Tocht 4 - Pic de Nore

Op de naar de volgende BIG! Het plan was om gisterochtend al de tocht naar de Pic de Nore te maken. Maar dat plan viel letterlijk in het water door een nachtelijke wolkbreuk. 's-Ochtends sputterde het nog flink dus geen fietsweer.  Dan maar een dag later op "Quatorze Julliet", de Franse nationale feestdag.

Het concept is inmiddels beproefd: 's-ochtend er flink vroeg uit (06.30 uur) en in de auto richting Carcassonne, fiets op de thuisbrenger. Na een uurtje rijden, rond 07.30 uur, was ik in de startplaats voor vandaag genaamd Trébes. Op het parkeerplaatsje in het dorp, vóór het stadhuis, kon ik de auto parkeren en kon het feest beginnen.

Parkeren voor het stadhuis in Trébes

Het was aardig bewolkt en in de verte doemden donkere wolken op. Ik hoopte vurig dat ik niet in een onweersbui verzeilt zou raken op de Pic de Nore. Geen fijn vooruitzicht. Maar er is maar één manier om het antwoord daarop te krijgen en dat is gewoon vertrekken. We zien het wel.

De eerste 5km vanuit Trébes was vlak en zelfs in de verte was nog geen berg te zien. Ik zit me ernstig af te vragen hoe fraai deze tocht gaat worden. Maar plotseling, als donderslag bij heldere hemel, fiets ik een soort canyon in. Geen wonder dat je dit niet in de verte kan zien. Ik kijk mijn ogen uit. De weg slingert zich door dit prachtige natuurgebied en om elke rots is weer wat nieuws te zien. Het hele gebied doet me sterk denken aan de Gorges du Verdon.

De beklimming van de Pic de Nore kan beginnen!

Het is nog steeds bewolkt en naarmate ik de hoger klim naar de Pic de Nore wordt het mistiger en kouder (mooi op de Garmin connect grafiek te zien). De Pic zelf ligt compleet verscholen in de mist en het is er nat en koud. Gelukkig heb ik altijd mijn regenjasje in mijn fietstasje zitten. Na wat fotootjes een filmpje en wat broodjes snel maar weer op de fiets. Dit is geen prettige plaats om lang te blijven hangen.

Het is koud en nat op de Pic de Nore.
Helaas geen mooie plaatjes dus.

Zoals gebruikelijk in de bergen kan het weer snel veranderen en als ik aan de afdaling begin wordt het al snel weer een stuk aangenamer en helderder. De afdaling naar Mazamet loopt door een groen natuurparc. Ik fiets bijna alleen maar tussen de bomen en ik kan me voorstellen dat dit een zeer aangenaam gebied is bij hogere temparaturen.

Vanuit Mazamet begin ik gelijk aan de laatste klim. Deze is niet zo lang en ook niet erg stijl. En als ik dan over die top ben is de rest één grote beloning. De zon is weer doorgebroken en de temparatuur is uiterst aangenaam. Ik fiets weer door prachtige Gorges over de Route Pays de Cathare en het is louter en alleen maar afdalen de laatste 30 kilometers. Wat een heerlijke afsluiter!

Prachtige vergezichten....

Tot slot: Dit was de mooiste tocht tot nu toe. Helaas, helaas zat het weer niet mee. Met name de Pic de Nore bij zonnig weer lijkt me geweldig. Misschien nog ooit maar een keer overdoen..:-). De volgende tocht wordt een route naar de BIG 318 - Mont Saint-Baudille. "Au Revoir!"

Racefiets	5405 km (61x)	205:31 uur
Cross-hybride	587 km (10x)	25:41 uur
Totaal	5992 km