1. De klimmen zijn lang(er dan in Belgie of Limburg).
2. De wegen zijn van goed asfalt
3. De wegen zijn verkeersarm
4. De omgeving is prachtig
Luxemburg is qua fietsen nog redelijk onontdekt. Je ziet praktisch geen fietsers (of auto's) terwijl de infrastructuur er zich heel goed voor leent. Een echt fietsers walhalla dus, en dat hebben we kunnen ervaren.
 |
| De 3 lussen van 30, 55 135km |
De routes
De Driebergse Toerclub (DTC), die deze tocht al jaren organiseert, heeft een slim systeem van drie lussen. Er is een lus van 30km, een van 55km en een van 135km. Door deze te combineren kan je kiezen uit de volgende te fietsen afstanden: 85km, 135km, 165km of de 220km. De lussen hebben ook een stuk overlap met elkaar. Maar door de lussen in tegenovergestelde richting te laten fietsen heb je geen last van elkaar. Op de overlap stukken kom je dan de fietsers uit tegenovergesteld richting tegemoet. Een grappige gewaarwording. Zwager Cees en ik hadden besloten om deze keer de blauwe lus (135km) te gaan fietsen.
 |
| Mentale voorbereiding van Cees |
Cees en ik waren vrijdagmiddag rond 3'en in de auto gestapt en richting Luxemburg afgereisd.Uiteraard nog wat file op de ring van Antwerpen maar al met al viel het nog reuze mee met het verkeer. Omdat de hotels in Vianden al helemaal volgeboekt waren had ik Hotel Cocoon Belair geboekt in Bourscheid, een half uurtje rijden van Vianden. Rond 19.30 uur arriveerden we bij het hotel, een idyllische plek aan het water midden in de groene ardennen. Echt een prachtig hotel als je voor rust of romantiek gaat. Wij gingen voor rust, dus dat kwam goed uit. Rond 20.00 uur konden we aanschuiven voor het diner. Haute Cuisine en goede bediening. Na het diner op de kamer de spullen klaarleggen en nog even lekker wat uitrusten en lezen.
 |
| Het Bourgondische leven in Luxemburg |
 |
| Prima Hotel |
Tot onze grote schrik kon men pas vanaf 08.00 uur ontbijten terwijl we dan al aan de start in Vianden wilden staan. Na dit dilemma aan het hotel management voorgelegd te hebben werd ons de gelegenheid geboden om in het aanpalende Cocoon hotel (slechts 400 meter verder) om 07.30 uur te ontbijten en uit te checken. Prima deal. Gevolg was dat we om 08.30 uur aan de start in Vianden stonden. Een half uurtje later dan geplanned, dus geen man overboord.
 |
| Douchekapjes van het hotel, ook reuze handig voor onder de fietshelm |
Zoals was voorspeld was het was het strak blauw, maar nog wel redelijk fris 's-ochtends (rond de 7 graden). De been- en armstukken mochten dus voorlopig aanblijven. Later heb ik de beenstukken wel afgedaan, maar het grootste gedeelte vd tocht heb ik toch wel met de armstukken aan gereden. Pas in de loop van de middag begon de zon er door te komen. Toch wel prima fietsweer, ook mede door het ontbreken van regen.
 |
| Cees in perfecte harmonie met het landschap.... |
De meeste hoogtemeters zaten toch wel in het eerste gedeelte van de tocht. Toen we op het eerste controlepunt op 50km aankwamen had je het gevoel er al 100km op te hebben zitten. Er was al flink gewerkt en dat merkte je. Daarbij is het in de Garmin uitdraai hieronder ook goed te zien; De klimmen zijn lang in vergelijking met Limburg of Belgie. En dat is goed te merken. Je moet een langere adem hebben en kunt niet even naar boven knallen. Er zat zelfs een klim van 7km bij. Pittig dus. En niet te vergeten: ik ben weer een BIG rijker: vandaag de Côte de Munshausen beklommen waarvan akte.
