Hallo 2019!

Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets op mijn blog geposted heb.
De aardigheid was er een beetje af maar ook korte berichtjes op social media zijn meer hip. Uiteraard heb ik (en doe) ik hier ook volop aan mee en derhalve mijn fietsblog nauwelijks/niet van updates voorzien. Nadeel van social media is dat je wat minder goed je wat uitgebreidere verhalen kwijt kan.

En omdat er altijd plannen in de pijplijn zitten bij deze mijn blog maar weer eens nieuw leven ingeblazen. Hoe lang het duurt? Geen idee. Zo lang ik er zin in heb denk ik :-).
En wat zijn dan de plannen voor dit en volgend jaar?

Fietsplannen 2019
In Mei 2019 fiets ik samen met fietsmaatje Anne de Via Francigena.
We beginnen in Milaan en fietsen dan in een dag of tien zon 850 kilometer zuidelijker naar Rome.
De Via Francigena is een oude pelgrimsroute die helemaal vanuit de UK naar Italie loopt. Maar aangezien ik vorig jaar al vanuit Milaan naar huis gefietst ben en mijn vakantiedagen beperkt zijn beginnen we in Milaan. Met onze fietsen in dozen in het vliegtuig  en idem weer terug vanuit Rome.


Hippie Trail - 2020
Met fietsmaat Ernst ligt er een principe akkoord om in 2020 weer een langere tocht te gaan doen.
Op dit ogenblik lijkt een maand fietsen het meest realistisch, maar de haalbaarheids studie is nog in volle gang :-). Het idee is om -voor zover mogelijk- de oude Hippie Trail te gaan volgen.
We starten waar we in 2019 geeindigd zijn, namelijk Rome en hebben als eerste doel Instanbul. Het jaar daarop gaan we verder waar we gebleven waren. Dat is het althans het plan :-)

Maar eerst wordt er aankomend weekend een 3-daags bikepacking gear-check gedaan die fietsmaatje Erns en mijzelf vanaf Monchau lang de Roer voert. Schijnt een mooie route te zijn met delen onverhard. Prima test dus voor het materiaal en met name de banden. Ook in de aankomende Italie trip zal er grote delen onverhard gereden worden. Eerst aankomend weekend dus. We hebben d'r zin an!

To be continued....

Daar was ik weer

Zoals je in de vorige post kan zien is het al weer een tijdje geleden dat ik met mijn blog bezig geweest ben. De laatste post dateert van mijn twee weken durende bike-packing tour waarbij ik samen met vriend Anne van Sevilla naar Santiago de Compostella gefietst ben. Na een paar dagen bloggen, met de nodige problemen bij het uploaden van foto's, was ik er helemaal klaar mee. Bloggen tijdens een fietstrip is leuk, maar het kost enorm veel tijd en dagelijkse goede wifi verbindingen zijn een must. Ik ben toen maar overgestapt op de meer vluchtiger media zoals Facebook en Instagram. Ook leuk, maar voor mijn gevoel minder diepgaand en minder geschikt als naslag voor latere tijden.

Wat is er sinds die laatste tocht allemaal gebeurd?
Allereerst heb ik mijn Genesis Croix-de-Fer stalen frame vervangen door een titanium versie. Precies hetzelfde frame en afmetingen, alleen dan in titanium.

Titanium upgraded Genesis Croix-de-Fer

Verder heeft de fiets nieuwe schijven op de remmen gekregen heb ik SKS raceblade pro XL spatbordjes aangeschaft die er eenvoudig opgezet en ook weer afgehaald kunnen worden. Een kale racefiets is leuk totdat je er een of meerdere dagen mee door de regen rijdt. Dan komen spatbordjes al heel snel in beeld. Op dit ogenblik ben ik nog wat aan het rommelen met de achterrem. Die wil nog niet goed remmen en het is onduidelijk waar dit precies aan ligt. Zoals gezegd heb ik de remschijf al vervangen en vandaag heb ik ook de olie van de probleem achterrem vervangen. Helaas nog geen succes, dus dat wordt nog wat verder prutsen.

Genesis CdF versus VanNicholas Zephyr

Het is wel duidelijk geworden dat de Genesis iets zwaarder fietst als b.v. mijn VanNicholas Zephyr racefiets. Bij gelijke inspanning haal ik een lagere snelheid op de Genesis. Niet dat het erg is, maar wel iets om rekening mee te houden. Een 11-stedentocht van 210km fietsen op de Genesis bijvoorbeeld wordt daardoor een grotere inspanning. Het is me overigens onduidelijk waar dit nu precies in zit. De fietst weegt niet veel zwaarder dan de VanNicholas dus als ik de banden van de Genesis (28mm) vervang door een setje van 25mm dan zouden ze ongeveer dezelfde weerstand/snelheid moeten laten zien.  Maar eens testen of dit ook werkelijk zo is.

