Joop Zoetemelk Classic - 2012

Het was de bedoeling om vandaag met zwager Cees, Theo (van Theo Blogt), en een vriend van Theo de 100km van de Joop Zoetemelk Classic te gaan fietsen. Omdat zwager Cees en de vriend van Theo naar verluid nog niet veel getraind hadden zou het tempo niet te hoog liggen. Althans, dat was het plan... Dus had ik bedacht om vanuit Den Haag van en naar Swift Leiden te fietsen. Het totaal zou dan op 150km uitkomen. Maar het liep iets anders....

Theo en de zoektocht naar de verloren vriend

Afvalligen
Gisteravond een smsje van Cees: ik moet coachen bij mijn zoon en ga niet mee. En toen ik vanochtend bij de start Theo had gevonden was zijn vriend ook in geen velden of wegen te bekennen. Hij reageerde niet op telefoontjes of smsjes of voicemals, dus zijn we, een kwartier later dan gepland, uiteindelijk maar met zijn 2-en vertrokken. En omdat we met z'n 2-en waren hebben we vanaf het begin er gelijk maar een straf tempo op gelegd.

De hele tour zijn we van groep naar groep gesprongen met heel af en toe even recupereren in een groep. Bij de 1e verzorgingspost toch maar even een truitje uitgedaan. Door het vale zonnetje en het straffe tempo liep de temperatuur namelijk aardig op. Na snel een krentenbol naar binnen te hebben gewerkt ging het weer verder. Het was wel duidelijk dat Theo van het winter goed op zijn Tacx getrained heeft, want het tempo bleef onverminderd straf.

Een snelle krentenbol bij de 1e verzorgingspost

Bij de 2e verzorgingspost was het errug druk, dus besloten we om verder te fietsen en wat later bij een restaurant te stoppen. Daar was het redelijk rustig, alhoewel het personeel niet echt het buskruit uitgevonden scheen te hebben. De bediening was uitermate traag en de jongste bediende had nog nooit gehoord van slagroom op de appeltaart. Maar toen we aan de beurt waren was dat misverstand al opgelost en konden we genieten van appeltaart én slagroom, dus geen aanleiding meer om te klagen.

Meer dan verdiend!

Bij terugkomst moest nog even, volgens traditie, de Col op de fietsbaan van Swift beklommen worden alvorens over de finishlijn te gaan. Na al die noeste arbeid smaakten de biertjes in de grote tent prima. Vlak na binnenkomst hoorden we nog dat de vriend van Theo ook net gearriveerd was. Klaarblijkelijk heeft die, ondanks weinig trainingskilometers toch ook nog lekker doorgefietst. Het is mij echter tot op heden een raadsel waarom hij niet op de telefoontjes en smsjes heeft gereageerd.

Ingang van de grote tent

Na het bieren in de feesttent moest er nog naar huis gefietst worden. Met de wind tegen was het duidelijk dat het beste er wel af was. Bij thuiskomst snel gedouched en Milaan-San Remo kijken op de Belg. Morgenvroeg de laatste vossenrit van dit seizoen en dan zit het sportweekend er wel weer op.

Lekke banden misere

Na de 3 lekke banden tijdens de Witte Kruis Classic afgelopen zaterdag, kreeg ik in de trainingsrit van donderdag er nog 2 voor mijn kiezen. Ondanks minutieuze inspectie was er niets in de buitenband te vinden. De oorzaak moest dus wel ergens anders liggen. Na wat ge-google kwam ik tot de conclusie dat mijn velglint niet tegen de hoge druk van mijn binnenbanden bestand is. Hierdoor wordt de binnenband met velglint en al in de spaakbussen van de velg gedrukt met een lekkage als gevolg. 

Gistermiddag ben ik dus nog op pad geweest om nieuw,Velox hoge druk, velglint te halen en om de nieuwe wielen te leggen. Vandaag geen enkele lekke band meer gehad dus ik ga er vanuit dat de oorzaak hiermee weggenomen is.

Een fraaie bidon na afloop.

p.s. In dit artikel alleen maar foto's van Theo omdat ik te belazert was om een foto van mezelf te nemen. Volgens mij had Theo van hetzelfde last, dus zullen mijn foto's binnenkort wel op zijn blog terecht komen..:-)

Update 18-mar-2012
Ken je dat verhaal van vrouwen van wie de menstruatie gelijk gaat lopen als ze in hetzelfde huis wonen? Nou fietsbloggers hebben iets soortgelijks. Als ze samen een tocht gefietst hebben gaan ze verhalen schrijven die heel erg veel op elkaar lijken..:-))