SdC Dag 12: Rustdag Tours

Het is verbazingwekkend hoe snel de tijd voorbij vliegt en je went aan je 'nieuwe' (tijdelijke) leven. Iedere dag in bijna een andere stad, maar toch hecht je je bijna binnen een dag weer aan je nieuwe stek. En op rustdagen gaat die hechting nog een tikkeltje dieper. Vanmiddag ben ik in mijn appartement alle spullen bij elkaar gaan zoeken om ze weer in te pakken voor het vervolg van de reis morgen naar Poitiers. Maar eerst nog even over gisteren.

Gisteren direct na aankomst en het gebruikelijke installatie ritueel (uitpakken, douchen en normale kleren weer aan) ben ik te voet naar de Basiliek van Saint Martin gegaan. Of ook wel Sint Maarten zoals we hem in Nederland kennen. U weet wel: "11 november is de dag, dat mijn lichtje, dat mijn lichtje....etc".     

In de Crypt (kelder) van de basiliek is de grafkist van Sint Maarten plus een flink aantal relikwieen. En zoals in elke kerk vindt je er standaard een aantal gelovigen die aan het bidden zijn. Wat me opvalt is dat het overwegend oudere vrouwen zijn. Geen idee waarom eigenlijk.     

     

     

Het bezoek aan de crypte is een aparte gewaarwording. De ruimte is prachtig versierd en straalt iets mysieks uit. Na het bezoek ga ik bij de informatie balie in de basiliek langs om weer mijn stempeltje te incasseren. Ik sluit de dag af bij de MacDonald. Lekker een BigMac menu en gratis wifi :-).      

Vanochtend schuif ik om 8.00 uur aan bij het ontbijt. De ontbijtruimte is in het oude herenhuis waar ook de receptie en keuken zich op een ruimte van 20 vierkante meter bevinden. Voor het ontbijt wordt gewoon even het aanpalende kantoortje ontruimt en ook tot ontbijtplek omgetoverd. Allemaal erg knus en gezellig. Het hotel is een familie hotel dat gerunt wordt door de zoon. Moeder en vader houden zich bezig met de bediening en andere klusjes. Allemaal erg gemoedelijk en totaal iets anders dan een concept hotel zoals b.v. Campanile.

 

Na het ontbijt rijdt ik mijn fiets het binnenplaatsje op om wat onderhoud te plegen. Ik maak de ketting schoon, pomp de banden weer bij tot 7 bar en wil gaan starten om de remblokken te gaan vervangen. Deze zijn tijdens de regendagen behoorlijk gesleten en nodig aan vervanging toe. Als ik hieraan wil beginnen ontdek ik dat mijn handy-tool niet het juiste bitje heeft om een schroeftje dat elk remblok op zijn plaats houdt los te draaien. Gelukkig heb ik gisteren tijdens mijn ritje door de stad een fietsenmaker gezien dus ik besluit om die met een bezoekje te gaan vereren.  Ik cross met mijn racert door het verkeer van Tours en voel me net een fietskoerier. Heerlijk!

 

Het is even zoeken voordat ik de winkel weer teruggevonden heb in het centrum. Maar dan is het snel opgelost. Ik mag hun toolset gebruiken en vervang buiten de winkel op de straat mijn remblokken voor en achter. Omdat ik er wel vertrouwen in heb dat deze blokken het tot Santiago uithouden besluit ik geen extra toolset hiervoor aan te schaffen. 

 

Het idee spookte al een tijdje door mijn hoofd om een 'koers klakske' te kopen en in de fietsenwinkel hebben ze mooie liggen. Dus heb ik me er eentje aangeschaft mede als compensatie voor de geboden hulp. Voor diegenen die niet weten wat een klakske is, google even 'koersklakske' en kijk bij afbeeldingen. Foto's met klakske volgen snel :-)      

Het schitterende 'Hotel Ville' van Tours.

 

Nu de fiets weer helemaal in orde is ga ik lopend het centrum in om het een en ander te bezichtigen. Naast de Basiliek heeft Tours ook een schitterende kathedraal, alhoewel niet zo fraai als die van Chartres.       

     

     

Omdat ik tijd in overvloed heb ga ik lekker een half uurtje in de kathedraal zitten chillen. Heerlijk rustig en alle tijd om alles rustig in me op te nemen. Het is een vreemde gewaarwording om letterlijk alle tijd van de wereld te hebben en je eigen tempo tot een minimum terug te schroeven. Het doet me denken aan de zondagen vroeger thuis waar vaak niets gebeurde. Als kind enorm irritant omdat je de hele wereld nog moet ontdekken. Nu als man op leeftijd is het terugschroeven van dat tempo meer een gecontroleerde excercitie geworden die naar believen op elk willekeurig moment weer opgeheven kan worden. Een soort van yoga :-). Het is alleen jaren geleden dat ik mijn tempo naar een zo laag pitje heb teruggedraaid.              

Maar genoeg gefilosofeerd. Mijn maag begint te knorren en in het gezellige centrum is er een overvloed aan bistrootjes, cafes en restaurants waar je lekker kan eten of drinken. Ik wandel verder en wordt toch weer als een magneet naar een van de vele kebab restaurants getrokken. Vijf minuten later zit ik weer achter een broodje kebab en een colaatje. Heerlijk!

 

'S-middags dood ik de tijd door in mijn apartement te luieren en te lezen. Zo dadelijk ga ik de boel weer inpakken voor het vervolg van de reis morgen naar Poitier. De komende vijf dagen zijn allemaal ritten van minimaal 100km dus ik mag weer aan de bak. De weersvoorspellingen zijn zeer goed dus dat wordt lekker bij-bruinen in de korte broek en korte mouwen.

 

Tot morgen!