Winterfiets 11-Stedentocht

Over 11-Stedentocht gesproken. Aanstaande zondag fietst ik samen met fietsmaatje Paul de winter editie van de 11-stedentocht. Temperaturen liggen momenteel rond het vriespunt dus dat wordt flink warm aankleden. Je krijgt wel een goed idee hoe het is om in deze temperaturen de tocht der tochten te schaatsen. Hopelijk houden we het wel droog. 

Plannen voor 2018

De eerste meerdaagse bike-packing tour is inmiddels al gepland en geboekt. Samen met fietsmaat Ernst fietsen we begin mei de NortCoast 500.  Een tocht van ongeveer 7 fietsdagen en 900km langs de kust in het noorden van Schotland. Een ruw maar schitterend gebied. Iets heel anders dan b.v. de Ruta de la Plata van afgelopen jaar.

Verder staat in September weer de AtosTour in de planning. Die wordt voor de 15e keer verreden dus dat wordt een bijzondere versie. Ik overweeg om in de weken voorafgaand vanuit Nice naar Parijs te fietsen om er helemaal een speciale tour van te maken.  Maar dat plan bevindt zich nog in de brainstorm fase.

En tussendoor fiets ik uiteraard weer de nodige toertochten, micro-bike-packing trips (weekendjes) en andere fiets evenementen.  

Kortom: weer voldoende fietsplannen weer voor het nieuwe jaar.

Via de la Plata, dag 2 en 3 - Sevilla en Monesterio

Soms is er niet altijd inspiratie en/of zinnen om te bloggen.

Om die reden pakken we we de dag van gisteren en vandaag even in een blogverslag mee.

 

Dag 2

Na vanochtend een flink uit de kluiten gewassen Continental breakfast genuttigd te hebben in ons hotel gaan we te voet naar de shop van Baja Bike Tours, het vertrekpunt van de drie uur durende fiets excursie door Sevilla. Onze hostal ligt redelijk gunstig in het centrum van Sevilla zodat we een kleine tien minuten later op de stoep van de shop staan. Teun is onze Nederlandse gids voor vandaag. Nadat we met de rest van de groep hebben kennisgemaakt en ons een paar fietsen zijn aangemeten vertrekken we.

Het is lekker relaxed fietsen met hier en daar een stop voor een praatje wat fotos en we vermaken ons prima. ‘s-Middags tukken we nog wat en maken een proefritje met de fietsen. Alles is in orde voor morgen en we zijn er klaar voor om los te gaan. Een paar rustdagen en vol met energie. Laat maar komen die Via de la Plata!

Dag 3

Het mooie aan vooraf plannen maken is dat je iets hebt om vanaf te wijken. Na wat voorbespreken en het ontbijt besluiten we vandaag de verharde versie van deze dag etappe te fietsen ipv de onverharde zoals gepland. Het idee is dat we dan wat langer door kunnen fietsen naar Monesterio in plaatsen van Almaden. 108 in plaats van 80km.

In de komende 2 weken moeten we 90km gemiddeld per dag fietsen en als we iets op dat schema kunnen gaan voorlopen voelt dat wel zo prettig. En we zijn nog fit dus we besluiten voor Monesterio te gaan.

 

De ochtend is aangenaam. Nog niets van de middag hitte en we voelen ons uber fit. Zodra we Sevilla uit zijn begint het feest gelijk met een stukje onverharde weg. De fietsen draaien als een tierelier en ik ben erg blij met mijn Genesis Croix de Fer die ik speciaal voor dit soort werk afgelopen winter de onderdelen bij elkaar hebt gekocht en in elkaar laten zetten. 

 

Het onverharde pad duurt niet lang en als snel zoeven we over het algemeen prima asfalt. We nemen tijdens het passeren een vluchtige glimp van Santiponce een voormalig Romeins dorp. De weg gaat voortdurend omhoog en omlaag maar dat was ingecalculeerd. Na een paar kilometer stoppen we even in een dorpje bij een lokale onbijtschuur om een paar broodjes te scoren voor later op de dag. Het is er gezellig en een flink deel van de lokale bevolking is gezellig aan het onbijten. Dat hebben wij al in het hotel gedaan dus we gaan snel door. Rond een uur of elf stoppen we voor een kop koffie een lekker colaatje en nuttigen onze eerder gescoorde broodjes. We zijn in Guillena en hebben er een kilometer of 25 op zitten. 

De spirit zit er nog goed in en we gaan voorspoedig. De wegen worden steeds rustiger nu we steeds meer het Spaanse platteland/binnenland in gaan. Rond elven begint de zon ook aardig te prikken en het begint aanzienlijk warmer te worden. Gelukkig hebben we er al een flink stuk in aangename temperatuur opzitten. 

 

Na een kilometer of 80 komen we in Almaden aan. Dit was onze beoogde overnachtingsplaats maar zoals eerder vermeld hebben we besloten door te gaan. Ik cancel de booking in mijn booking.com app voor Almaden en reserveer gelijk een nieuwe overnachting in Monesterio. Een kind kan de was doen. 

 

Nadat we door het plaatsje El Real de Jara heengekomen zijn begint er weer een offroad stuk. Het is een redelijk begaanbaar pad met veel gravel. Als we een eind op het pad onderweg zijn komen we een ouder Nederlands echtpaar tegen die de Camino lopen. Ze hebben er al 30km opzitten en zijn ook van plan in Monesterio te overnachten. Dat is nog ruim 10km dus ze hebben nog even te gaan. Hun 4 jaar oude herder loopt ook mee. Zodra we wat kletsen neemt die de gelegenheid waar en gaat gelijk in de schaduw liggen uithijgen. Na een leuk praatje gaan we weer verder en belanden we weer op de verharde weg richting Monesterio. 

 

We hebben ondertussen de regio Andalusie verlaten en de regio Extremadura binnen gegaan. Deze laatste staat bekend om zijn lange, warme en verlaten wegen. Benieuwd wat ons dat gaat brengen.

 

Het venijn van onze dagtocht zit hem in de staart want de laatste 5km is een lange pittige klim. De temperatuur is inmiddels tot boven de 30gr gestegen en dat maakt het nog tot een zware afsluiter. Gelukkig kunnen we bij aankomst gelijk het hotel in en een half uurtje is het wasje gedaan, zijn we gedouched en zijn we klaar voor een paar koude cervezza’s.

 

De eerste dag zit er op en het viel niet tegen. Nu kijken hoe we herstellen en of de komende dagen ook zo vlotjes verlopen. Bon Camino!

 

 

Via de la Plata, dag 1 - Sevilla

Vol verwachting klopt ons hart. Na ruim een half jaar voorpret vliegen we vandaag af naar Sevlla. Fietsmaat Paul brengt Anne en mijzelf en ons reeds eerder ingepakte fietsen rond 15.00 uur naar Schiphol. De vriendelijke Transavia dame bij de incheckbalie attendeert ons er op dat we onze fietsdozen kunnen afleveren bij het loket ‘Odd luggage’.  Odd luggage? In mijn brein begint een onstuitbaar associatieproces. Het eerste wat er gelijk uit komt is The Ministery of Funny Walks van Monthy Python’s Flying Circus.  Het kan niet anders of het departement Odd Luggage moet daar een onderdeel van zijn.

Enfin, we leveren onze Odd Luggage maar af bij het aangewezen loket. Maar niet voordat de aardige Transavia dame mij vraagt hoeveel de fiets ongeveer weegt. Ik geef aan dat dit rond de 12.5kg is waarop zij gelijk riposteert dat het dan wel geen racefiets zal zijn. Ik leg uit dat het wel degelijk een racefiets is maar een met een stalen frame waardoor hij wat aan de zware kant is voor een racefiets. Het leert mij wel dat de aardige Transavia dame klaarblijkelijk zelf ook een fietsert is en ik stel dan ook die vraag. Ze beaamt volmondig. Hoera, dat schept gelijk een band bij het incheck loket! Fietserts onderling!

Na het inchecken is het tijd voor een nauwkeurige inspectie bij de security ckeckpost. De controle verloopt vrij voorspoedig. Pelgrims vallen klaarblijkelijk buiten de uitgebreide inspectie. Eenmaal voorbij de security verdoen we de tijd door de taxfree shops te bezoeken waar we allerlei leuke gadgets zien die we toch maar niet kopen. Wat moet je er mee twee weken op de fiets?

De vliegreis is ook een blast. Voor we goed en wel onze lectuur opengeslagen hebben wordt de daling naar Sevilla  al weer ingezet. Nadat we bij het Spaanse departement Odd Luggage van het Ministery of Funny Walks de fietsdozen geincasseerd hebben rollen we met de hele pakkeladie naar buiten. Onze Spaanse chauffeur Manuel is ondertussen ook al gearriveerd en een snelle blik van deze held is voldoende om te concluderen dat de dozen niet in de bestelbus gaan passen. Ondanks mijn uitgebreide waarschuwingen vooraf is er een te kleine bus gestuurd. Pannenkoeken! Na ampel overleg besluiten we de fietsen ter plekke te unboxen. Zonder doos passen ze wel in de krappe bus. Vraag is nu echter wel: wat te doen met de lege fietsdozen? Manuel maakt een wegwerpgebaar met zijn hand en gebaart ons snel in de auto te komen zitten. Voor we het goed en wel in de gaten hebben zijn we vol gas van de crime scene vertrokken met achterlating van twee lege knoeperts van fietsdozen op de kiss and ride van Sevilla Airport. Toedeliedokie! Ik vraag nog wel voorzichtig wie de dozen nu zal opruimen maar hij gebaard ons hier niet te druk om te maken. Dit is valt onder management van het Spaanse Odd Luggage department. No worries. Ik ben stiekum erg blij dat ik onze namen niet op de dozen heb gezet :-)

Bij ons Hostal Jentoft aangekomen nemen we innig afscheid van Manuel (I speak poco English) en checken in bij ons onderkomen voor de komende twee dagen. In de hal van het hostal worden de fietsen -daar waar nodig- weer geassembleerd (trappers monteren, stuur recht en banden oppompen). Na al deze noeste arbeid en de nodige zweetdruppels (het is hier 30graden notabene!) zijn we klaar voor een lekkere partijtje tapas begeleid met enkele cervezaatjes in een gezellig etablissementje om de hoek van het hostal. Al dit lekkere eten begeleiden we met een eerste filosofische discussie over gesprekken met je dierbaren nu ze er nog zijn (goed spul man, die cervezza’s).

Met een volle buik en goed gevoel arriveren we weer bij het Hostal. Nog even het eerste blogverslag in elkaar draaien en dan is het wel bedtijd. Voor morgen staat de Sevilla Baja Bike tour op het programma. Vanaf 10.00 uur, onder begeleiding van een Nederlands gids drie uur lang fietsen langs de bezienswaardigheden in Sevilla. Niet vergeten Strava aan te zetten natuurlijk!

 

To be continued!

 

 

We tillen overal zwaar aan!

We tillen overal zwaar aan deze week. Letterlijk! Op de rommelkamer staat de fiets uitrusting uitgestald en alles gaat door de handen om gewogen te worden. De keukenweegschaal draait overuren. De checklist  in excel op de laptop wordt scrutineus doorlopen en daar waar ook maar ergens een zweem van twijfel over nut en noodzaak van een item ontstaat wordt het lijdend voorwerp radicaal afgevoerd.

Het is een nuttige exercitie. Vaak kom je tot de conclusie dat je voorwerpen meeneemt die praktisch niet gebruikt worden onderweg of die ook makkelijk onderweg gekocht kunnen worden indien noodzakelijk. En met een dagelijks gemiddelde van 1400 hoogtemeters is elke gram er één.

Alles wordt gewogen. 

Op het moment van schrijven heeft al dat wegen me het volgende opgeleverd:

Fiets: 11.500 gram
Bagage: 9596 gram
Spullen gedragen "op het lichaam" : 2379 gram
Totaal gewicht: 23475 gram

Het gewicht van de fiets is vrij hoog omdat deze keer de Genesis Croix-de-Fer meegaat die een stalen frame heeft. Dat scheelt toch al snel een extra kilo aan gewicht ten opzichte van mijn andere titanium fietsframe.  Ook de schijfremmen en hoge velgen voegen iets extra aan het gewicht van de fiets toe. Daar staat dan weer tegenover dat hij praktisch onverwoestbaar is en ook geschikt om off-road mee te rijden. Dat off-road rijden gaat deze rit waarschijnlijk ook wel een enkele keer gebeuren. In sommige etappes zijn stukken onverharde weg beschikbaar die we zeker eens gaan proberen.

Het gewicht van de bagage ga ik de resterende dagen nog eens kritisch bekijken. Wellicht is er nog iets wat ik ga afstrepen om het gewicht nog wat verder omlaag te brengen.

En voor wat mijn eigen gewicht betreft is er niet veel meer te behalen. Al jarenlang rond de 80kg waarbij het niet verstandig is om meer af te vallen :-).

To be continued!

Nog één week tot het vertrek!

Maandag over een week is het zo ver. Dan stappen Anne en ik met onze fietsen in het vliegtuig naar Sevilla. Afgelopen week heb ik mijn fiets weg gebracht voor een laatste beurtje. Zeg maar gerust een beurt, want de ketting en cassette bleken na 5000km al weer ruim versleten. Dat is geen straf want het is wel zo prettig om met nieuwe spullen op stap te gaan.

