor de toerfietser!
Het Nederlands merk "Vusolo" is ook van de partij.

En zelfs bamboe fietsen zijn verkrijgbaar..:-)
Op naar huis
Na lekker te zijn uitgerust (Parijs is nog ver...) is het weer tijd om op huis aan te gaan....op de fiets. Op de terugweg draai ik nog even het gas open, maar zelfs de appeltaart is Cees naar de benen gezakt. Het laatste stuk gaat dus weer rustig aan en 25 kilometers later zijn we weer thuis.
Er is hier al duidelijk iets mis met Cees..:-)

Alhoewel het met mij ook niet helemaal lekker lijkt te gaan..:-)

Tot slot
De tocht van vandaag was een bevestiging dat het wel snor zit met de conditie zo vroeg in het seizoen. Voor Cees was het waarschijnlijk een wake-up-call: Je moet trainen Cees! En voor nu: op naar de volgende toertocht!




Racefiets1099 km (13x)
Cross-hybride361 km (6x)
Spinning10:35 uur (8x)
Cross-trainer1:00 uur (1x)

0 reacties: