Na mijn ochtendritueeltje van bammetjes smeren, bidons vullen, etc. ben ik rond 9.30 uur op mijn fiets gesprongen en richting sporthal Velo gereden. Bij Velo starten de tochten van FTCW altijd en dat komt voor mij prima uit: lekker om de hoek, een ritje van slechts 5 minuten. Maar op dat korte ritje ging het gelijk al fout. Een of andere onverlaat had glas op de weg kapotgegooid en ik reed gelijk lek. Geen leegloper maar gelijk paf en leeg. Een slecht voorteken. Gelijk als de bliksem weer terug naar huis gerend, fiets aan de hand. Thuis snel een reserve bandje gelegd en daar ging ik weer voor een 2e poging. Dit keer goed uitkijken om niet weer door hetzelfde glas te rijden.
Bij de aankomst in de kantine bij Velo kon ik in één zucht door. De bel klonk al en dat is het teken dat alle fietsers zich bij de start dienen te verzamelen. Net als vorige keer kroop ik maar weer vooraan om na de start direct met de snelsten mee te gaan. Ook nu verliep dat weer volgens plan en nadat we weggeschoten waren zat het tempo er gelijk weer goed in. De eerste tien kilometers waren weer als vanouds hard stekkeren. Een van de risico's van voorin rijden is dat je pijlen over het hoofd ziet en dus verkeerd rijdt. In de groep achter je is er meestal wel iemand die de pijl dan wel ziet en vervolgens de groep de goede richting opstuurt. Het gevolg is dat je na zon actie gelijk weer achteraan in de groep rijdt. Ook nu gebeurde dat een paar keer, maar gelukkig was een positie voorin, na wat inhaal werk, weer snel terug herovert. Risico van het vak.
Ergens halverwege de tocht zagen we een deelnemer aan de kant van de weg stilstaan, vertwijfeld om zich heen aan het kijken alsof hij niet meer wist of hij nu rechtdoor of linksaf zou moeten. De linkmiegel bleek achteraf gewoon vóór de pijl te zijn gaan staan zodat deze voor niemand zichtbaar was. De aanstormende grote groep, waar ik ook deel van uitmaakte, zag daardoor de pijl niet en reed daardoor doodleuk rechtdoor. Na een paar kilometer kwamen we tot de conclusie dat we op een dood spoor zaten en werd er snel rechtsomkeert gemaakt. Een racepartij om de andere "goed rijders" weer in te halen was het gevolg. Een typisch vossenrit geintje werd mij achteraf in de kantine verteld.
Ondertussen zag iedereen er door het opspattende water uit als een stel modderworstelaars. Jammer genoeg heb ik er geen foto's van gemaakt, maar geloof me; het zag er niet uit. Toen we na ruim 1,5 uur weer in de buurt van Wateringen kwamen kon ik er nog een tijdritje uitpersen uit om toch vooral als eerste bij de Vos te zijn en mijn munt er als (een van de) eersten in zou gaan. Het voordeel van rijden in groep-2 is dat de groep-1 rijders je al voor zijn. Je dus meestal als snel waar je wezen moet voor de Vos: daar waar het druk is.
Bij de vos aangekomen is het een kwestie van je fiets wegsmijten en een sprintje naar naar de vos trekken. Daar aangekomen was ik nog wat aan het duwen en trekken om de munt als eerste in de Vos te krijgen. En daar ging ik de fout in. In de haast graaide ik de vossenrit munt uit mijn achterzak. Althans, dat dacht ik. Op de terugrit naar de sporthal Velo kwam ik er achter dat ik de vossenrit munt nog in mijn achterzak had zitten en een 2-euro munt in de vos gegooid had. Holy Shit! Wat een blunder. Dag goede klassering! Balen als een stekker natuurlijk.
Bij terugkomst in Velo heb ik de organisatoren er nog van proberen te overtuigen om mijn vossenrit munt op de plek van de euro te plaatsen maar helaas gingen ze niet overstag. Als ik goed heb gereden houdt ik er nog wel 5 punten aan over, maar die staan in schril contrast met de 15 die ik er vermoedelijk wel minimaal uit had kunnen slepen vandaag. Bummer! Lessons learned today: Laat je kleingeld thuis bij vossenritten!.
Racefiets
|
8648 km (96x)
|
328:46 uur
|
Cross-hybride
|
695 km (12x)
|
29:43 uur
|
Totaal
|
9343 km
|
0 reacties:
Een reactie posten