De fietsenmaker had voor ons ook twee fietsendozen achteruit gezet waarmee we onze fietsen gaan vervoeren van Schiphol naar Sevilla. Aanstaande zaterdag is de fiets-pak-party nadat we een flinke rol bubbeltjes plastic van de bouwmarkt gehaald hebben.

Lege fietsendozen transport..

Kortom: nog een paar nachtjes slapen en dan gaat het fietsfeest beginnen!

p.s. Een overzicht van de route en dagetappes van de tocht is hier te vinden.

Via de la Plata

We zijn weer een tijdje verder en het plan voor het fietsen van de Zilverroute (of Via de La Plata zoals in Spanje genoemd), begint steeds concretere vormen aan te nemen. Toen ik recent in ons fietsclubje "De Stoempers" aangaf dat ik van plan was de Zilverroute te rijden bleek dat fietsmaatje Anne ook al langer met plannen voor het fietsen van deze route rondliep. De match was snel gemaakt en we besloten om de tocht samen te fietsen. Omdat we al langer met elkaar fietsen weten we wat we aan elkaar hebben en dat is wel zo prettig. Ook qua fiets instelling komen onze ideeen overeen. Geen racepartijen, maar puur voor de beleving gaan. Dat houdt dus in dat er geen moordende tempi gefietst worden en er regelmatig gestopt wordt voor bezienswaardigheden of een bakkie koffie.

 

Inmiddels zijn de vluchten naar Sevilla en de terugvlucht vanuit Santiago de Compostela geboekt.  De fietsen gaan ook mee in het vliegtuig. Dat viel me prijstechnisch nog reuze mee. Veertig euro per vlucht per fiets. Dat scheelt bijvoorbeeld 60,- euro met vervoer over de weg met Soetens. Waarbij vervoer met laatstegenoemde ook nog het nadeel heeft dat je je fiets een week kwijt ben (reistijd). Nadeel van vliegen is dan weer dat je de fietsen in een kartonnen box moet inpakken omdat deze anders het vliegtuig niet in mag (stuur scheef, trappers er af, het frame goed in het piepschuim en wellicht ook nog een wiel er uit). Gelukkig hebben ze in Santiago de Compostela fietsenmakers voor wie dit dagelijkse kost is. Alles tegen het schappelijke tarief van 20,- euro waarbij ze ook nog je transport naar het vliegveld regelen.

Enfin, de vluchten zijn geboekt. Initieel 2 reisdagen en 8 fietsdagen. Maar toen we de dag etappes eens nader begonnen te analyseren kwamen we tot de ontdekking dat er toch wel heel veel hoogtemeters in deze route zitten (rond de 14.000). Om te voorkomen dat we als een stel Japanse toeristen de route zouden moeten afraffelen hebben we daarom de vlucht, tegen een geringe meerprijs, vier dagen naar achteren geschoven. Dat zijn dus 4 extra fietsdagen wat neerkomt op een gemiddelde dagetappe van rond de 80km met een gemiddelde 1100 hoogtemeters. Alle tijd van de wereld dus om overal rustig rond te kijken.

Anne heeft inmiddels, mede voor de gelegenheid, een mooie Santos Race Light aangeschaft met Rohloff naaf en belt. Voor mij gaat mijn Genesis Croix de Fer zijn maiden ride maken. Nieuwe spullen, nieuwe route, nieuw gezelschap, kortom: we hebben er zin in!

 

Ook zijn er inmiddels twee officiele "Credentials" via het internet besteld. De religieuze aflaat waarmee, door middel van onderweg te scoren stempels, in Santiago de Compostela een compostolaat gescoord kan worden. Een gegarandeerd ticket voor een VIP plaats in het hiernamaals. Nu heb ik al een zon compostalaat gescoord tijdens mijn rit vorig jaar naar Santiago de Compostela, maar een extra backup voor een dergelijk belangrijk item kan natuurlijk nooit kwaad.

 

Er schijnen een boel achenebbisj credentials in de omloop te zijn. Dat geeft natuurlijk geheibel aan de hemelpoort en dus heeft het kerkelijk instituut besloten het documentje te formaliseren. Hoe streng men op het gebruik van een echte credential toeziet is onduidelijk, maar gegeven de Hemelse beloning willen we natuurlijk geen risico's gaan lopen. Voor de kosten hoef je het niet te laten.

We schrijven nu ongeveer 6 maanden tot aan vertrek.
Het feit dat we voor de reis nu al dergelijke vergevorderde voorbereidingen hebben getroffen geeft wel aan dat we d'r veel zin an hebben.

To be continued....