 |
| Cees heeft weer eens pech |
Onze "last-minute-doe-het-zelfert" Cees had uiteraard weer gedoe met zijn fiets. De avond voor de tocht moet hij "nog even een tandwieltje vervangen" van zijn derailleur. En tijdens de tocht bleek hij weer de nodige problemen met het schakelen te hebben. Gevolg: hij had voortdurend problemen met schakelen en dat is op een klimtoertocht niet handig. De fietsenmaker bij de 2e controle post constateerde uiteindelijk dat er iets aan de derailleur verbogen was en heeft een provisorische reparatie aangebracht. Uiteraard heb ik na deze stop angstvallig bewaakt dat hij er "met zijn poten" vanaf bleef tot we gefinished waren. Beetje overdreven zult u wellicht denken, maar Cees kennende was hij in staat geweest om er weer aan te gaan zitten prutsen.
 |
| Het was uitstekend geregeld bij de controleposten. |
 |
| Stempelen, banaantjes en sportdrank. |
Na +/- 110km flink klimmen was bij Cees het beste er wel af. De laatste 25km zijn we in een rustig tempo doorgefietst. Maar de organisatie had nog een leuk verassing in petto. Vlak voor Vianden kregen we nog de "Mur de Vianden". Deze was voor deze dag omgedoopt tot de "Mur de Richard Elst", een te vroeg gestorven organisator van de Jean Nelissen Classic van het DTC. En dat het een "Mur" was hebben we geweten! Anderhalve kilometer klimmen met 10,5% gemiddeld met een stuk zelfs tot 23%! Een soort van Monte Zoncolan in het klein, of een verlengde Keutenberg. Een verschrikkelijk ploert! Cees was er al snel klaar mee: op het steilste stuk van 23% moest hij afstappen (achteraf vertelde hij dat minstens 3 pogingen nodig had gehad om weer op de fiets te komen..:-).
 |
| Kappertje had geen kwaad gekund..:-) |
En toen waren we weer terug in Vianden. We kwamen letterlijk langs onze auto. Dus niet meer naar de finish gefietst, maar gelijk de boel opgeladen en richting huis gegaan. We hadden nog graag een biertje blijven drinken, maar het was onderhand al 15.30 uur en er moesten nog 4 uren naar huis gereden worden. Met dank aan Red Bull zijn we niet achter het stuur in slaap gevallen en waren we rond 19.30 uur weer thuis.
 |
| Keiharde Actie! |
Een blijvertje
De Jean Nelissen Classic is een tocht die je bijblijft. Deze gaat zeker volgend jaar weer op de agenda. En ik denk dat we er dan een volledig weekendje uit van maken, gezien de reisafstand. De DTC heeft een goed georganiseerde, prachtige tocht neergezet en samen met de uitstekende fiets condities in Luxemburg is dit een klasse apart in de toertochten.
De DTC noemt de Jean Nelissen Classic "de zwaarste toertocht van de Benelux". Met lange zware klimmen en een maximaal te fietsen afstand van 220km met daarbij 4500 hoogtemeters denk ik dat daar geen woord van gelogen is.
Racefiets | 3773 km (44x) | 143:11 uur |
Cross-hybride | 514 km (9x) | 22:41 uur |
Totaal | 4278 km |
4 reacties:
Mooie tocht Johan! In 2009 ben ik in dat gebied (Larochette-Camping de Birkelt)op vakantie geweest, het is idd prachtig fietsen daar. Als je daar op vakantie gaat kun je lekker wat BIG's scoren!
@Ronald: Baalde er ook enigzins van dat we 4 BIG's bijna letterlijk passeerden maar ze niet beklommen. Goede reden om nog eens terug te komen..:-)
Wat een goed verhaal, Johan. Je schrijft erg leuk en je verhaal enthousiasmeert me om de Nelissen volgend jaar ook te doen.
Bedankt voor je compliment Rob! Altijd leuk om te horen. Dus ik ben eigenlijk een beetje mede verantwoordelijk als we elkaar volgend jaar de hand schudden bij de JNC..:-)) Zie je volgend jaar!
Een reactie posten